میناموتو نو یوریتومو

سیاست‌مدار ژاپنی
در این نام ژاپنی، «میناموتو» نام خانوادگی است.

میناموتونو یوریتومو (به ژاپنی: 源頼朝) ۹ مه، ۱۱۴۷- ۹ فوریه، ۱۱۹۹) نخستین شوگون و بنیان‌گذار شوگون‌سالاری کاماکورا بود.[۱] وی از سال ۱۱۹۲ تا سال ۱۱۹۹ میلادی، رئیس حکومت کاماکورا بود. او سومین فرزند پسر میناموتو نو یوشیتومو، رهبر خاندان میناموتو از همسر رسمی او، اوراهیمه بود. یوریتومو در آتسوتا-کو، ناگویا ولایت اواری متولد شد.[۲][۳][۴]

میناموتو نو یوریتومو
源頼朝
تصویر یوری‌تومو
نخستین شوگون از شوگون‌سالاری کاماکورا
دوره مسئولیت
۱۱۹۲ – ۱۱۹۹
پادشاهامپراتور گو-توبا
پس ازنیست
پیش ازمیناموتو نو یوری‌ایه
اطلاعات شخصی
همسر(ان)هوجو ماساکو
روابطپدر:
میناموتو نو یوشیتومو
فرزندانسنتسومارو
میناموتو نو یوری‌ایه
میناموتو نو سانه‌تومو
او-هیمه
اوتوهیمه
جوگیو

در سال ۱۱۸۰ و با مرگ شاهزاده موچی‌هیتو فرزند امپراتور گو شیراکاوا، فراخوانی ملی برای شورش علیه خاندان تایرا در سرتاسر ژاپن شکل گرفت. یوریتومو از جمله افرادی بود که در این مشارکت حضور یافت به ویژه آنکه پس از مرگ میناموتو نو یوریماسا و شاهزاده موچی‌هیتو، تنش‌ها میان تایرا و میناموتو افزایش قابل‌توجهی یافته بود.[۵] یوریتومو خودش را رهبر و وارث برحق خاندان میناموتو نامید و مقر حکومتی را در کاماکورا بنیان نهاد. چالش عمده او در آنجا بود که همگان با چنین ادعایی موافق نبودند، از جمله؛ عموی وی میناموتو نو یوکی‌ایه و پسر عموی او میناموتو نو یوشیناکا از جمله افراد کلیدی بودند که این ادعا را به چالش کشیدند.[۵]

در سال ۱۱۸۱ میلادی، تایرا نو کیوموری درگذشت و خاندان تایرا، تحت رهبری وارث وی، تایرا نو مونه‌موری قرار گرفت.[۵]: 287  مونه‌موری تندخوتر بود و شیوهٔ تهاجمی‌تری را علیه میناموتو در پیش گرفت و در جنگ گنپی از کیوتو به مواضع میناموتو یورش برد؛ هر چند، یوریتومو در استحکامات کاماکورا به خوبی محافظت می‌شد و برادران او، میناموتو نو یوشی‌تسونه و میناموتو نو نوری‌یوری، در چندین نبرد پراکنده، تایرا را شکست دادند اما در مقابل یوشیناکا، پسر عمو و رقیب برادرشان متوقف شدند.[۵]: 289–305 

نگارخانه ویرایش

منابع ویرایش

  1. Nussbaum, "Shogun" at pp. 878–879.
  2. "系図纂要(Keizusanyo)"
  3. "尾張名所図会(Owarimeishozue)"
  4. "尾張志(owarishi)"
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ Sansom, George (1958). A History of Japan to 1334. Stanford University Press. pp. 210–211, 255–258. ISBN 0-8047-0523-2.
  • «ویکی‌پدیای انگلیسی».