ویکی‌پدیا

مارین لو پن

سیاست‌مدار و وکیل فرانسوی
(تغییرمسیر از مرین لوپن)

مارین لو پن (به فرانسوی: Marine Le Pen) با نام کامل ماریون آن پرین لو پن (به فرانسوی: Marion Anne Perrine Le Pen)، (متولد ۵ اوت ۱۹۶۸ در نوی-سور-سن) سیاستمدار فرانسوی و رهبر جبهه ملی فرانسه از ۱۶ ژانویه ۲۰۱۱ است. حرفه او وکالت است. او دختر جوان‌تر ژان-ماری لو پن و همچنین خاله ماریون مارشال-لو پن است. او از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۷ عضو پارلمان اروپا بود و اکنون نماینده مجمع ملی فرانسه است.[۱]

مارین لو پن


عضو پارلمان اروپا
رهبر جبهه ملی
آغاز به کار
۱۶ ژانویه ۲۰۱۱
پس ازژان-ماری لو پن
نماینده مجمع ملی
از حوزه انتخابیه یازدهم پا-دو-کاله
آغاز به کار
ژوئن ۲۰۱۷
پس ازPhilippe Kemel
عضو پارلمان اروپا از شمال غرب فرانسه
آغاز به کار
۱۴ ژوئیه ۲۰۰۹
عضو پارلمان اروپا از ایل-دو-فرانس
دوره مسئولیت
۲۰ ژوئیه ۲۰۰۴ – ۱۳ ژوئیه ۲۰۰۹
عضو شورای محلی در نور-پا-دو-کاله
آغاز به کار
۲۶ مارس ۲۰۱۰
عضو شورای محلی در ایل-دو-فرانس
دوره مسئولیت
۲۸ مارس ۲۰۰۴ – ۲۱ مارس ۲۰۱۰
عضو شورای محلی for نور-پا-دو-کاله
دوره مسئولیت
۱۵ مارس ۱۹۹۸ – ۲۸ مارس ۲۰۰۴
عضو شورای شهر در انن-بومون
دوره مسئولیت
۲۳ مارس ۲۰۰۸ – ۲۴ فوریه ۲۰۱۱
اطلاعات شخصی
زاده
مریون ان پرین لو پن
Marion Anne Perrine Le Pen

۵ اوت ۱۹۶۸ ‏(۵۵ سال)
نوی-سور-سن، فرانسه
حزب سیاسیجبهه ملی (۱۹۸۶–تاکنون)
دیگر عضویت‌های سیاسیSIEL
(۲۰۱۱–تاکنون)
همسر(ان)فرنک شوفروی (طلاق)
اریک لوریو (طلاق)
شریک زندگیلویی الیو (۲۰۰۹–تاکنون)
فرزندانژهن
لویی
ماتیلد
اقامتگاهسن-کلو
انن-بومون
میاس
محل تحصیلدانشگاه پانتئون-آسا
پیشهسیاستمدار
تخصصوکیل
وبگاه

او در ۲۰۱۰، کاندید رهبری جبهه ملی فرانسه شد که در ۵ اکتبر ۱۹۷۲ توسط ژان-ماری لو پن بنیان گذاشته شد.[۲][۳][۴][۵] او در کنگره جبهه ملی در تور، اندرولووار موفق شد جانشین ژان-ماری لو پن شود.[۶][۷][۸] او در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۱، با ۶۷٫۶۵٪ (۱۱٬۵۴۶ رای) به عنوان دومین رئیس جبهه ملی برگزیده شد.[۹]

او در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ از سوی مجله تایم در فهرست ۱۰۰ فرد تأثیرگذار جهان قرار گرفت.[۱۰][۱۱] در سال ۲۰۱۶ پلیتیکو او را به عنوان دومین نماینده اثرگذار پارلمان اروپا پس از رئیس این پارلمان مارتین شولتس رتبه‌بندی کرد.[۱۲]

او در آوریل سال ۲۰۱۲ از سوی جبهه ملی فرانسه نامزد انتخابات ریاست جمهوری فرانسه شد و توانست با کسب ۶٬۴۲۱٬۴۲۶ رأی (معادل ۱۷٫۹۰٪ کل آرا) در رتبه سوم قرار گیرد که در تاریخ مبارزات سیاسی جبهه ملی فرانسه تا آن تاریخ بی‌نظیر بود.[۱۳][۱۴][۱۵][۱۶] در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۷ او با کسب ۲۱٫۳ درصد آرا در دور اول در جایگاه نخست قرار گرفت. در دور دوم او با کسب ۳۳٫۹ درصد آرا رقابت را به امانوئل مکرون واگذار کرد. در انتخابات پارلمانی فرانسه او موفق شد برای نخستین بار به مجمع ملی فرانسه راه یابد.

