میرزا مهدی (پسر بهاءالله)
میرزا مهدی نوری (۱۸۴۸ م. در تهران - ۱۸۷۰ م. در عکا) ملقب به غُصنِ اَطهَر،[۱] پسر بهاءالله و آسیه‌خانم بود.[۲] میرزا مهدی در سال ۱۸۷۰ میلادی و در ۲۲ سالگی، بر اثر سقوط از نورگیر سقفی زندان،[۳] در عکا درگذشت و بعدها در باغ‌های بهایی در کوه کرمل دفن شد.
زندگی ویرایش
بهاءالله، به دلیل اعتقادات بابی، هنگامی که پسر کوچکش میرزا مهدی، چهار سال داشت، دستگیر و زندانی شد و همسر و فرزندان او دچار سختی و تنگدستی شدیدی شدند. بعد از خلاصی از زندان، بهاءالله به همراه همسر و فرزندان به بغداد، تبعید شد.[۴] میرزا مهدی در آن زمان به علت بیماری به بعضی از اقوام در ایران سپرده شد و بعدها در سن دوازده سالگی به خانواده در بغداد پیوست. از آن پس وی در تمام تبعیدها همراه پدر بود و به عنوان یکی از کاتبان او فعالیت می‌کرد.[۵] در سن ۲۲ سالگی در حالی که بر سقف زندان عکا غرق در دعا بود از نورگیر سقف سقوط کرد و جراحات وارده بر قفسهٔ سینه باعث مرگ وی شد. او پیش از مرگ از بهاءالله درخواست نمود که موانعی که بر سر راه بهائیان برای دیدار بهاءالله وجود دارد رفع گردد.[۶] شوقی افندی بعدها پیکر او و مادرش آسیه را به دامنهٔ کوه کرمل در باغ‌های بهائی منتقل کرد.[۷]
جستارهای وابسته ویرایش
پانویس ویرایش
- ↑ به معنای «پاک‌ترین شاخه»
- ↑ Baharieh., Rouhani Maʻani, (2008). Leaves of the twin divine trees: an in-depth study of the lives of women closely related to the Báb and Baháʼuʼlláh (به انگلیسی). Oxford: George Ronald. OCLC 373477054.
{{cite book}}: نگهداری CS1: نقطه‌گذاری اضافه (link) - ↑ زندگی حضرت بهاءالله بایگانی‌شده در ۲۳ فوریه ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine، سایت آئین بهائی
- ↑ Blomfield (1956). The Chosen Highway (به انگلیسی). London, UK: Bahai Publishing Trust.
- ↑ Taherzadeh, Adib (1976). The revelation of Baháʼuʼlláh (به انگلیسی). Oxford, England: G. Ronald. p. 205. OCLC 20313838.
- ↑ Effendi, Shoghi (1970). God passes by (به انگلیسی). Wilmette, Ill: Baháʼí Pub. Trust. p. 188. OCLC 2215097.
- ↑ Smith, Peter (2000). A concise encyclopedia of the Baha'i faith (به انگلیسی). Oxford: Oneworld. p. 247. OCLC 42912735.
 | این یک مقالهٔ خرد بهائیت است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |