مغناطیس‌سپهر مشتری
مغناطیس‌سپهر مشتری (انگلیسی: Magnetosphere of Jupiter) حفره ایجادشده در باد خورشیدی مشتری به واسطهٔ میدان مغناطیسی است. این مغناطیس‌سپهر، ۱۴ برابر مغناطیس‌سپهر کره زمین است و بین ۴/۲ گاوس در بخش استوایی مشتری تا ۱۴ الی ۱۰ گاوس در نواحی قطبی مشتری متغیر است که همین موضوع باعث شده تا مغناطیس‌سپهر این سیاره، قوی‌ترین و قدرتمندترین مغناطیس‌سپهر منظومه شمسی باشد.[۷] آیو قمر مشتری منبع بسیار قوی پلاسما است و در هر ثانیه، مغناطیس این سیاره را با ۱۰۰۰ کیلوگرم ماده جدید لود (بارگیری) می‌کند.[۸]
 رنگ حاشیه و متضاد - تصویری از شفق قطبی مشتری همانگونه که توسط تلسکوپ فضایی هابل رصد شد | |
| اکتشاف[۱] | |
|---|---|
| کشف‌شده توسط | پایونیر ۱۰ |
| تاریخ کشف | دسامبر ۱۹۷۳ |
| میدان درونی[۲][۳] | |
| شعاع مغناطیس‌سپهر مشتری | ۷۱٬۴۹۲ کیلومتر |
| گشتاور مغناطیسی | ۲٫۸۳ × ۱۰۲۰ تسلا·متر مکعب |
| شدت میدان استوایی | ۴۱۷٫۰ تسلا (۴٫۱۷۰ گاوس) |
| انحراف دوقطبی الکتریکی | ~۱۰° |
| طول جغرافیایی قطب مغناطیسی | ~۱۵۹° |
| دوره چرخش | ۹ ساعت و ۵۵ دقیقه ۲۹٫۷ ± ۰٫۱ ثانیه |
| پارامترهای باد خورشیدی[۴] | |
| سرعت | ۴۰۰ کیلومتر بر ثانیه |
| قدرت میدان مغناطیسی بین‌سیاره‌ای | ۱ نانوتسلا |
| چگالی | ۰٫۴ سانتی‌متر−۳ |
| پارامترهای مغناطیس‌سپهر[۵] | |
| نوع | درون‌زاد |
| فاصلهٔ شوک تعظیم | ~۸۲ RJ |
| فاصلهٔ مرز مغناطیسی | ۵۰–۱۰۰ RJ |
| طول مغناطیس‌سپهر | تا حدود ۷۰۰۰ RJ |
| یون اصلی | O+, S+ و H+ |
| منابع پلاسما | آیو، باد خورشیدی، یونوسفر |
| نرخ بارگیری جرم | ~۱۰۰۰ کیلوگرم در ثانیه |
| حداکثر چگالی پلاسما | ۲۰۰۰ سانتی‌متر−۳ |
| حداکثر انرژی ذرات | تا حدود ۱۰۰ مگا الکتروولت |
| شفق قطبی[۶] | |
| طیف | رادیویی، فروسرخ، فرابنفش و پرتو ایکس |
| توان کلی | ۱۰۰ تراوات |
| فرکانس امواج رادیویی ساتع‌شده | ۰٫۰۱–۴۰ مگاهرتز |
مغناطیس‌سپهر مشتری همانند کره زمین به طور عمده ۲ قطبی است و قطب‌های شمالی و جنوبی در انتهای محوری مغناطیسی و یگانه قرار دارند.[۹] میزان تاثیر بادهای خورشیدی بر پویایی این مغناطیس در حال‌حاضر ناشناخته است[۱۰] با این حال، در مواقع افزایش فعالیت خورشیدی می‌تواند به ویژه قوی باشد.[۱۱] مشتری منبع قدرتمند موج‌های رادیویی در مناطق طیفی است که از چند کیلوهرتز تا ده‌ها مگاهرتز گسترش دارد. این در حالی است که میزان انتشار در محدوده ۳ تا ۴۰ مگاهرتز به عنوان تابش دهلیزی یا به اختصار DAM شناخته می‌شود.[۱۲] تعدیل DAM مشتری توسط آیو (قمر) در سال ۱۹۶۴ کشف شد و امکان دوره چرخش دقیق مشتری را فراهم آورد.[۳] انتشار شفق در تمام قسمت‌های طیف الکترومغناطیسی تشخیص داده‌شده است.[۶]
نگارخانه ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ Smith, E. J.; Davis, L. Jr.; et al. (1974). "The Planetary Magnetic Field and Magnetosphere of Jupiter: Pioneer 10". Journal of Geophysical Research. 79 (25): 3501–13. Bibcode:1974JGR....79.3501S. doi:10.1029/JA079i025p03501.
- ↑ Russel، 1993, p. 694
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Zarka, 2005, pp. 375–377
- ↑ Blanc، 2005, p. 238 (Table III)
- ↑ Bolton, 2002
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Bhardwaj, 2000, p. 342
- ↑ Gierasch, Peter J.; Nicholson, Philip D. (2004). "Jupiter". World Book @ NASA. Archived from the original on January 5, 2005. Retrieved August 10, 2006.
- ↑ Khurana, 2004, pp. 5–7
- ↑ Khurana, 2004, pp. 3–5
- ↑ Krupp, 2004, pp. 18–19
- ↑ Nichols, 2006, pp. 404–405
- ↑ Zarka, 1998, pp. 20,160–168
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Magnetosphere of Jupiter». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲ دسامبر ۲۰۲۰.
پیوند به بیرون ویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ مغناطیس‌سپهر مشتری موجود است. |