در تلاشی دیگر در ژوئن ۲۰۱۲ از حوزه انتخابیه یازدهم پا-دو-کاله وارد کارزار انتخابات مجلس فرانسه ۲۰۱۲ شد که رقابت را با اختلاف حدود ۱۰۰ رأی واگذار کرد و نتوانست به مجلس راه یابد. البته در همین انتخابات دو نماینده از فهرست جبهه ملی فرانسه از دیگر حوزه‌های انتخاباتی به مجلس فرانسه راه یافتند.[۱۷][۱۸]

او از پدر ملی‌گرای خود، بسیار دموکرات‌تر و انعطاف‌پذیرتر توصیف شده‌است؛ او می‌خواهد مهاجرت را به میزان قابل ملاحظه‌ای کاهش دهد، در حالی که پدرش می‌خواست آن را کلاً متوقف کند. او افراد به خاطر نژادپرستی، یهودستیزی، یا پتنیسم از حزب اخراج کرده‌است. او پس در پی اظهارات بحث‌برانگیز پدرش او را در ۲۰ اوت ۲۰۱۵ از حزب اخراج کرد.[۱۹][۲۰] او همچنین برخی از مواضع سیاسی حزب را منعطف کرد و از اتحاد مدنی برای زوج‌های همجنس حمایت کرد در حالی حزبش بیشتر مخالف رسمیت قانونی شراکت همجنس بود، سقط جنین مشروط را پذیرفت و مجازات اعدام را از پلتفرمش حذف کرد.[۲۱][۲۲][۲۳] او که مخالف صریح‌اللهجۀ ایالات متحده آمریکا و ناتو است وعده داده فرانسه را از منطقه نفوذ آنها خارج سازد.

روز سه شنبه ۱۹ ژوئن ۲۰۱۸ دیوان دادگستری اتحادیه اروپا مارین لو پن، رئیس حزب اتحاد ملی را به پرداخت ۳۰۰ هزار یورو بازپرداخت بخشی از پول دریافتی به پارلمان اروپا محکوم کرد. وی به میزان ۵ میلیون یورو از نهادهای اروپایی کلاهبرداری کرده‌ است.[۲۴]

زندگی شخصی ویرایش

او از جمله کسانی است که از یک بمب‌گذاری در سال ۱۹۷۶ که به آپارتمان خانواده لوپن در مرکز پاریس آسیب زیادی وارد کرد جان سالم به در برد.[۲۵]

در ۱۶ سالگی، مادرش با زندگی‌نامه‌نویس پدرش فرار کرد. این موضوع برای او ضايعه بزرگ و دردناکی بود طوریکه به مدت یک ماه و نیم هر روز استفراغ می‌کر و توان غذا خوردن نداش. این جدایی از مادر، او را به پدرش نزدیکتر و اخلاق او را سخت کرد.[۲۵]

مارین لوپن در اوایل دهه ۱۹۹۰ به عنوان وکیل از دانشگاه پانتئون-آسا فارغ التحصیل شد. او در طی سال‌ها از متهمانی که توانایی پرداخت حق وکالت را نداشتند از مهاجران غیرقانونی دفاع می‌کرد. او بعدها در پاسخ به واکنش‌های خود گفت: «اصلاً تناقضی نمی‌بیند. آنها انسان هستند. حقوقی دارند و قرار نیست آنها را به خاطر سیاست‌های مهاجرتی سرزنش کنید». این مواضع او کمکی به بهبود موقعیت کاری وی نکرد. زیرا به دلیل سیاست‌های تندرو پدرش، دیگر وکلا مارین را تحریم کردند. بنابراین در سال ۲۰۰۴ کار وکالت را رها کرد و به دنبال سیاست رفت.[۲۵]

در سال ۲۰۰۵ پس از آنکه ژان-ماری لو پن به یک مجله جناح راست افراطی گفت که اشغال فرانسه توسط آلمان حتی به رغم بخش‌های تاريکش، چندان غیرانسانی نیست" مارین لوپن به فکر کناره‌گیری از معاونت پدرش افتاد. گفته می‌شود که در او حتی می‌خواست سياست را يکسره رها کند. در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۰۷ هنگامیکه ژان-ماری لو پن تنها ۱۰ درصد آرا را بدست آورد مارین لو پن با کنار زدن پدرش در طی چهار سال به ریاست حزب رسید.[۲۵]

فعالیت سیاسی ویرایش

گام‌های نخستین و صعود درون جبهه ملی (۱۹۸۶–۲۰۱۰) ویرایش

مارین لو پن در ۱۹۸۶ در ۱۸ سالگی به جبهه ملی پیوست.

