مهاجم (فوتبال)

مهاجم (به انگلیسی: Forward) در فوتبال بازیکنانی هستند، که در نزدیک‌ترین ردیف به دروازه حریف بازی می‌کنند و مسئولیت گل زدن را دارند. در ترکیب‌های فوتبال مدرن، تیم‌ها معمولاً از ۱ تا ۳ مهاجم استفاده می‌کنند.

کریستیانو رونالدو (سمت چپ) در پست مهاجم

مهاجم دوم یا به بیانی دیگر مهاجم سایه در فوتبال بازیکنانی هستند که پشت مهاجم اول بازی می‌کنند و بیشتر وظیفه بازی‌سازی برای مهاجم اول را بر عهده دارند.

مهاجم نوک

رونالدو مهاجم برزیلی (وسط، سفیدپوش) در حال شوت زدن به سمت دروازهٔ حریف. یک مهاجم چند منظوره که الگوی بسیاری از مهاجمان پس از خود می‌باشد و بر آنها تأثیر گذار بود.

نقش سنتی یک مهاجم این است که اکثر گل‌ها را برای تیم به ثمر برساند. اگر آنها بازیکنانی قد بلند و با فیزیک بدنی مناسب باشند، با توانایی سر زنی خوب، ممکن است از این بازیکنان برای قرار گرفتن به عنوان هدف سانترها یا ارسال‌های بلند، نبردهای هوایی در هنگام ارسال توپ‌های بلند، یا دریافت پاس‌ها و حفظ مالکیت توپ با قرارگیری در موقعیت پشت به دروازه در حین پیشروی هم تیمی‌ها استفاده گردد. همچنین از این بازیکنان به منظور ایجاد فضا برای تیم یا کمک به هم تیمی‌های خود با ارسال یک پاس (از طریق «پاس در عمق» به داخل محوطه جریمه)، که دومی نیازمند به سریع بودن و حرکت بدنی خوب است، استفاده می‌گردد. علاوه بر آن مهاجم نوک نیازمند توانایی تمام کنندگی می‌باشد.

مهاجم میانی

وین رونی، با پیراهن شماره ۱۰ که در منچستریونایتد در بسیاری از موارد به عنوان مهاجم دوم استفاده شد و پشت شماره ۹ بازی می‌کرد.

مهاجمان مرکزی سابقه طولانی در بازی دارند، اما اصطلاحات برای توصیف فعالیت بازی آنها در طول سال‌ها متفاوت بوده‌است. در ابتدا چنین بازیکنانی را مهاجمان داخلی، مهاجمان مرکزی خلاق یا عمق («ساب فوروارد») می‌نامیدند. اخیراً، دو نوع دیگر از این نوع بازیکنان قدیمی ایجاد گردیده‌است: مهاجم دوم، یا سایه، یا پشتیبان، یا مهاجم کمکی و، در چیزی که واقعاً برای خودش متمایز است، مهاجم شماره ۱۰.

وینگر

همچنین ببینید: هافبک § وینگر

کریستیانو رونالدو که به عنوان یک وینگر به کار گرفته شده‌است.

وینگر بازیکنی هجومی است که در موقعیت عرضی در نزدیکی خطوط محوطه جریمه قرار دارد. با در نظر گرفتن منشأ آنها به عنوان «مهاجم بیرونی» که یک پست قدیمی است می‌توان آنها را به عنوان مهاجم طبقه‌بندی کرد؛ و همچنان در بیشتر نقاط جهان، به ویژه در فرهنگ‌های فوتبال لاتین و هلند، به عنوان مهاجم شناخته می‌شوند. با این حال، در بازی‌های کشورهای بریتانیایی (که در آن بیشتر از ترکیب ۴–۴–۲ و انواع آن استفاده می‌شود) معمولاً آنها را به‌عنوان بخشی از خط میانی در نظر گرفته می‌شود.

۹ کاذب

لیونل مسی در بارسلونا که یکی از مهاجمان ۹ کاذب است و موفقیت‌های زیادی را در سال‌های اخیر در این پست کسب کرده.

۹ کاذب، از جهاتی شبیه نقش پیشرفته‌تر هافبک هجومی/بازی‌ساز است، یک مهاجم تنها یا مهاجم مرکزی غیر متعارف است که در عمق خط میانی زمین جای می‌گیرد. هدف از این کار این است که برای مدافعان میانی حریف که می‌روند تا ۹ کاذب را دنبال کنند مشکل ایجاد کند، و در پشت سرشان فضایی برای هافبک‌ها، مهاجمان یا وینگرهای مهاجم برای استفاده آنها بگذارند، یا اینکه ۹ کاذب را رها کنند تا زمان و فضای کافی به او برای دریبل کردن یا پاس دادن بدهند. یک پاس را انتخاب کنید این اصطلاح از شمارهٔ سنتی برای مهاجمان میانی (۹) می‌آید و این واقعیت است که معمولاً یک مهاجم وسط به‌طور معمول در نزدیکی خط مدافعان می‌ماند تا زمانی که فرصتی برای عبور از آنها به سمت دروازه پیدا کند. ویژگی‌های کلیدی برای ۹ کاذب مشابه ویژگی‌های یک مهاجم نوک است: توانایی دریبل زدن برای استفاده از فضای بین خطوط، توانایی پاس کوتاه خوب برای ارتباط با خط هافبک و نگاهی باز برای بازی‌سازی از طریق هم تیمی‌هایی که از عمق به سمت دروازه می‌دوند.

مهاجم هدف

دیدیه دروگبا (شماره ۱۱، آبی)، او که اغلب در طول دوران حرفه‌ای خود به عنوان مهاجم هدف بازی می‌کرد، به دلیل توانایی‌اش در نگه داشتن توپ معروف بود، همان‌طور که در بازی مقابل تیم بایرن‌مونیخ در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۲ نشان داد.

اصطلاح «مهاجم هدف» یا «بازیکن هدف» اغلب برای توصیف نوع خاصی از مهاجم یا مهاجم مرکزی استفاده می‌شود که نقش اصلی آنها دریافت توپ‌های بلند در هوا، نگه داشتن توپ و ایجاد موقعیت برای سایر هم‌تیمی‌ها علاوه بر آن گلزنی برای تیم است.

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Forward (association football)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۹ اوت ۲۰۱۱.