میل (اخترشناسی)
یکی از دو مختصه‌ای که معادلِ آسمانی عرض جغرافیایی است و برای سنجش موقعیت اجرام در کرهٔ آسمان استفاده و نسبت به استوای آسمان اندازه‌گیری می
(تغییرمسیر از میل (ستاره‌شناسی))
مِیل[۱] (به انگلیسی: Declination)، که به اختصار: dec نیز نامیده و با نماد: δ نشان داده می‌شود، یکی از دو مختصه‌ای است که معادلِ آسمانی عرض جغرافیایی است و برای سنجش موقعیت اجرام در کرهٔ آسمان استفاده و نسبت به استوای آسمان اندازه‌گیری می‌شود.
میل به کوچک‌ترین زاویه بین یک شیء معین و استوای سماوی گفته می‌شود.
از °۹۰- تا °۹۰+ تغییر می‌کند و اگر جسمی در نیم‌کرهٔ شمالی سماوی و در میل خاصی باشد، حداکثر در متمم عرض جغرافیایی معادل آن و جنوبی دیده خواهد شد و برعکس مثلاً میل ستارهٔ شباهنگ °۱۶- است، پس در عرض‌های جغرافیای بالاتر از °۷۴+ دیده نخواهد شد.
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ «مِیل» [نجوم] هم‌ارزِ «declination»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. دفتر دوم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰ (ذیل سرواژهٔ مِیل)
- دیکسون، رابرت، نجوم دینامیکی، مرکز نشر دانشگاهی ۱۳۸۲
 | این یک مقالهٔ خرد اخترشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |