مردم خیتان
مردم خیتان، ختای یا خطای یا ختن یا خیتان ولایتی تاریخی از بخش‌های شمالی و شمال‌غربی چین بوده‌است. این نام گه‌گاه مترادف با مملکت چین آمده‌است. براساس کتاب تاریخ مغول اثر عباس اقبال آشتیانی، «ختا» یعنی چین شمالی.
 تصویر ختای‌ها توسط (هوگوی)، قرن ۹ /۱۰ | |
| مناطق با جمعیت چشمگیر | |
|---|---|
| شمال شرقی آسیا | |
| زبان‌ها | |
| زبان ختای | |
| دین | |
| احترام به پدیده‌های متعدد طبیعی | |
| قومیت‌های وابسته | |
| مغول |
در اواخر قرن ششم هجری، آسیای شرقی و سواحل اقیانوس کبیر، یعنی دو کشور کُره و چین اصلی بین دو سلسله تقسیم می‌شده‌است: یکی سلسلهٔ کین (۱۱۱۵–۱۲۳۴) که رؤسای یک دسته زردپوستان منچو بودند که بر ختا یعنی چین شمالی تسلط داشته و نسبت به چینی‌ها قومی خارجی به‌شمار می‌آمدند و پایتخت این سلسله شهر کایفنگ بود و سلسلهٔ دیگر سلسلهٔ سونگ بود که از چینی‌های اصلی بودند و بر چین جنوبی حکومت می‌کردند.[۱]
در اشعار حافظ نیز اشاره به این ولایت شده:
| آن تُرک پری‌چهره که دوش از برِ ما رفت | آیا چه خطا دید که از راه خطا رفت؟ |
پانویسویرایش
- ↑ اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ص۲۰.
منابعویرایش
- اقبال آشتیانی، عباس (۱۳۸۹)، تاریخ مغول، تهران: مؤسسهٔ انتشارات نگاه، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۵۱-۴۵۲-۵
- لغت‌نامهٔ دهخدا
- شرح دیوان حافظ
- مردم ختای یا ختن (ویکی انگلیسی)