نبردهای ایران و انگلستان
| این نوشتار نیازمند اصلاح ترجمه مقاله است. با توجه به متن اصلی و رعایت سیاست ویرایش، دستور خط فارسی و ارجاع به منابع. |
جنگ‌های انگلستان و ایران بین انگلستان و ایران اولین بار در قرن نوزده میلادی، گذشته از انعقاد پیمان‌های تحمیلی گوناگون و استعمارگرایانه، سه بار به صورت مسلحانه صورت گرفت.
| جنگ‌های انگلستان و ایران | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 حمله نیروهای انگلیسی-هندی در جریان جنگ خوشاب | |||||||
| |||||||
| جنگندگان | |||||||
 امپراتوری بریتانیا
|
 قاجاریان
| ||||||
| فرماندهان | |||||||
| سر جیمز اوترام
|
ناصرالدین‌شاه قاجار
| ||||||
.svg){kind=small}
اولین نبردویرایش
اولین نبرد در سال ۱۲۵۴ ه.ق (۱۸۳۸ میلادی) در زمان محمد شاه قاجار که سپاهیان ایران، هرات را محاصره کردند و با تهدید جدی انگلیس رو برو شدند. دراین جریان، انگلیس با اعزام پنج فروند کشتی جنگی به عنوان اعتراض، جزیره خارگ را اشغال کرد. سپاه ایران به ناچار در ۱۸ جمادی الثانی ۱۲۵۴ ه.ق (۸ سپتامبر ۱۸۳۸ میلادی) بدون اخذ نتیجه‌ای از محاصره هرات دست برداشت و تمام شرایط انگلیس را پذیرفت. ضعف و بی‌تدبیری حاجی میرزا آقاسی و عدم آگاهی او از اوضاع آن روز در شکست ایران نقش عمده‌ای داشت.
نبرد دومویرایش
دیگر بار حمله بریتانیا در سال ۱۲۷۳ ه.ق (۱۸۵۶ میلادی) در اوایل ناصرالدین شاه قاجار رخ داد. سپاهیان ایران هرات را که حاکم آن با حمایت انگلیسی‌ها اعلام استقلال کرده بود محاصره کردند. ایران، هرات را محاصره و فتح کرد، نیروهای انگلیسی بدین بهانه به جنوب ایران حمله کرده خارک، بوشهر، برازجان، خرمشهر و اهواز را اشغال کردند. به وسیله فشار نیروی دریایی انگلیس و اولتیماتوم آن کشور به ایران، سپاهیان ایران به محاصره هرات پایان دادند که سرانجام با عقد معاهده پاریس در مارس ۱۸۵۷ میلادی در پاریس صلح برقرار شد. این امر به‌تدریج مقدمات جدایی افغانستان را از ایران فراهم ساخت تا اینکه در سال ۱۲۷۳ قمری از ایران جدا شد.[۱]
انگلستان که بعد از وقایع جنگ اول افغان و انگلیس مایل به جنگ در هرات نبود، تصمیم گرفت به جای آن در سواحل خلیج فارس با طرف ایران درگیر شده و آنان را از این طریق تحت فشار قرار دهد.[۲] در این زمان میرزا آقاخان نوری صدراعظم ناصرالدین شاه، سخت و بدون پرده‌پوشی از انگلیس حمایت می‌کرد و خود، دست‌نشانده و عامل انگلیس بود. این جنگ‌ها که از نوامبر ۱۸۵۶ تا آوریل ۱۸۵۷ (نزدیک به پنج ماه) به طول انجامید به جدایی رسمی هرات از ایران منجر شد. هرات بخشی از ایران بود جیمز اوترام طی اولتیماتومی از ایران خواست که از هرات دست بکشد. انگلستان می‌خواست که افغانستان مستقل شود تا در دسترس روس‌ها و توسط پادشاه قاجار قرار نگیرد. در این دوره روابط ایران و روسیه به صورت اتحاد بود؛ و این امر نگرانی بریتانیا را برانگیخت.
جنگ بوشهرویرایش
اولین واحد نیروهای انگلیسی در پنجم دسامبر سال ۱۸۵۶ میلادی در نزدیکی بوشهر پیاده شدند. این گروه ابتدا به تصرف قلعه ریشهر پرداخت و سپس با بمباران بوشهر از طریق دریا، این شهر را در روز ۱۰ دسامبر به آسانی تصرف کرد. نیروهای بریتانیایی سپس به بررسی شرایط پرداختند و با توجه به اطلاع از حضور لشکر ۴۰۰۰ نفری ایرانی در شیراز، نتیجه گرفتند به برای پیشروی در خشکی به نیروی بیشتری احتیاج است و منتظر اعزام نیروی بیشتر از هند به بوشهر شدند. این نیروی کمکی در اواخر ژانویه سال ۱۸۵۷ به بوشهر رسید.
