نیروی هوایی ترکیه

نیروی هوایی ترکیه (به ترکی استانبولی: Türk Hava Kuvvetleri) بخشی از نیروهای پنج‌گانهٔ مسلح ترکیه است. این نیرو از شعبه‌های اصلی مسلح این کشور بوده و نیروی هوایی ترکیه با بیش از ۹۳۰ هواپیما، پس از نیروهای هوایی ایالات متحدهٔ آمریکا و پادشاهی بریتانیا، سومین نیروی هوایی بزرگ ناتو به‌شمار می‌رود. این نیرو توانایی کارکردهای بین‌الملی و مانورهای مختلف در سطح بین‌المللی داراست. هم‌اکنون فرماندهی نیروی هوایی ارتش ترکیه برعهدهٔ «حسن کوچوک آکیوز» است.[۱]

Turkish Air Force
Türk Hava Kuvvetleri
Emblem of the Turkish Air Force
(Turkish Armed Forces portal)
فعال
کشور ترکیه
گونهنیروی هوایی
نقشجنگ هوایی
اندازه60,000 personnel
668 aircraft
بخشی ازنیروهای مسلح ترکیه
Headquartersآنکارا
Colorsخاکستری، سفید & آبی    
رژهTurkish Air Force March دربارهٔ این پرونده Play
سالگردهاJune 1
نبردهاList of conflicts involving Turkey
وبگاه
فرماندهان
Commander-in-Chiefرئیس‌جمهور ترکیه رجب طیب اردوغان
Minister of National Defenceوزیر (دولت) حلوصی آکار
Chief of the General Staffارتشبد Yaşar Güler
CommanderGeneral Hasan Küçükakyüz
Vice Commanderستوان General Turgut Atman
Chief of StaffLt. General İsmail Güneykaya
نشان
Flag of Turkish
Air Force
Command
Roundel
Fin flash
Aviator badge
ناوگان هوایی
بمب‌افکنمک‌دانل داگلاس اف-۴ فانتوم ۲
هواپیمای الکترونیکبوئینگ ۷۳۷ ای‌ئی‌دابلیو سی، CN-235 EW
شکاریجنرال داینامیکس اف-۱۶ فایتینگ فالکن
بالگردT129 ATAK AS-532 UL/AL، بل یواچ-۱ ایروکوای، سیکورسکی اس-۷۰
هواگرد شناساییAnka، Gözcü، جنرال اتمیکز جی‌ان‌ای‌تی، هارون ۱، ام کیو-۱ پرداتور، Bayraktar Tactical UAS، Pelikan، Şimşek، Martı، Keklik, Baykuş
هواگرد آموزشینورثروپ اف-۵، هورکوش تی‌ای‌آی SF-260D، نورثروپ تی-۳۸ تالون، ک‌تی-۱ وونگبی
هواپیمای باریایرباس ای۴۰۰ ام، لاکهید سی-۱۳۰ هرکولس، ترانسال سی-۱۶۰، CN235-100M، بوئینگ کی‌سی-۱۳۵ استراتوتانکر
ترکیه تفاهمنامه ای برای دریافت اف-۳۵ لایتنینگ ۲ امضا نموده است.

نیروی هوایی ترکیه مابین تاریخ ژوئن ۱۹۰۹ تا ژوئن ۱۹۱۱ تأسیس شده‌است. پس از تأسیس این نیرو، گردان‌های پرواز آن در جنگ‌های بالکان و جنگ جهانی اول شرکت کردند؛ به‌طوری که در دسامبر سال ۱۹۱۶، نیروی هوایی ترکیه تعداد ۹۰ هواپیمای فعال را به خود اختصاص داده بود. پس از پایان‌یافتن جنگ جهانی و در سال ۱۹۱۹، بخش از این نیرو منحل شده و بعد از آن نیز توسط وزارت جنگ ترکیه بسته شد. ولی برخی از افسران و درجه‌داران ترک برای ابقای این نیروی هوایی تلاش زیادی کردند و هواپیماهای باقی‌مانده از جنگ جهانی اول را در واحدهای جدیدی سازماندهی کردند. این واحدها در شهرهای ازمیر، استانبول، الازیغ، دیاربکر و قونیه راه‌اندازی شدند.[۲]

در سال ۱۹۴۴، صنایع هوافضای ترکیه تأسیس شد و این کشور شروع به تولید هواپیمای جنگنده به‌طور موضعی زیرنظر مجوز «tal» کرد که شامل جمعی از هواپیماهای اف-۱۶ فایتینگ فالکن بود. ترکیه در همین زمینه دست به خرید ۲۷۰ فروند اف-۱۶ نوع «C»,و «D» از ایالات متحدهٔ آمریکا زد,که از این تعداد ۲۴۵ فروند اف-۱۶ هم اکنون در خدمت نیروی هوایی ترکیه است.جنگنده های اف-۱۶ در حال حاضر ستون فقرات نیروی هوایی ترکیه را تشکیل میدهند. البته ۵۴ فروند جنگنده بمب افکن اف-۴ئی-۲۰۲۰-ترمیناتور نیز در حال حاضر در خدمت نیروی هوایی ترکیه است [۲] در شورش داخلی سوریه که دولت ترکیه طرف شورشیان سوریه را گرفته بود، تعداد قابل توجهی پهباد که وظیفه پشتیبانی از تک ها و حمله های نیروهای تحت حمایت خود را داشتند، پدافند های ارتش سوریه را نابود کرد.ترکیه خواهان خرید 100فروند جنگنده نسل پنج f35لاکهید مارتین بود اما پس از خرید سامانه s400روسی ایالات متحده این کشور را از پروژه f35کنار گذاشت. ترکیه قصد دارد تا جنگنده بومی نسل پنج TFX‌را تا پایان سال ۲۰۲۹ بسازد. صنایع هوافضای ترکیه اعلام کرده ساخت جنگنده ی بومی نسل پنج این کشور در سال ۲۰۲۳ تکمیل میشود و در سال ۲۰۲۵ پرواز میکند و در سال ۲۰۲۹ وارد خدمت در نیروی هوایی ترکیه میشود و در هر سال ۲۴ فروند از ان تولید میشود. البته دلایلی چون کمبود بودجه این برنامه را به چالش کشیده و هزینه این برنامه حدود 51میلیارد دلار تخمین زده شده است.

نگارخانه ویرایش

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Turkish Air Force». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ مارس ۲۰۱۱.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Türk Hava Kuvvetleri». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای ترکی، بازبینی‌شده در ۲۳ مارس ۲۰۱۱.