او در ۱۹۹۸ با انتخاب شدن در شورای نور-پا-دو-کاله اولین سمت سیاسی خود را آغاز کرد. او پایگاه پارلمانی خود را در ناحیه سابقاً معدن زغال سنگی پا-دو-کاله ایجاد کرد.[۲۶] او در سال ۲۰۰۰ رئیس «ژنراسیونز لو پن» انجمنی نزدیک به حزب شد که هدف آن «زدودن اهریمن نمایی از جبهه ملی» بود. او در ۱۹۹۸ به شاخه قضایی جبهه ملی پیوست و تا ۲۰۰۳ آن را رهبری می‌کرد.[۲۶]

او در سال ۲۰۰۰ به کمیته اجرایی جبهه ملی فرانسه پیوست و در سال ۲۰۰۳ نایب رئیس جبهه ملی شد.[۲۶] در سال ۲۰۰۶ آقای ژان-ماری لو پن مسئولیت مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری ۲۰۰۷ خود را به او سپرد. در سال ۲۰۰۷ او یکی از دو نواب رئیس اجرایی جبهه ملی فرانسه و مسئول تربیت، ارتباطات و تبلیغات آن شد.[۹]

کارزار داخلی برای رهبری جبهه ملی (۲۰۱۰–۲۰۱۱) ویرایش

نامزدی او مورد حمایت اکثریت قریب به اتفاق مقامات ارشد[۲۷] از جمله ژان-ماری لو پن، بنیان‌گذار جبهه ملی قرار گرفت.[۲۸][۲۹]

او چهار ماه برای رهبری جبهه ملی مبارزه کرد، و در ۵۱ دپارتمان با اعضای جبهه ملی جلسه داشت تا دیدگاه‌های سیاسی خود و پروژه‌هایش برای حزب را تشریح کند.[۳۰] حامیان رسمی او از همه دپارتمان‌های دیگر بازدید کردند.[۲۷]

جنجال‌ها ویرایش

از دید مارین لو پن اسلامی‌سازی، جهانی‌سازی، اتحادیه اروپا، و یورو تهدیدها علیه زندگی فرانسوی‌ها هستند.[۲۵]

مسلمانان ویرایش

سخنرانی مارین لو پن در جریان جلسه‌ای در کمپین درونی حزب در لیون در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۰ موجب بروز جنجال شد. او گفت ممنوع کردن غیرقانونی هفتگی خیابان‌های عمومی و میدان‌ها در سرتاسر فرانسه (از جمله اروندیسمان هجدهم پاریس) برای نمازهای مسلمین مانند اشغال بخش‌هایی از خاک فرانسه است. این واقعیت که او از جنگ جهانی دوم یاد کرده بود.[۳۱] موجب بروز ادعاهایی در رسانه‌ها و سیاست‌مداران شد که او قیاس جنجال‌برانگیزی با اشغال فرانسه به دست آلمانی‌ها انجام داده‌ است.

او گفته که دیدن مسلمانان در حال نماز در خیابان شبیه به اشغال نازی‌ها است. ابتدا حجاب بیشتر و بیشتر آمد. سپس برقع‌های بیشتر و بیشتر. اکنون تانک و سربازی وجود ندارد اما این هنوز یک اشغال است و بر مردم سنگینی می‌کند.[۲۵]

برخی رسانه‌ها و سیاسیون اظهارات وی را به شدت مورد انتقاد قرار دادند.[۳۲][۳۳]

گروه‌های اسلامی و اتحادیه حقوق بشر فرانسه از این گفته شکایت کردند.[۳۴][۳۵][۳۶][۳۷]

امام سابق مسجد جامع پاریس گفت گرچه قیاس وی پرسش‌برانگیز و محکوم کردنی است ولی او سؤال درستی پرسیده‌ است.[۳۸]

