محمد نوری
محمد نوری (زادهٔ ۱ دی ۱۳۰۸ در تهران–درگذشتهٔ ۹ مرداد ۱۳۸۹ در تهران) مدرس آواز و خواننده ایرانی بود.
محمد نوری | |
---|---|
![]() | |
اطلاعات | |
نام اصلی | محمد هدایت نوری |
نام مستعار | محمد نوری |
تولد | ۱ دی ۱۳۰۸ تهران |
ملیت | ایرانی |
مرگ | ۹ مرداد ۱۳۸۹ (۸۰ سال) تهران |
سبک(ها) | لایت کلاسیک |
سالهای فعالیت | ۱۳۲۸ - ۱۳۸۹ |
سازهای برجسته | |
پیانو | |
نوع صوت | باس |
محمد نوری موسیقی را زبانی جهانی و از آنِ تمام اقوام و ملتهای روی زمین میدانست و از همین رو به اقتباس و الهام از هنر کلاسیک غرب معتقد بود.[۱] او برنده جایزه «خورشید طلایی» (۵۰ سال صدای متفاوت و ماندگار) در سال ۷۸ از جشنواره مهر و دارای مدرک درجه یک هنری از شورای عالی ارزیابی کشور و وزارت ارشاد بود. وی در سال ۱۳۸۵ به عنوان چهرهٔ ماندگار برگزیده شد.[۲][۳]
زندگی هنریویرایش
محمد نوری ۱ دی سال ۱۳۰۸ در تهران زاده شد.[۴] دههٔ بیست دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی درمیان مردم ایران، بهویژه نسل جوان بود که بخشی را میتوان متأثر از نشر و پخش وسیعتر موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای مختلف جهان از طریق رادیو و صفحات گرامافون دانست.[نیازمند منبع] محمد نوری در همین سالها (سنین نوجوانی) با خواندن اشعار نوینی که بر روی نغمههای روز مغربزمین و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی سروده شدهبود، کار خوانندگی را آغاز کرد. او طی سالهای بعد، با تکیه بر تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی خود، توانست هویت مستقلی به این اندیشه و گرایش ببخشد.[نیازمند منبع]
محمد نوری طی پنج دهه بیش از سیصد قطعهٔ آوازی اجرا کرد.[نیازمند منبع] او همچنین به تقریر و ترجمهٔ مقالات و سرودن اشعاری برای ترانه پرداخت. محمد نوری در سالهای پایانی عمر چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت. وی ترانههای زیادی با تم میهنی اجرا کرد.[۵] یکی از مهمترین و معروفترین ترانههای وی، جان مریم نام دارد که آهنگ آن از ساختههای خود نوری است.
نوری در کنار تحصیل در رشته ادبیات زبان انگلیسی و رشته نمایش، آواز ایرانی را نزد اسماعیل مهرتاش آموخت. بعد از آن نزد استادان هنرستان عالی موسیقی «سیروس شهردار» و «فریدون فرزانه» و «مصطفی کمال پورتراب» رفت و از آنها تئوری موسیقی، سلفژ و نوازندگی پیانو را فراگرفت. آواز کلاسیک را نزد «اولین باغچه بان» و «فاخره صبا» آموخته و شیوه آوازی خود را با تأثیر از استادانی چون «حسین اصلانی»، «ناصر حسینی» پیدا کرد و رفته رفته به شیوه منحصر به فرد خود دست یافت؛ شیوهای که به سختی میتوان آن را در زیر شاخهای از شاخههایی چون پاپ، کلاسیک و … گنجاند.
محمد نوری فارغالتحصیل هنرستان تئاتر، زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران، و مبانی تئاتر از دانشکدهٔ علوم اجتماعی بود. او پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران و پس از مدتی سکوت، فعالیت هنری خود را با آلبوم «در شب سرد زمستانی» همراه با فریبرز لاچینی و احمدرضا احمدی در سال ۱۳۶۸ از سر گرفت و این همکاری بعدها با آلبوم« آوازهای سرزمین خورشید» ادامه یافت. در سال ۱۳۸۵ او از سوی سازمان صدا و سیما به عنوان چهره ماندگار موسیقی انتخاب و معرفی شد.[۶]
آلبومهاویرایش
درگذشتویرایش
سرانجام پس از سالها مبارزه با بیماری سرطان و وخامت وضعیت جسمانی در شامگاه ۹ مرداد ۱۳۸۹ در بیمارستان جم در تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.[۷]
جستارهای وابستهویرایش
پانویسویرایش
- ↑ «محمد نوری خواننده نامی درگذشت». بیبیسی فارسی. ۹ مرداد ۱۳۸۹. دریافتشده در ۲۳ آذر ۱۳۹۰.
- ↑ «محمد نوری صدای ماندگار موسیقی ایران درگذشت». دنیای اقتصاد. ۱۱ مرداد ۱۳۸۹. دریافتشده در ۲۳ آذر ۱۳۹۰.
- ↑ «استاد محمد نوری درگذشت». پایگاه خبری آفتاب. ۹ مرداد ۱۳۸۹. بایگانیشده از اصلی در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۱. دریافتشده در ۲۳ آذر ۱۳۹۰.
- ↑ http://hamshahrionline.ir/details/112812
- ↑ «محمد نوری درگذشت». خبرگزاری ایلنا. بایگانیشده از اصلی در ۵ اوت ۲۰۱۰. دریافتشده در ۹ مرداد ۱۳۸۹.
- ↑ گزارش ششمین همایش «چهرههای ماندگار» بایگانیشده در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine.
- ↑ «محمد نوری به دیار باقی شتافت». خبرگزاری مهر. دریافتشده در ۹ مرداد ۱۳۸۹.
منابعویرایش
- محمد نوری/همشهری آنلاین
- جام جم
- زندگینامهٔ محمد نوری
- تصنیفها، ترانهها و سرودههای ایران زمین/ سعید مشکیت قلم/ تهران: خانهٔ سبز / ۱۳۷۷–۲ج.
- محمد نوری به دیار باقی شتافت- خبرگزاری مهر
- محمد نوری در گذشت - خبرگزاری ایلنا
- دردا که جز به مرگ ندانند، قدر مرد - حوزه هنری
- محمد نوری به دیار باقی شتافت - حوزه هنری