محمدصادق مسرت
محمدصادق مسرت پزشک نمونهٔ سال ۱۳۹۴ و استاد تمام دانشگاه تهران.[۱] نایب‌رئیس اول شورای مرکزی جبهه ملی ایران و دبیر کل حزب مردم ایران است. دکتر محسن مسرت، اقتصاددان ایرانی - آلمانی، برادر او می‌باشد. محسن مسرت نیز، به‌مانند برادرش، عضو حزب مردم ایران است. مسرت از تاریخ ۱۳۸۶ به عضویت دائمی فرهنگستان علوم ایران انتخاب شد.[۲]
محمدصادق مسرت مشهدی | |
|---|---|
| دبیر کل حزب مردم ایران، نایب‌رئیس شورای مرکزی جبهه ملی ایران | |
| پس از | حسین راضی |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۳۱۱ مشهد، ایران |
| حزب سیاسی | حزب مردم ایران، جبهه ملی ایران |
| اقامتگاه | تهران، ایران، آلمان |
| پیشه | متخصص داخلی، فوق‌تخصص کبد |
زادروز و تحصیلات علمی ویرایش
محمدصادق مسرت در سال ۱۳۱۱ در شهر مشهد به دنیا آمد و تحصیلات خود را در همان شهر گذراند.[۳]
او از دانشگاه هایدلبرگ آلمان (۱۹۵۷)پزشکی عمومی، تخصص بیماریهای داخلی (۱۹۶۹) و فوق‌تخصص گوارش (۱۹۸۰) از دانشگاه ماربورگ آلمان را دریافت کرد و هم‌اکنون استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران است.
سوابق علمی و اجرایی: نایب‌رئیس کلینیک داخلی دانشگاه ماربورگ آلمان (۱۹۹۲–۱۹۶۹)؛ دانشیار (۱۹۶۹) و استاد (۱۹۷۲) در دانشگاه ماربورگ هسن آلمان؛ فعالیت در دانشگاه تهران (۱۳۷۲)؛ عضویت در انجمن متخصصان داخلی آلمان؛ انجمن گاستروانترولوژی آلمان و آمریکای شمالی؛ مسئول سمینارهای هلیوباکتر پیلوری در شش سال[۳]
او در سال ۱۳۹۴ به‌عنوان پزشک نمونهٔ کشور در رشتهٔ گوارش از سوی پانزدهمین کنفرانس گوارش و کبد کشور انتخاب شد.[۴][۵][۶] وی همچنین عضویت در هیئت تحریریهٔ اکتامدیکا و مجله‌های فرهنگستان علوم پزشکی (AIM و تازه‌های پزشکی و سردبیر مجلهٔ گوارش (۱۳۷۴–۱۳۹۰) را نیز بر عهده داشت. او برای بار دوم در سال ۱۳۸۸ به عضویت هیئت‌مدیرهٔ انجمن سردبیران نشریات علوم پزشکی کشور انتخاب شد. تعدادی از آثار علمی و تألیفات: ۳۰ مقاله در نشریات فارسی و ۱۴۰ مقاله در نشریات بین‌المللی به شرح زیر است:[۳]
فعالیت‌های علمی ویرایش
صادق مسرت به همراه دکتر ملک‌زاده و … (هیئت مؤسس) اولین مرکز تحقیقات بیماریهای گوارش و کبد (DDRC) را در سال ۱۳۷۲ ایجاد کرد[۷] و سرانجام در سال ۱۳۷۵ با پیگیری مداوم و مستمر اعضاء شواری گسترش دانشگاه‌های علوم پزشکی در وزارت بهداشت به‌طور رسمی DDRC را بعنوان اولین مرکز پژوهشی مستقل گوارش و کبد در ایران در دانشگاه علوم پزشکی تهران پذیرفته شد. در سال ۱۳۹۰، DDRC از یک مرکز تحقیقاتی به پژوهشکده بیماریهای گوارش و کبد (DDRI) ارتقاء پیدا کرد. این پژوهشکده متشکل از سه مرکز تحقیقاتی است که با حفظ استقلال مالی و اختیارات کافی یکی از زیر مجموعه‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران محسوب می‌شود.[۸]
این مؤسسه چندین گرنت از سازمان‌های مالی پژوهشی ملی و بین‌المللی و صنعت دارویی دریافت کرده و همکاری‌های تحقیقاتی فعالی با سازمان‌های تحقیقاتی تخصصی بین‌المللی از جمله NCI/ NIH/ IARC/ WHO و دانشگاه‌هایی از جمله جان جان هاپکینز، کمبریج، گلاسکو، لیدز، کارولینسکا، سیدنی، ملبورن و تورنتو برقرار نموده است. بنابر گزارش رسمی از سوی معاونت پژوهشی وزارت بهداشت، این مرکز در سال ۸۴–۱۳۸۳ بعنوان قطب منتخب علمی کشور در میان مراکز پژوهشی پزشکی شناخته شد و بیشترین بازده علمی را در کشور از بین سایر مراکز پژوهشی کسب نمود. همچنین جایزه‌های متعدد ملی (ابن سینا، رازی، هادوی …) و جایزه سازمان کنفرانس کشورهای اسلامی را بعنوان مرکز پژوهشی برتر دریافت نمود. در سال ۱۳۹۳ هم DDRI با بیشترین بازده علمی و پژوهشی از بین تمامی مراکز تحقیقاتی ایران جایزه رازی را از سوی طرف وزارت بهداشت دریافت کرد.[۷]
فعالیت‌های سیاسی ویرایش
صادق مسرت از دوران دبیرستان در نهضت خداپرستان عضویت یافت و در پی ان تا زمان حضورش در ایران در جمعیت آزادی مردم ایران و حزب مردم ایران فعال بود او پس از رفتن به اروپا از اعضای فعال کنفدراسیون اروپا در المان بود. پس از درگذشت حسین راضی در سال۱۳۸۹ محمد صادق مسرت به دبیر کلی حزب مردم ایران انتخاب شد.[۹] مطابق با جلسات ۲۸مهرماه ۱۳۹۰ و۲۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۴ شورای مرکزی جبهه ملی ایران بر اساس اساسنامه خود اقدام به ترمیم شورای مرکزی کرد بر این اساس پوریا مطهری، نصراله جمشیدی، جمشید وحیدا، جمشید میرعمادی، محمد ملک‌خانی، محمد اولیائی فرد، شاهین سپنتا ،علی محمدی، هوشنگ خیراندیش، هوتن دولتی، علی حاج قاسمعلی، حسین مجتهدی، فرهاد بیشه‌ای و رضا گل نراقی انتخاب شدند. همچنین محمد صادق مسرت و جواد شرف الدین به عنوان نمایندگان حزب مردم ایران و امیرابراهیمی به عنوان نماینده حزب ایران به شورا معرفی شدند.[۱۰][۱۱][۱۲]
منابع ویرایش
- ↑ https://web.archive.org/web/20170729143759/http://medicine.tums.ac.ir/default.aspx?p=2602. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۶. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ «محمدصادق مسرت». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۷.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ آوریل ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۳ اوت ۲۰۱۶.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۶.
