نبرد بریتانیا (فیلم)

نبرد بریتانیا
نبرد بریتانیا
	پوستر سینمایی فیلم در آمریکا
کارگردان	گای همیلتون
تهیه‌کننده	هری سالتزمن
نویسنده	جیمز کنوی
بازیگران	لارنس الیویه; جان ساویدنت
موسیقی	ویلیام والتون; ران گودوین
فیلم‌بردار	فردی یانگ
تدوین‌گر	برت بیتس
توزیع‌کننده	یونایتد آرتیستس
تاریخ‌های انتشار	۱۵ سپتامبر ۱۹۶۹; ; ; ; ;
مدت زمان	۱۳۳ دقیقه
کشور	ایالات متحده آمریکا
زبان	انگلیسی
هزینهٔ فیلم	۱۲ میلیون دلار

نبرد بریتانیا یک فیلم جنگ جهانی دوم انگلیس در سال 1969 به کارگردانی گای همیلتون و تهیه کنندگی هری سالتزمن و بنجامین فیس است. این فیلم درباره وقایع نبرد بریتانیا است. در این فیلم بسیاری از بازیگران انگلیس در نقشهایی به عنوان چهره های اصلی نبرد حضور دارند، از جمله لورنس اولیویه در نقش سر هیو داوودینگ و تروور هاوارد در نقش کیت پارک. همچنین در این فیلم مایکل کین ، کریستوفر پلامر و رابرت شاو بازی کردند. فیلمنامه جیمز کناوی و ویلفرد گریتورکس براساس کتاب حاشیه باریک نوشته درک وود و درک دمپستر ساخته شده است.

داستان فیلمویرایش

در خلال نبرد فرانسه در ژوئن 1940 ، خلبانان RAF قبل از حمله رعد آسا آلمان یک فرودگاه کوچک را تخلیه میکنند. خلبانان ، به همراه ارتش انگلیس و فرانسه ، دقیقاً هنگام ورود هواپیماهای آلمانی ، آنجا را ترک می کنند و یک حمله سنگین انجام می شود. رئیس هواپیمایی RAF ، مارشال هیو داوودینگ (لورنس اولیویه) ، با درک اینکه حمله قریب‌الوقوع به انگلیس در راه است و برای مقابله با آن نیاز به هم هواپیما و هواپیمابر دارد ، هواپیماهای اضافی را که در فرانسه مستقر می شوند ، متوقف می کند تا آنها برای دفاع از انگلیس در دسترس باشند. در صحنه دراماتیک بعدی ، غیرنظامیان فرانسوی با ناامیدی وحشتناک تماشا می کنند که کاروان نیروهای آلمانی به فرانسه می روند و کنترل را در دست می گیرند.

فرماندهان لوفت وافه وقتی فورر به آنها اطلاع می دهد که انگلیسی ها "دشمن طبیعی" آنها نیستند و حمله آنها را به تعویق می اندازند ، تلاش می کنند تا توافق نامه دیپلماتیک را به تأخیر بیندازند. در سوئیس بی طرف ، بارون فون ریشتر (کورد یورگنز) ، سفیر آلمان ، رسماً اصطلاحات جدید صلح را به سر دیوید کلی (رالف ریچاردسون) ، همتای انگلیسی خود پیشنهاد کرد و اظهار داشت که ادامه جنگ با "اربابان" اروپا ناامیدکننده است. تلافی شجاعانه کلی ، "ما را تهدید نکنید و به ما دیکته نکنید تا وقتی که به سمت وایت هال راهپیمایی کنید ... و حتی در این صورت ما گوش نخواهیم داد" ، با یک اظهار نظر خصوصی به همسرش مبنی بر اینکه فون ریشتر احتمالاً درست است ، دنبال می شود. در انگلستان ، فرماندهان با به تأخیر انداختن قدرت خود و آموزش مداوم خلبانان و کنترل کننده های زمینی ، خوش شانسی خود را جشن می گیرند.

