محمود جعفری امید

موسیقی‌دان و آهنگساز ایرانی (۱۳۲۶–۱۴۰۰)

محمود جعفری امید (زادهٔ ۱۳۲۶ – درگذشتهٔ ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۰) موسیقی‌دان، نوازندهٔ فلوت و آهنگساز اهل ایران بود.

محمود جعفری امید
اطلاعات پس‌زمینه
زاده۱۳۲۶
تهران
درگذشته۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۰
۷۴ سال
ژانرموسیقی کلاسیک
موسیقی کلاسیک ایرانی
موسیقی سمفونیک ایرانی
ساز(ها)فلوت، نی
سازهای اصلی
فلوت
استاد(ها)حسین دهلوی
منوچهر منشی‌زاده

زندگی‌نامه ویرایش

محمود جعفری امید در سال ۱۳۲۶ ه‍.ش در خانواده‌ای اهل هنر در تهران متولد شد. او در کودکی با شنیدن صدای نی به این ساز علاقه‌مند شد. به همین سبب خانواده برای او یک نی‌لبک تهیه کردند و او که ۵ یا ۶ ساله بود، مدام با سازش تمرین می‌کرد. علاقهٔ او به موسیقی باعث شد تا پس از پایان تحصیلات دورهٔ ابتدایی، در سال ۱۳۴۲ به هنرستان موسیقی ملی که در آن زمان با مدیریت حسین دهلوی اداره می‌شد راه یابد. محمود جعفری امید در هنرستان موسیقی ساز فلوت را برگزید و نزد منوچهر منشی‌زاده نواختن این ساز را فرا گرفت. او در سال ۱۳۴۸ دیپلم هنرستان موسیقی ملی را دریافت کرد. پس از آن به منظور ادامهٔ تحصیلات موسیقی، در کنکور هنرستان عالی موسیقی شرکت کرد و پس از قبولی به تحصیل در هنرستان عالی مشغول شد.[۱][۲]

وی هم‌زمان همکاری خود را با ارکسترهای رادیو و فرهنگ و هنر آغاز کرد و به عنوان معلم سرود و موسیقی در مدرسه‌ها مشغول به کار شد. محمود جعفری امید در سال ۱۳۵۲ از هنرستان عالی موسیقی با درجهٔ ممتاز فارغ‌التحصیل شد و دو بورسیه تحصیلی به فرانسه و آمریکا دریافت کرد اما به دلیل برخی مشکلات خانوادگی از رفتن به خارج از کشور منصرف شد. او در همین سال به سربازی رفت و پس از مدتی با درجهٔ افسری به بیرجند اعزام و به سمت فرماندهی پیاده‌نظام رسید.[۳][۱]

او پس از پایان دورهٔ سربازی در سال ۱۳۵۵ به تهران بازگشت و همکاری خود را با سازمان رادیو تلویزیون به عنوان نوازنده و آهنگساز آغاز کرد. جعفری امید در سال ۱۳۵۸ طی ابلاغی از طرف صدا و سیما، به شیراز منتقل شد و در دانشکدهٔ هنر شیراز به تدریس موسیقی پرداخت.[۱] او در طول فعالیت‌های هنری خود با هنرمندانی همچون مجتبی میرزاده، رشید وطن‌دوست، محمدعلی قدمی، حسن یوسف‌زمانی، مهرزاد شکوهمند، مهرداد کاظمی، علی اکبرپور، محمد گلریز، مهدی سپهر، محمدمهدی گورنگی، حمید غلامعلی و … به همکاری پرداخت.[۴][۵]

محمود جعفری امید ۲۹ اردیبهشت سال ۱۴۰۰ ه‍.ش به علت سکتهٔ مغزی و بیماری ریوی، در سن ۷۴ سالگی درگذشت.[۶]

آثار هنری ویرایش

از جمله آثار هنری محمود جعفری امید می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

منابع ویرایش

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ نصیری‌فر، حبیب‌الله (۱۳۸۳). مردان موسیقی سنتی و نوین ایران. تهران: نگاه. صص. ۱۳۰ و ۱۳۱. شابک ۹۶۴۶۱۷۴۱۴۰.
  2. «محمود جعفری امید». راسخون.
  3. «محمود جعفری امید (نوازنده و آهنگساز پیشکسوت) در سکوت خبری درگذشت». موسیقی ما. ۳ خرداد ۱۴۰۰.
  4. «محمود جعفری امید در سکوت خبری درگذشت». موسیقی فارس. ۳ خرداد ۱۴۰۰.
  5. «نوازنده پیشکسوت فلوت درگذشت». خبرگزاری ایلنا. ۳ خرداد ۱۴۰۰.
  6. «هنرمند پیشکسوت درگذشت». روزنامه دنیای اقتصاد. ۳ خرداد ۱۴۰۰.
  7. «خواب خوش». کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
  8. «صلای عقل و دین». ایران صدا.
  9. «منای دوست». ایران صدا.
  10. «بهار میهن». ایران صدا.
  11. «درس عشق». ایران صدا.
  12. «بهار افتخار». ایران صدا.
  13. «راز شکفتن». ایران صدا.
  14. «درد آشنا». ایران صدا.
  15. «قاصد ظفر». ایران صدا.
  16. «سال نو». ایران صدا.
  17. «عید روزه». ایران صدا.
  18. «نغمه‌های جوانی». ایران صدا.
  19. «پدر». ایران صدا.
  20. «حاجی فیروز». ایران صدا.
  21. «چشم امید». ایران صدا.
  22. «رضای حق». ایران صدا.
  23. «راهیان قدس». ایران صدا.
  24. «غم‌ها و شادی‌ها». ایران صدا.
  25. «خلوص». ایران صدا.
  26. «پنج اثر موسیقایی بی‌کلام با ساختار ارکسترال و سنتی تولید شد». خبرگزاری مهر. ۱۹ خرداد ۱۳۸۴.
  27. «نبرد ما». ایران صدا.
  28. «ورزش، ورزش، ایران، ورزش». ایران صدا.
  29. «اشک گل». ایران صدا.
  30. «قصهٔ زندگی». ایران صدا.
  31. «آغاز پرواز». ایران صدا.
  32. «افسانهٔ عشق». ایران صدا.
  33. «آشنای بیگانه». ایران صدا.
  34. «ای حماسه‌سازان». ایران صدا.
  35. «تا نفس دارم می‌جنگم». ایران صدا.
  36. «امید». ایران صدا.
  37. «دل شکستگان». ایران صدا.
  38. «روله جو». ایران صدا.
  39. «سوی جبهه». ایران صدا.
  40. «ای بسیجی». ایران صدا.
  41. «پیام بهار». ایران صدا.
  42. «سال‌های پربرکت». ایران صدا.
  43. «آهنگ محلی/ "غم و دلت نی نازار" ترانه دل‌انگیز لُری». آخرین خبر.
  44. «غم و دلت نی نازار». ایران صدا.
  45. «سرباز اسلام». ایران صدا.