لویی الیو از اعضای کمیته اجرایی جبهه ملی، «تلاش برای دستکاری نظر توسط گروه‌های کمونیستی و آنهایی که مسبب واقعی وضعیت کنونی در فرانسه‌اند» را محکوم کرد.[۳۹] او در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۳ بیانیه خود را طی کنفرانسی مطبوعاتی در مقر جبهه ملی در نانت تأیید کرد.[۴۰] پس از نظرات ژان فرانسوا کان در BFM TV او «دستکاری حکومتی» ناشی از الیزه با هدف اهریمنی جلوه دادن خود را در نظر عمومی محکوم کرد.[۴۱][۴۲]

در سال۲۰۱۰ دادستان‌های شهر لیون پرونده‌ای را برای شکایت در دادگاه باز کردند که مصونیت اروپایی وی مانع از محکومیت وی در دادگاه شد. به این ترتیب دادستان ارشد شهر لیون از پارلمان اروپا درخواست رسیدگی به مصونیت اروپایی مارین لو پن کرد که در نهایت در ۲ ژوئیه ۲۰۱۳ پارلمان اروپا حکم لغو مصونیت سیاسی وی را صادر کرد. او دلیل صدور این حکم را دگراندیش بودن خود خواند و آن را بی‌اهمیت و مسخره دانست.[۴۳]

روسیه ویرایش

مارین لو پن به دلیل عدم پشتیبانی داخلی برای شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۲ از روسیه درخواست وام ۱۱ میلیون یورویی کرد. در سال ۲۰۱۴ او از رأی‌گیری روسیه در مورد الحاق کریمه به فدراسیون روسیه پشتیبانی کرد.[۲۵]

رهبر جبهه ملی ویرایش

اولین رقابت در انتخابات ریاست جمهوری (۲۰۱۲) ویرایش

 
مارین لو پن در حال اعلان کاندیداتوری برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۲.

لو پن در انتخابات سال ۲۰۱۲ با کسب ۱۷٫۹۰٪ آرا (۶٬۴۲۱٬۴۲۶ رای) در جایگاه سوم قرار گرفت. درصد و تعداد آرای او از آرای پدرش در انتخابات سال ۲۰۰۲ بیشتر بود.

نامزدی دوم در انتخابات ریاست جمهوری: ۲۰۱۶–۱۷ ویرایش

مقالهٔ اصلی: انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه (۲۰۱۷)
 
لوگوی کمپین ۲۰۱۷ لو پن

مارین لو پن نخستین کسی بود که نامزدی خود را در انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه (۲۰۱۷) در ۸ آوریل ۲۰۱۶ اعلام کرد. او در نظرسنجی‌ها از محبوبیت بالایی برخوردار بوده و انتظار می‌رود در دور اول رأی‌گیری بین ۲۸ تا ۳۰ درصد آرا را به خود اختصاص دهد که به پیشتاز پیش‌بینی‌ها یعنی فرانسوا فیون نزدیک است. به دلیل مخالفت تقریباً همهٔ بانک‌های فرانسوی با پلتفورم سیاسی لو پن او با مشکل بودجه یابی مواجه شد. به همین دلیل جبهه ملی با وجود تحریم‌های اروپا علیه روسیه ۹ میلیون دلار از بانک اول چک-روسی در مسکو در ۲۰۱۴ قرض گرفت. در فوریه ۲۰۱۶ جبهه ملی تقاضای وام دیگری کرد؛ که هنوز دریافت نشده‌ است.[۴۴]

لو پن در جریان این مبارزات با شماری از رهبران جهان از جمله میشل عون لبنان، ادریس دبی چاد و ولادیمیر پوتین روسیه دیدار کرده‌است.

رقابت برای انتخابات ریاست جمهوری (۲۰۲۲) ویرایش

در ۱۶ ژانویه ۲۰۲۰ لو پن اعلام کرد در انتخابات ۲۰۲۲ به عنوان کاندیدا شرکت خواهد کرد[۴۵]. در نظرسنجی‌های روزانهٔ صورت گرفته برای این انتخابت وی از بخت بالایی برخوردار است و از ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۰ تا کنون پیشتاز است.[۴۶] لو پن در این انتخابات در جایگاه دوم قرار گرفت و به همراه رییس جمهور مستقر امانوئل مکرون به دور دوم راه یافت.