وقتی خلبانان لوفت وافه دستور حرکت به جبهه را می گیرند ، جایی که نیروها برای حمله به دریا آماده می شوند ، سرانجام این انتظار پایان می یابد. این مبارزات با حمله حمله لوفت وافه در صبح زود در "روز عقاب" آغاز می شود. برنامه این است که RAF را قبل از اینکه وقت داشته باشند جنگنده های Spitfire و Hurricane خود را راه اندازی کنند ، روی زمین نابود کنند.

روز عقاب با حمله به بمب افکن های غواصی استوکا به تاسیسات راداری انگلیس بسیار موفق به نظر می رسد. دو ایستگاه رادار از کار افتاده و تعدادی از فرودگاه های انگلیس آسیب دیده یا از بین رفته اند اما تلفات انگلیس نسبتاً سبک است. یک نبرد فرسایشی طاقت فرسا آغاز می شود ، در حالی که فرودگاه های RAF در حالی که به نیروهای حمله کننده صدمه ای سنگین ، اما غیر بحرانی وارد می کنند ، مورد حمله مکرر قرار می گیرند.

نبرد بین افسران فرمانده 11 گروه ، کیت پارک (ترور هوارد) و 12 گروه ، ترافورد لی مالوری (پاتریک ویمارک) به مشکلات RAF اضافه می شود. 12 گروه وظیفه محافظت از فرودگاه های 11 گروه را دارد در حالی که 11 گروه با دشمن ملاقات می کند ، اما در حمله پس از حمله 12 هواپیمای گروه هیچ کجا دیده نمی‌شوند. Leigh-Mallory که برای ملاقات با داودینگ فراخوانده شد ، توضیح می دهد که تاکتیک "بال بزرگ" برای شکل گیری زمان بر است ، در حالی که پارک شکایت دارد که این تاکتیک به سادگی کار نمی‌کند. داودینگ با اشاره به کمبود حیاتی خلبانان ، بحث را به پایان رساند و با خستگی اظهار داشت: "ما برای بقا می جنگیم و می بازیم." انواع ترجمه ترجمه نوشتار نوشتار مبدأ 1750 / 5000 نتایج ترجمه نقطه عطف زمانی اتفاق می افتد که یک دسته از بمب افکن های آلمانی در هوای بد شبانه گم می شوند و بمب ها را به لندن می اندازند. برای تلافی جویی ، RAF به برلین حمله می کند. اگرچه خسارت ناچیز است ، اما یک آدولف هیتلر خشمگین علناً دستور می دهد که لندن تسویه شود. هرمان گورینگ (هاین ریس) با اطمینان از پایان جنگ نزدیک می شود و شخصاً فرماندهی حمله را به عهده دارد. اولین حمله دامن های حمله آنها RAF است که هنوز از فرودگاه های خود در جنوب دفاع می کنند و بدون مخالفت بمباران می کنند. حملات شبانه دنبال می شود و لندن می سوزد.

یکی از تلخ ترین صحنه های فیلم در جریان حمله رعد اسا رخ می دهد. خلبان جنگنده غیرنظامی اندی مور (ایان مک شین) با مرخصی به خانه می آید و از کشف اینکه خانواده اش از محل تخلیه خود به لندن بازگشته اند عصبانی است. او در هنگام حمله با ملاقات آنها در یک پناهگاه ، به فرزندان خود هواپیماهای مدل حک شده را هدیه می دهد و به همسرش می گوید که باید آنها را بلافاصله به کشور بازگرداند. همانطور که آنها بحث می کنند ، یک رئیس ARP با خبر خانواده ای که در خانه ای در آتش سوخت به دام افتاده است ، می رسد. اندی برای کمک می رود ، اما بعداً برمی گردد تا پناهگاه تخریب شده توسط بمب و خانواده اش را ببیند.

