به مقدار نوری که به فیلم یا گیرنده تصویر می‌رسد، نوردهی گفته می‌شود. این مقدار ترکیبی از نور موجود؛ عدد دیافراگم و سرعت شاتر است و متأثر از درجهٔ حساسیت فیلم یا حسگر مورد استفاده است.[۱]

دو تصویر مشابه، یکی در حالت خودکار گرفته شده (در معرض کمبود نور) ، دیگری با تنظیمات دستی.
نوردهی‌های متفاوت با تغییر در سرعت شاتر
قرار گرفتن در معرض طولانی که مسیرهای ستارگان در اطراف قطبهای آسمانی جنوب و شمال را نشان می‌دهد، از رصدخانه پارانال مشاهده شده‌است. (اعتبار: ESO)

در عکاسی میزان نوردهی، میزان نور در واحد سطح (میزان روشنایی هواپیما از زمان نوردهی است) که به یک فیلم عکاسی یا حسگر تصویر الکترونیکی می‌رسد، که با سرعت شاتر، دیافراگم لنز و درخشندگی صحنه تعیین می شود. قرار گرفتن در معرض نور در چند ثانیه اندازه‌گیری می‌شود و می‌توان از مقدار قرار گرفتن در معرض (EV) و درخشندگی صحنه در یک منطقه مشخص، محاسبه کرد. [۲]

پانویس ویرایش

منابع ویرایش

  • خرمی‌راد، نادر (۱۳۸۸). راهنمای عکاسی دیجیتال. تهران: کانون نشر علوم. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۲۷-۰۶۸-۱.