 
لو پن و پوتین ۲۴ مارس ۲۰۱۷

مواضع سیاسی ویرایش

مقالهٔ اصلی: مواضع سیاسی مارین لو پن

لو پن و اجتماع ملی از یک موضع سرسختانه در خصوص مهاجرت دفاع می‌کنند، و اعتقاد دارند که چندگانگی فرهنگی با ناکامی مواجه شده،[۴۷] و خواهان «اسلام زدایی» از جامعه فرانسه اند.[۴۸] لو پن خواهان توقف مهاجرت قانونی شده.[۴۹] او خواهان لغو قوانینی است که به مهاجرین غیرقانونی اجازه می‌دهد مقیم قانونی شوند، ,[۵۰] و استدلال کرده مزایای ارائه شده به مهاجران باید کم شود تا انگیزه برای مهاجران جدید از بین برود.[۵۱] در پی آغاز بهار عربی و بحران مهاجرتی اروپا، او خواهان خروج فرانسه از منطقه شنگن و برقراری مجدد کنترل‌های مرزی شد.[۵۲][۵۳]

در سیاست اقتصادی، لو پن حامی حمایت‌گرایی به عنوان جایگزینی برای تجارت آزاد است.[۵۴] او از ملی‌گرایی اقتصادی،[۵۵] جداسازی بانکداری سرمایه‌گذاری و خرده فروشی،[۵۶] و متنوع ساختن منابع انرژی حمایت می‌کند،[۵۷] و مخالف خصوصی‌سازی خدمات دولتی رفاهی،[۵۸] سفته بازی در بازارهای بین‌المللی کالا، [۵۸] و سیاست مشترک کشاورزی است.[۵۹]

لو پن با جهانی شدن، که او آن را مسبب روندهای مختلف اقتصادی منفی می‌داند مخالف است و با ابراتحادیه ملی و فدرالیزاسیون اتحادیه اروپا مخالف است در عوض از یک ائتلاف نه چندان به هم بسته اروپای ملت‌ها حمایت می‌کند.[۶۰]

او خواهان خروج فرانسه از منطقه یورو[۶۱] و یک همه‌پرسی برای خروج فرانسه از اتحادیه اروپا شده.[۶۲] به هر روی در سال ۲۰۱۹ او دیگر از خروج فرانسه از این اتحادیه و واحد پولی یورو حمایت نمی‌کند.[۶۳] او مخالف صریح الهجه پیمان لیسبون،[۶۴] است و با عضویت ترکیه و اوکراین به اتحادیه اروپا مخالف است.[۶۵][۶۶] لو پن وعده داده فرانسه را از ناتو و منطقه نفوذ آمریکا خارج کند.[۶۷] او پیشنهاد داده سازمان تجارت جهانی[۶۸][۶۹] جایگزین و صندوق بین‌المللی پول برچیده شود.[۷۰]

در سیاست خارجی، لو پن از برقراری شراکت ممتاز با روسیه حمایت می‌کند، [۶۷] و معتقد است اوکراین تحت انقیاد ایالات متحده آمریکا درآمده است.[۷۱] او منتقد شدید سیاست ناتو در منطقه، روس‌هراسی اروپای شرقی، [۷۱] و تهدید به تحریم اقتصادی است.[۶۶] در پاسخ به حمله ۲۰۲۲ روسیه به اوکراین، لو پن با وجود موضع پیشینش در حمایت از روسیه از این حمله انتقاد کرد.[۷۲]

در خصوص فمینیسم، لو پن اغلب می‌گوید او خود را در پیش زمینه دفاع از حقوق زمان و بهبود زندگی زنان فمینیست می‌شناسد، گرچه منتقد چیزی است که او آن را «نئو فمینیسم» می‌خواند که مشخصه اش را به جنگ رفتن زنان علیه مردان می‌داند.[۷۳][۷۴]