در همین حال ، برای تکمیل نیروهای مشترک‌المنافع ، RAF در حال تشکیل واحدهایی از خلبانان خارجی است که از کشورهای تحت اشغال آلمان فرار کرده اند. مشکل اصلی عدم مهارت انگلیسی زبان آنها است. هنگامی که در یک پرواز آموزشی بود ، یک اسکادران نیروی هوایی ارتش آزاد لهستان به طور تصادفی به یک پرواز بدون سرنشین بمب افکن های آلمانی برخورد می کند. آنها با نادیده گرفتن دستورات افسر آموزش انگلیسی خود ، یکی یکی پوست خود را از بین می برند و با تاکتیک های تهاجمی غیرمعمول ، چندین بمب افکن را سرنگون می کنند. پارک با بالا بردن آنها تا وضعیت عملیاتی به آنها پاداش می دهد و باعث می شود داودینگ همین کار را برای اسکادران های کانادایی و چک نیز انجام دهد. پارک و داوودینگ ضمن بحث درباره وقایع روز ، سوئیچ آلمان به لندن را بررسی می کنند. با مهلت دادن ، پارک خاطرنشان می کند که او قادر خواهد بود فرودگاه های خود را تعمیر کند و اسکادران های خود را به قدرت کامل برساند. داودینگ اضافه می کند که 12 واحد گروهی در شمال لندن اکنون همه در محدوده قرار دارند ، در حالی که جنگنده های دشمن در لبه حد فاصل محدوده خود قرار دارند. وی نتیجه می گیرد که "روشن کردن لندن می تواند بزرگترین اشتباه یک آلمان باشد."

حمله روزانه بعدی آلمان با واکنش گسترده ای روبرو می شود. فرمانده بال ، ویلوبی (رابرت فلمیانگ) با نادیده گرفتن اظهار داشت که "تشکیل آنها در اتاق عملیات 11 گروه ساخته می شود" "این باید به آنها چیزی بدهد که در مورد آنها فکر کنند." جنگنده های RAF در گروه های بزرگی قرار گرفتند ، به طور دسته جمعی حمله می کنند و حملات آلمان را غالب می کنند. ضررهای لوفت وافه اکنون حیاتی است و گورینگ عصبانی می شود و دستور می دهد جنگنده هایش در کنار بمب افکن ها بمانند ، این حکمی است که خلبانان از آن متنفرند زیرا تحرک لازم برای دور نگه داشتن اسکادران انگلیس از بمب افکن های آلمانی را از آنها می گیرد. تلفات همچنان در هر دو طرف افزایش می یابد.

نبرد اوج گیری هوایی 15 سپتامبر 1940 با حضور وینستون چرچیل در اتاق عملیات 11 گروه فرا می رسد. در سنگر زیرزمینی ، پرسنل کنترل زمینی انگلیس برای مقابله با این حمله گسترده ، هر اسکادران را به هوا سفارش می دهند. درگیری شدید در آسمان لندن دنبال می شود ، در حالی که هر دو طرف خسارات زیادی را متحمل می شوند. نتیجه چنان گیج است که داودینگ از اظهارنظر درباره وقایع امتناع می ورزد.

روز بعد RAF با نگرانی در انتظار حمله ای است که هرگز فرا نخواهد رسید. به همین ترتیب Luftwaffe از خسارات سنگین دلسرد شده و همچنین منتظر دستورهایی است که هرگز حمله مجدد را از سر نمی‌گیرد. دو توپچی ضد هوایی آلمانی ، که قبلاً بندر فرانسه را مملو از کشتی های کریگس مارین و بارهای فرود می کردند ، اکنون حوض بندر خلوت را مشاهده می کنند. گورینگ جبهه را ترک می کند ، فرماندهان خود را به خیانت متهم می کند. داودینگ از بالای باغ ها و به آسمان نگاه می کند جایی که کلمات وینستون چرچیل در صفحه نمایش ظاهر می شود: "هرگز در زمینه درگیری های انسانی اینقدر مدیون عده زیادی نبود

منابعویرایش

ویکی‌پدیا انگلیسی