جنگ خوشابویرایش
جنگ خوشاب نبردی است که در هشتم فوریه ۱۸۵۷ میلادی بین سپاه ایران به فرماندهی شجاع‌الملک، حاکم وقت ایالت فارس و سپاه بریتانیا به فرماندهی ژنرال اترام در چند کیلومتری برازجان در نزدیکی روستای خوشاب اتفاق افتاد انگلیسی‌ها و نیروهای هندی عقب‌نشینی کردند و به بوشهر برگشتند ایران این جنگ را بزرگترین پیروزی با بریتانیا دانست اما انگلیسی‌ها همواره این جنگ را پیروزی خود و شکست نیروهای ایرانی می‌دانند. بر اساس گزارش‌های انگلیسی ایران در این جنگ هزار کشته و اسیر داده و انگلیسی‌ها و هندی‌ها ۱۹ کشته داده‌اند. این جنگ پس از واقعه هرات و با اشغال جزیره خارگ و بندر بوشهر در دسامبر ۱۸۵۶ رخ داد.
نبرد سومویرایش
سومین هجوم انگلیسی‌ها در سال ۱۳۳۳. ق برابر ۱۲۹۴. ش (۱۹۱۵. م) در جریان جنگ جهانی اول به جنوب ایران و بوشهر صورت گرفت که با مقاومت مجاهدین تنگستانی و دشتستاتی روبرو شد. در این جنگ که در سربست چغادک در ۱۰کیلومتری بوشهر اتفاق افتاد نیروهای ایرانی از سه دسته دشتستانی‌ها به فرماندهی غضنفرالسلطنه برازجانی که میانه دار سپاه بود و تنگستانی‌ها به فرماندهی زائر خضرخان که سمت چپ سپاه را در اختیار داشت و شیخ حسین چاهکوتاهی‌ها سمت راست سپاه در دست داشت تشکیل می‌گردیدند. جنگ به علت ضعف تسحیلاتی قوای ایرانی و حرکت زائر خضرخان بسمت اهرم بدون اطلاع سایر قوا بشکست انجامید. در این جنگ قوای دشتستانی و دشتی از خود ازخودگذشتگی‌های زیادی بنمایش گذاشتند، در این جنگ فرمانده قشون پیاده‌نظام سپاه دشتستان، محمداسماعیل بیگ خوشابی کشته شد و همین امر تأثیر بسزایی در کاهش روحیه جنگجویان دشتستانی گذاشت.
منابعویرایش
- ↑ برگرفته از کتاب اطلاعات عمومی پیام شابک ۹۷۸-۹۶۴-۸۴۸۱-۰۳-۷
- ↑ Sandes, E.W.C.(1948) The Indian Sappers & Miners, pp 128.
- خالوحسین بردخونی، سید قاسم یاحسینی، بوشهر، اداره کل فرهنگ وارشاد اسلامی استان بوشهر، چاپ اول، ۱۳۷۲.
- جایگاه دشتستان در سرزمین ایران، سروش اتابک زاده
- دشتستان وغضنفرالسلطنه برازجانی، دکتر هیبت اله مالکی
- دلاوران دشتستان، اسماعیل شهرسبزی
- جنگ ایران و انگلیس، علیمراد فراشبندی
Bibliographyویرایش
- Sandes, Lt Col E.W.C. The Indian Sappers and Miners (1948) The Institution of Royal Engineers, Chatham.
Further readingویرایش
- English, Barbara. 1971. John Company's Last War. London: Collins.
- Hunt, Capt. G. H. and George Townsend. 1858. Outram & Havelock's Persian Campaign. London: G. Routledge & Co.
- Outram, Lieut. General Sir James. 1860. Lieut. -General Sir James Outram's Persian Campaign in 1857. London: Smith, Elder and Co.
- Walpole, Sir Spencer. 1912. A History of England from the Conclusion of the Great War in 1815. London: Longmans, Green, and Co. (vol. VI, pp. ۲۶۶–۲۷۳)
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نبردهای ایران و انگلستان موجود است. |