پیوند به بیرون ویرایش

منابع ویرایش

  1. ↑ http://www.conseil-constitutionnel.fr/conseil-constitutionnel/root/bank/download/cc2012premiertourPDR.pdf
  2. ↑ Steven Erlanger (21 May 2010). "Child of France's Far Right Prepares to Be Its Leader". The New York Times. Retrieved 17 November 2010.
  3. ↑ Robert Marquand (25 June 2010). "France's National Front: will Marine Le Pen take the reins ?". کریسشن ساینس مانیتور. Retrieved 17 November 2010.
  4. ↑ "Marine Le Pen in bid to head France's National Front". BBC News. 13 April 2010. Retrieved 17 November 2010.
  5. ↑ "Hot Spot—High Life". The Spectator. UK. 12 November 2005. Archived from the original on 12 December 2010. Retrieved 17 November 2010.
  6. ↑ Christian Fraser (16 January 2011). "France's National Front picks Marine Le Pen as new head". BBC News. Retrieved 17 January 2011.
  7. ↑ "Marine le Pen succeeds father at helm of France's National Front". Haaretz. 16 January 2011. Archived from the original on 17 January 2011. Retrieved 18 January 2011.
  8. ↑ Steven Erlanger (16 January 2011). "Le Pen's Daughter Elected to Lead His Far-Right Party". The New York Times. Retrieved 18 January 2011.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ (فرانسوی)"FN: the new president elected by the members!". Front National. 16 January 2011. Archived from the original on 11 June 2011. Retrieved 17 January 2011.
  10. ↑ "The 2011 Time 100: full list". تایم. 21 April 2011. Archived from the original on 25 July 2011. Retrieved 24 April 2012.
  11. ↑ "Thomas Piketty et Marine Le Pen parmi les 100 personnalités influentes du " Time "". 16 April 2015.
  12. ↑ "The 40 MEPs who actually matter: the ranking". Politico. 19 May 2016.
  13. ↑ (فرانسوی)"Decision: list of the 2012 candidates". شورای قانون اساسی (فرانسه). 19 March 2012. Archived from the original on 22 April 2012. Retrieved 22 March 2012.
  14. ↑ (فرانسوی)"2012 French presidential election: Constitutional Council's statement after the official proclamation of the results in the first round" (PDF). Constitutional Council. 25 April 2012. Retrieved 26 April 2012.
  15. ↑ (فرانسوی)"2012 French presidential election: first round results in the departments after the official proclamation by the Constitutional Council" (PDF). Constitutional council. Archived from the original (PDF) on 22 May 2012. Retrieved 26 April 2012.
  16. ↑ (فرانسوی)"2012 presidential election: first round results in the whole France". Minister of the Interior. Retrieved 23 April 2012.
  17. ↑ [۱]
  18. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۲.
  19. ↑ Francetv info. "Défilé du FN: comment Marine Le Pen va marginaliser son père". Francetvinfo.fr. Retrieved 21 July 2016.
  20. ↑ "L'after RMC: " Jean-Marie Le Pen est assez marginalisé et esseulé dans sa tentative de combattre le Front national ", Louis Aliot". Bfmtv.com. Retrieved 21 July 2016.
  21. ↑ "The de-demonisation of the Front National". Policy Network. 26 March 2013. Archived from the original on 31 August 2018. Retrieved 3 January 2016.
  22. ↑ "Marine Le Pen "pour un Pacs amélioré" pour les homosexuels". BFM TV. 6 October 2014. Retrieved 18 May 2016.
  23. ↑ "IVG: Marion Maréchal-Le Pen recadrée par sa tante". Le Figaro. 6 December 2016. Retrieved 4 February 2016.
  24. ↑ «دیوان دادگستری اتحادیه اروپا مارین لوپن را محکوم کرد». یورونیوز. ۲۰ ژوئن ۲۰۱۸.
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ ۲۵٫۲ ۲۵٫۳ ۲۵٫۴ ۲۵٫۵ ۲۵٫۶ پل کربی (۲ اردیبهشت ۱۴۰۱). «انتخابات فرانسه: تلاش طولانی مارین لوپن از جناح راست افراطی برای کسب قدرت». بی‌بی‌سی فارسی.
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ ۲۶٫۲ (فرانسوی) "Marine Le Pen's biography". Élections présidentielles 2012. 20 November 2009. Archived from the original on 20 November 2010. Retrieved 17 November 2010.
  27. ↑ ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ (فرانسوی)"Marine Le Pen's support committee" (PDF). جبهه ملی (فرانسه). Archived from the original (PDF) on 27 July 2011. Retrieved 24 January 2011.
  28. ↑ Henry Samuel (11 September 2008). "French far-right leader Jean-Marie Le Pen sets retirement date". The Daily Telegraph. UK. Retrieved 17 November 2010.
