معاشران گره از زلف یار باز کنید

غزلی با مطلع «معاشران گره از زلف یار باز کنید»، غزل شمارهٔ ۲۴۴ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

معاشران گره از
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۸
بحر	مجتث مُثَمَّن مَخبون محذوف مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
متن
معاشران گره از زلف یار باز کنید شبی خوش است بدین قصّه‌اش دراز کنید حضور خلوت انس است و دوستان جمعند و ان یکاد بخوانید و در فراز کنید رباب و چنگ ببانگ بلند میگویند که گوش هوش به پیغام اهل راز کنید بجان دوست که غم پرده بر شما ندرد گر اعتماد بر الطاف کارساز کنید میان عاشق و معشوق فرق بسیارست چو یار ناز نماید شما نیاز کنید نخست موعظهٔ پیر صحبت این حرف است که از مصاحب ناجنس احتراز کنید هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده بعشق بر او نمرده بفتوی من نماز کنید وگر طلب کند انعامی از شما حافظ حوالتش بلب یار دلنواز کنید ۲ ۴ ۶ ۸ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

در اجراها

نادر گلچین در برنامهٔ شمارهٔ ۱۱۱ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در دستگاهِ ماهور اجرا کرده‌است.

منابع

• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.