نیروی دریایی روسیه
نیروی دریایی روسیه (به روسی: Военно-Морской Флот (ВМФ) России) به اختصار (VMF)، بخشی از نیروهای مسلح فدراسیون روسیه محسوب می‌شود. نیروی دریایی روسیه جایگزین نیروی دریایی کشورهای مستقل همسود، که خود جایگزین نیروی دریایی شوروی در سال ۱۹۹۱ اواخر جنگ سرد شده بود، شد.
| Russian Navy Военно-морской Флот Российской Федерации Voyenno-Мorskoy Flot Rossiyskoy Federatsii | |
|---|---|
 Emblem of the Russian Navy | |
| فعالیت | January 17, 1992 – present (current form) |
| کشور | روسیه |
| نوع | نیروی دریایی |
| اندازه | 130,۰۰۰ کارمند (2014), incl. Naval Infantry and Naval Aviation[۱] 280 کشتی بیش از. ۳۵۹ هواپیما[۲][۱] |
| جزئی از | نیروهای مسلح فدراسیون روسیه |
| مقر اصلی | Admiralty building, سن پترزبورگ |
| رژه | "Экипаж—Одна семья" (The Crew—One Family) |
| سالگردها | Navy Day (last Sunday in July) Submariner's Day (19 March) |
| ناوگان | 1ناو هواپیما بر 1نبردرزمناو 3 رزمناو 15 ناوشکن حدود 7 ناومحافظ 82 ناوچه ی سبک 22کشتی ترابری تانک 60زیردریایی 34 مین روب و مینگذار و تعداد زیادی کشتی‌های نامعلوم بر اساس قرداد محرمانگی ستاد کل ارتش[۳] |
| نبردها | برای نیروی دریایی روسیه: |
| فرماندهان | |
| فرماندهی کل | دریابد Viktor Chirkov |
| نشان | |
| Naval ensign | 
|
| Naval jack | 
|
| Patch |  |
ناوگانویرایش
مقر اصلی سرفرماندهی نیروی دریایی روسیه در شهر سن پطرزبورگ می‌باشد.
نیروی دریایی روسیه شامل پنج ناوگان می‌باشد:
- ناوگان دریای بالتیک . مستقر در کالینینگراد
- ناوگان دریای شمال . مستقر در سورومورسک
- ناوگان اقیانوس آرام . مستقر در ولادیوستوک
- ناوگان دریای سیاه . مستقر در سواستوپول
- ناوگان دریای خزر . مستقر در کاسپیسک
تجهیزاتویرایش
- ناوهواپیمابر کوزنتسف ۱ فروند
- نبردرزمناو پطر کبیر و ناخیموف ۲ فروند
- رزمناو کلاس اسلاوا ۳ فروند
- ناوشکن سوورمنی ۵، اودالی ۹، کاشین ۱ فروند
- ناومحافظ گورشکوف ۱، کریواک ۲، ناستراشمی ۲، گریگورویچ ۲ فروند
- ناوچه سبک گریشا ۲۰، نانوچکا ۱۳، ترانتل ۲۵، پارشیم ۷، بورا ۲، گیپارد ۲، بویان ۸، استروگاشی ۵ فروند
- زیردریایی بوری ۴، دلتا ۷، تایفون، اسکار ۸، ویکتور ۳، سیرا ۴، یاسن ۲، کیلو ۲۱، لادا ۱، مادرشیپ ۲، لوسهاریک ۱، نلما ۳، کاشالوت ۳، ساروف ۱ فروند
- کشتی آبی خاکی الیگایتور ۴، روپوشا ۱۵ فروند
- لندینگ کرافت اندوترا ۱۳، دایگون ۵، سرنا ۱۲، هاورکرافت زوبر ۲ فروند
- کشتی شنود جاسوسی ندلین ۱، موما ۲، بالزم ۱، ویشینا ۷، کریوس ۱، ایوانف ۱ فروند
- کشتی مین روب و گذار سونیا ۲۳، ناتایا ۱۰، لیدا ۹، گوریا ۲، الکساندریت ۱ فروند
- قایق گشتی گراچونک ۱۲، رپتور ۱۰، بی کی۱۶ ۲، اشمل ۴ فروند
تأسیسات دریایی طرطوسویرایش
نیروی دریایی روسیه در شهر بندری طرطوس در دریای مدیترانه پایگاهی دریایی را تا سال ۲۰۴۲ میلادی، از کشور سوریه رهن کرده‌است.[۴]
آخرین دستاوردهاویرایش
در سال ۲۰۱۳ نخستین زیردریایی روسیه از نوع زیردریایی هسته‌ای و با نام زیردریایی یوری دولگوروکی، توسط نیروی دریایی این کشور راه‌اندازی شد. این زیر دریایی شامل یک محفظه فرار است. هنگامی که بدنه زیردریایی می‌شکند، خدمه می‌توانند خود را نجات داده و از خطر فرار کنند؛ ولی با توجه به دسترسی نداشتن به آب‌های آزاد این نیرو تا به حال کاری نتوانسته به پیش ببرد. کارشناسان به این باورند که دلیل حملات شوروی به ایران دسترسی به آب‌های آزاد از طریق خلیج فارس بوده‌است.[۵]
منابعویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ International Institute for Strategic Studies: The Military Balance 2014, p.185
- ↑ "World Air Forces 2015" (PDF). Flightglobal Insight. 2015. Retrieved 27 November 2015.
- ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_active_Russian_Navy_ships
- ↑ میان ایرونی و ایرانی تفاوت است - مصاحبه با امیر طاهری (بخش دوم)
- ↑ "New Russian nuclear sub 'safer than Kursk'". BBC. 10 January 2013. Retrieved 5 February 2013.
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نیروی دریایی روسیه موجود است. |