  29. ↑ (فرانسوی)"Jean-Marie Le Pen sides with his daughter Marine against Gollnisch". RMC. 30 June 2010. Archived from the original on 17 July 2011. Retrieved 14 October 2010.
  30. ↑ (فرانسوی)"Timetable of Marine Le Pen's campaign trail for the 2011 Congress" (PDF). جبهه ملی (فرانسه). Archived from the original (PDF) on 27 July 2011. Retrieved 1 November 2010.
  31. ↑ (فرانسوی)"Marine Le Pen shocks on street prayers". Le Figaro. 11 December 2010. Retrieved 14 December 2010.
  32. ↑ (فرانسوی)"Marine Le Pen "reveals fascist banner" according to PS officials". Le Parisien. 11 December 2010. Archived from the original on 15 December 2010. Retrieved 14 December 2010.
  33. ↑ (فرانسوی)"Marine Le Pen compares the "Muslims' street prayers" to an "occupation"". Le Monde. 11 December 2010. Retrieved 14 December 2010.
  34. ↑ (فرانسوی)"Marine Le Pen compares the "street prayers" to the "Occupation" of France". BFM TV. 13 December 2010. Retrieved 16 December 2010.
  35. ↑ (فرانسوی)"Marine Le Pen at the heart of actuality". France 2 (Nations Presse Info). 12 December 2010. Archived from the original on 15 December 2010. Retrieved 16 December 2010.
  36. ↑ (فرانسوی)Anne Fulda (12 December 2010). "Gap". Le Figaro. Retrieved 16 December 2010.
  37. ↑ (فرانسوی)"Marine Le Pen: Marine tails, Le Pen heads". Le Journal du Dimanche. 12 December 2010. Archived from the original on 16 December 2010. Retrieved 16 December 2010.
  38. ↑ (فرانسوی)"Marine Le Pen asked a valid question". France Soir. 14 December 2010. Archived from the original on 16 December 2010. Retrieved 17 December 2010.
  39. ↑ (فرانسوی)Louis Aliot (16 December 2010). "Statement about communitarianism and those really responsible for the current situation in France". National Front (France). Archived from the original on 8 April 2011. Retrieved 17 December 2010.
  40. ↑ (فرانسوی)"Marine Le Pen confirms and signs". BFM TV (Nations Presse Info). 14 December 2010. Archived from the original on 29 December 2010. Retrieved 14 December 2010.
  41. ↑ (فرانسوی)"Controversy of the street prayers. This is state manipulation: the proof!". National Front (France). 14 December 2010. Archived from the original on 19 December 2010. Retrieved 14 December 2010.
  42. ↑ (فرانسوی)"Revelations: Marine Le Pen badmouthed by the Elysée". BFM TV (Nations Presse Info). 14 December 2010. Archived from the original on 29 December 2010. Retrieved 14 December 2010. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  43. ↑ لغو مصونیت اروپایی مارین لوپن به دلیل مقایسه مسلمانان با نازی‌ها
  44. ↑ Walt, Vivienne. "Why France's Marine Le Pen Is Doubling Down on Russia Support". Time. Retrieved 11 February 2017.
  45. ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «2022 French presidential election». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ فوریه۲۰۲۰.
  46. ↑ «France — 2022 presidential election voting intention».
  47. ↑ Peggy Hollinger (9 February 2011). "Le Pen daughter applauds Cameron". Financial Times. Retrieved 11 February 2011.
  48. ↑ "Le Pen says she's no Wilders". رادیو جهانی هلند. 1 June 2011. Archived from the original on 7 June 2011. Retrieved 6 June 2011.
  49. ↑ "Marine Le Pen: "If I was president..."". پاری مچ (Nations Presse Info) (به فرانسوی). 8 July 2010. Archived from the original on 18 February 2013. Retrieved 26 November 2010.
  50. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Nice وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  51. ↑ "Marine Le Pen's open letter to policemen, gendarmes and customs officers concerning the policy of fight against illegal immigration" (PDF). Nations Presse Info (به فرانسوی). 5 July 2011. Archived from the original (PDF) on 14 April 2012. Retrieved 5 July 2011.
  52. ↑ "Schengen: Sarkozy admits the extent of the disaster but does not act! We must leave Schengen Area" (به فرانسوی). اجتماع ملی. 23 April 2011. Archived from the original on 7 November 2015. Retrieved 25 April 2011.
