مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول کتابی است که توسط کمال الدین محمد بن طلحه الشافعی قرشی عدوی نصیبی، (۵۸۲—۶۵۲ ق) به زبان عربی نوشته شده‌است.[۱] در این کتاب نویسنده سنی مذهب آن به سرگذشتنامه و فضایل امامان شیعه پرداخته‌است. بخشی از کتاب به عنوان نمونه:

«نقل شده‌است که دید جابر بن عبداللّه، آهی بلند از دلبر کشید. فرمود: «ای جابر! آهت برای چیست؟ برای دنیاست». جابر گفت: آری. فرمود: «لذّت‌های دنیا، هفت نوع‌اند: خوردنی، نوشیدنی، پوشیدنی، آمیزشی، سوار شدنی، بوییدنی، و شنیدنی. لذیذترینِ خوردنی‌ها، عسل است و آن، بزاق مگسی است. گواراترینِ نوشیدنی‌ها، آب است و همین بس که نوشیدنی‌اش روا و در همه جای زمین، روان است. عالی‌ترینِ پوشیدنی‌ها، ابریشم است و آن، از آب دهان کرمی است. عالی‌ترینِ آمیزش‌ها، آمیزش با زنان است و آن داخل شدن مَبالی در مبال دیگر و نزدیک شدن دو عضوِ همانند است. زیباترین چیزی که در زن است، در واقع، برای زشت‌ترین عضو او خواسته می‌شود. بهترینِ سوار شدنی‌ها، اسب‌هایند که قاتل‌اند (در جنگ‌ها سوارانشان به قتل می‌رسند). ارزشمندترینِ بوییدنی‌ها، مشک است و آن، خون ناف حیوانی است. بالاترینِ شنیدنی‌ها، غنا (آواز) است که آن هم گناه‌است. پس، هیچ خردمندی برای چیزهایی با این خصوصیات، هرگز آه نمی‌کشد!». جابر بن عبد اللّه می‌گوید: به خدا سوگند که از آن پس، هرگز دنیا در دلم حاضر نشد.»

«او شکافنده علم و جمع‌کننده آن، و برافرازنده پرچم علم بود که آن را بالا برد. کسی که قلبش باصفا و عملش تزکیه شده و نفسش پاک و اخلاقش باشرف بود. تمام اوقاتش به طاعت خدا مشغول و در مقام تقوا ثابت قدم بود…»
«هو باقر العلم و جامعه و شاهر علمه و رافعه و متفوق دره و راضعه و منمق دره و راصعه، صفا قلبه و زکا عمله و طهرت نفسه و شرفت اخلاقه و عمرت بطاعه اللّه أوقاته، و رسخت فی مقام التقوی قدمه و …»

منابع ویرایش

  1. نسخه الکترونیکی[پیوند مرده]
  2. متن کامل حدیث در سایت حدیث و آیات آمده‌است.
  3. مطالب السؤول، ص ۲۷۷، الباب الخامس فی أبی جعفر محمد بن علی الباقر علیه السلام