مسافرت

(تغییرمسیر از مسافر)

مسافرت (به عربی: سَفَر) به جابه‌جایی انسان از محلی به محلی دیگر به هر منظوری یا هر مدت زمانی گفته می‌شود. این جابه‌جایی می‌تواند با وسیله یا بدون هیچ وسیلهٔ حمل و نقلی صورت بگیرد.

نماد یک مسافر

تاریخچه ویرایش

قدمت سفر به دوران باستان بازمی‌گردد، جایی که یونانیان و رومی‌های ثروتمند برای تفریح ​​به خانه‌های تابستانی و ویلاهای خود در شهرهایی مانند پمپئی و بای سفر می‌کردند.[۱]

وسایل نقلیه ویرایش

مسافرت در حال حاضر با دوچرخه، موتورسیکلت، خودرو، هواپیما، قطار، کشتی (قایق) یا دیگر وسایل نقلیه انجام می‌شود.[نیازمند منبع]

دلایل ویرایش

 

علل سفر شامل تفریح، گردشگری، سفر تحقیقاتی، بازدید از نحوه زندگی مردم یک ناحیه، سفر داوطلبانه برای خیریه، مهاجرت برای زندگی در جایی دیگر، سفر برای مراقبت بهداشتی و سفرهای مأموریتی (سفر تجاری) است.[۲]

انگیزه‌های سفر عبارتند از:[۲]

  • لذت
  • آرامش
  • کشف و اکتشاف
  • شناخت سایر فرهنگ‌ها و ملل
  • و …

کلمه سفر ویرایش

سفر کردن به معنی از محل خود به جایی دیگر رفتن است.[۳] سفر در عرفان به معنی توجه دل به خداست.[۴]

سفر در احکام اسلامی ویرایش

در فقه اسلامی برای سفر احکامی را برشمرده‌ اند. مانند این که نمازهای چهار رکعتیِ مسافر به صورت شکسته اقامه می‌شود. یعنی به جای چهار رکعت، دو رکعت می‌خواند؛ یا اینکه برخی از سفرها حرام شمرده می‌شود که احکام خود را پیدا می‌کنند. مانند سفری که برای انجام کار گناه و ممنوع در شریعت انجام پذیرد؛ یا سفری که برای انسان ضرر داشته باشد. از میان سفرهایی که برای انسان ضرر دارد، چند سفر استثنا شده‌است. از جمله سفر برای زیارت حسین بن علی امام سوم شیعیان[۵] که طبق نقل‌های تاریخی، اغلب با خطر مواجه بوده‌ است.[۶]

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. «A History Of Why People Travel». Matador Network.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ «The Road to Travel: Purpose of Travel». plaza.ufl.edu. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۱-۲۲.
  3. لغتنامه دهخدا-سفر کردن
  4. لغتنامه دهخدا-سفر
  5. موسوعة الإمام الخوئی، ج5، ص225<
  6. بحار الانوار، علامه مجلسی، ج45، ص404