  53. ↑ "The French-Italian summit of 26 April will be no use if France does not announce that it definitively breaks with Schengen Agreement" (به فرانسوی). اجتماع ملی. 25 April 2011. Archived from the original on 24 August 2011. Retrieved 25 April 2011.
  54. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام autogenerated18 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  55. ↑ "In order to absorb our debt: repeal the 1973 Law!". Front National (به فرانسوی). 30 November 2010. Archived from the original on 1 December 2010. Retrieved 9 December 2010.
  56. ↑ "Dexia fall: Marine Le Pen's proposals in order to get over the banking stagnation" (به فرانسوی). Front National. 5 October 2011. Archived from the original on 12 April 2023. Retrieved 9 October 2011.
  57. ↑ "Marcoule's nuclear accident: the urgency to secure the plants" (به فرانسوی). اجتماع ملی. 12 September 2011. Archived from the original on 27 February 2016. Retrieved 18 September 2011.
  58. ↑ ۵۸٫۰ ۵۸٫۱ "New scandalous rise in gas prices: the state must regain the control of the situation" (به فرانسوی). اجتماع ملی. 1 March 2011. Archived from the original on 25 August 2011. Retrieved 27 April 2011.
  59. ↑ "Marine Le Pen visits the Paris International Agricultural Show". Le Journal du Dimanche (به فرانسوی). 25 February 2011. Archived from the original on 28 February 2011. Retrieved 26 February 2011.
  60. ↑ "Sarkozy dupes the French while with his cronies at Davos" (به فرانسوی). اجتماع ملی. 27 January 2010. Archived from the original on 27 July 2011. Retrieved 4 November 2010.
  61. ↑ "Marine Le Pen: "The real problem is the Euro!"". Front National (به فرانسوی). 4 May 2010. Archived from the original on 21 May 2018. Retrieved 4 November 2010. {{cite web}}: C1 control character in |url= at position 61 (help)
  62. ↑ "Brexit 'most important moment since Berlin Wall': Le Pen". BBC News. Retrieved 28 June 2016.
  63. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام chrisafis وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  64. ↑ "Reform of the French Post's statute: a serious undermining of the public utilities" (به فرانسوی). Front National. 3 October 2009. Archived from the original on 27 September 2011. Retrieved 29 December 2010.
  65. ↑ "European Parliament resolution on Turkey's progress report 2008 (explanations of vote)". پارلمان اروپا. 12 March 2009. Retrieved 20 November 2010.
  66. ↑ ۶۶٫۰ ۶۶٫۱ "Marine Le Pen: Ukraine's association with EU – best option بایگانی‌شده در ۸ مارس ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine". اوکرینفورم. 26 June 2013
  67. ↑ ۶۷٫۰ ۶۷٫۱ "France to ditch NATO, embrace Russia if National Front comes to power". ریانووستی. 13 April 2011. Retrieved 14 April 2011.
  68. ↑ "Protections at boundaries: how to revive industry and employment ?" (به فرانسوی). Front National. 10 June 2011. Archived from the original on 7 November 2017. Retrieved 5 November 2011.
  69. ↑ "Marine Le Pen's press conference at the National Press Club in Washington". Nations Presse Info (به فرانسوی). 3 November 2011. Archived from the original on 18 February 2013. Retrieved 4 November 2011.
  70. ↑ "Marine Le Pen launches the debate about the future of IMF" (به فرانسوی). اجتماع ملی. 20 May 2011. Archived from the original on 2 June 2011. Retrieved 21 May 2011.
  71. ↑ ۷۱٫۰ ۷۱٫۱ "L'Ukraine de l'Ouest désormais " ouvertement " vassalisée par Washington". Front National. Archived from the original on 6 July 2015. Retrieved 17 December 2014.
  72. ↑ Bremner, Charles (25 February 2022). "French election 2022: Presidential hopefuls forced into U-turns on Russia after Ukraine invasion". The Times (به انگلیسی).
  73. ↑ Djamshidi, Ava; Etchegoin, Marie-France (9 March 2022). "Marine Le Pen face à ELLE: " Je suis contre toutes les déconstructions»". ELLE France (به فرانسوی).
  74. ↑ @MLP_officiel. "📹 «OUI je suis féministe, mais pas néo-féministe. Je n'exprime pas d'hostilité à l'égard des hommes. Nous devons construire une société du respect. Les hommes sont des partenaires, pas des ennemis. #FaceÀBFM»" (Tweet) – via Twitter. Missing or empty |date= (الگو:Cite tweet)
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=مارین_لو_پن&oldid=38045993»