- ↑ http://melliun.org/iran/77960
- ↑ http://www.asre-nou.net/php/view.php?objnr=36784
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ آوریل ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۶.
- ↑ http://www.ddri.ir/modules/fmcontent/content.php?topic=اعضای[پیوند مرده] پژوهشکده&id=259&page=کمیته-پژوهشی
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ آوریل ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۶.
- ↑ بیانیه تهران- روابط عمومی هیئت اجرائیه جبهه ملی ایران ۲۸/۷/۱۳۹۰
- ↑ صورتجلسه شورای مرکزی و هیئت اجرائیه
- ↑ بیانیه جبهه ملی ایران مورخ21/2/1394
1. Comparison of the effect of non-antifungal and antifungal agents on Candida isolates from the gastrointestinal tract. Siavoshi F, Tavakolian A, Foroumadi A, Hosseini NM, Massarrat S, Pedramnia S, Saniee P. Arch Iran Med. 2012 Jan;15(1):27-31.
2. Critical assessment of progress of medical sciences in Iran and Turkey: the way developing countries with limited resources should make effective contributions to the production of science. Massarrat S, Kolahdoozan S. Arch Iran Med. 2011 Nov;14(6):370-7.
3. Sequential metronidazole-furazolidone or clarithromycin-furazolidone compared to clarithromycin-based quadruple regimens for the eradication of Helicobacter pylori in peptic ulcer disease: a double-blind randomized controlled trial. Riahizadeh S, Malekzadeh R, Agah S, Zendehdel N, Sotoudehmanesh R, Ebrahimi-Dariani N, Pourshams A, Vahedi H, Mikaeli J, Khatibian M, Massarrat S. Helicobacter. 2010 Dec;15(6):497-504. doi: 10.1111/j.1523-5378.2010.00798.x.
4. Topography of gastritis and its severity in 864 first degree relatives of gastric cancer patients. Zendehdel N, Massarrat S, Sheykholeslami A, Rakhshani N, Saeidi S, Rafiee R, Nobakht H, Tabib SM, Saliminejhad M, Dooghaie Moghadam M, Nasiri J, Azimi K, Fakhar R, Babaei M, Didehvar R, Mohammadi N, Tavazoee M, Malekzadeh R. Arch Iran Med. 2010 Nov;13(6):469-75.
5. Increase in resistance rates of H. pylori isolates to metronidazole and tetracycline—comparison of three 3-year studies. Siavoshi F, Saniee P, Latifi-Navid S, Massarrat S, Sheykholeslami A. Arch Iran Med. 2010 May;13(3):177-87.
6. Ethnic and geographic differentiation of Helicobacter pylori within Iran. Latifi-Navid S, Ghorashi SA, Siavoshi F, Linz B, Massarrat S, Khegay T, Salmanian AH, Shayesteh AA, Masoodi M, Ghanadi K, Ganji A, Suerbaum S, Achtman M, Malekzadeh R, Falush D. PLoS One. 2010 Mar 22;5(3):e9645.
7. Production of polyclonal antibody against alkyl hydroperoxide reductase of Helicobacter pylori and its antigenicity. Mohammadian T, Doosti M, Paknejad M, Siavoshi F, Massarrat S, Soukhtanloo M. Hybridoma (Larchmt). 2008 Dec;27(6):481-5.
8. Synthesis and anti-Helicobacter pylori activity of 5-(nitroaryl)-1,3,4-thiadiazoles with certain sulfur containing alkyl side chain. Foroumadi A, Rineh A, Emami S, Siavoshi F, Massarrat S, Safari F, Rajabalian S, Falahati M, Lotfali E, Shafiee A. Bioorg Med Chem Lett. 2008 Jun 1;18(11):3315-20. Epub 2008 Apr 15.
9. Smoking and gut. Massarrat S. Arch Iran Med. 2008 May;11(3):293-305.
10. Serum pepsinogen I, pepsinogen II, and gastrin 17 in relatives of gastric cancer patients: comparative study with type and severity of gastritis. Haj-Sheykholeslami A, Rakhshani N, Amirzargar A, Rafiee R, Shahidi SM, Nikbin B, Khosravi F, Massarrat S. Clin Gastroenterol Hepatol. 2008 Feb;6(2):174-9.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ آوریل ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۹ ژوئن ۲۰۱۶.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژوئیه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۹ ژوئن ۲۰۱۶.