نیکیتا میخالکوف
نیکیتا سرگیویچ میخالکوف (به روسی: Никита Сергеевич Михалков) (زاده ۲۱ اکتبر ۱۹۴۵ در مسکو) بازیگر و کارگردان برنده جایزه اسکار اهل شوروی و روسیه است.
| نیکیتا میخالکوف | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۲۱ اکتبر ۱۹۴۵ (۷۷ سال) مسکو،  اتحاد جماهیر شوروی |
| ملیت |  روسیه |
| پیشه | کارگردان، بازیگر |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۶۴ - اکنون |
| صفحه در وبگاه IMDb | |
زندگیویرایش
نیکیتا میخالکوف در سال ۱۹۴۵ در مسکو و در خانواده‌ای هنرمند و شناخته‌شده زاده شد. پدربزرگش فرماندار منطقه یاروسلاو روسیه بود. پدرش سرگئی میخالکوف ترانه‌سرا و شاعری سرشناس و مادرش ناتالیا کونچالفسکی فرزند پیوتر کونچالفسکی بازیگر معروف روسی بود.
حرفهویرایش
میخالکوف پس از فراگیری بازیگری تئاتر، در تئاتر واختانقف روسیه بازی کرد. او نخستین حضورش در سینما را با بازی در فیلم مسکو زیر گام‌های من در سال ۱۹۶۴ تجربه کرد. میخاکوف پس از آن با بازی در فیلم‌های دیگری مانند آشیانه کوچک (آندره کونچالفسکی) به هنرپیشه‌ای معروف تبدیل شد. او به دلیل علاقه به فیلمسازی، زیر نظر استادانی همچون میخاییل روم و آندره کونچالفسکی به یادگیری کارگردانی پرداخت. نخستین اثر او فیلم کوتاه «به زودی به خانه برمی‌گردم» (۱۹۶۸) بود. او تاکنون افزون بر کارگردانی حدود ۲۰ فیلم، در در بیش از ۲۰ فیلم نیز بازی کرده‌است.
فیلم‌شناسیویرایش
کارگردانویرایش
- به زودی به خانه برمی‌گردم (فیلم کوتاه، ۱۹۶۸)
- یک روز آرام پس از پایان جنگ (فیلم کوتاه، ۱۹۷۱)
- در وطن غریب (۱۹۷۴)
- اسیر عشق (۱۹۷۶)
- ابلوموف (۱۹۷۶)
- قطعه ناتمام برای پیانوی کوکی (۱۹۷۷)
- پنج شب (۱۹۷۹)
- ارتباط‌های خانوادگی (۱۹۸۱)
- بدون شاهد (۱۹۸۳)
- چشمان سیاه (۱۹۸۷)
- هیچ هکینگ (۱۹۹۰)
- نزدیک بهشت (۱۹۹۱)
- خاطرات چخوف (۱۹۹۳)
- آنا (۱۹۹۳)
- آفتاب‌سوخته (۱۹۹۴)
- آرایشگر سیبری (۱۹۹۸)
- ۱۲ (۲۰۰۷)
- آفتاب‌سوخته ۲ (۲۰۱۰)
- گرمازدگی (۲۰۱۴)
بازیگرویرایش
- مسکو زیر گام‌های من (گئورگی دانلیا، ۱۹۶۴)
- آشیانه کوچک (آندری کونچالوفسکی، ۱۹۶۵)
- جنگ و صلح (سرگئی باندارچوک، ۱۹۶۶/۶۷)
- چادر قرمز (میخائیل کالاتازوف، ۱۹۶۹)
- پستچی (سرگئی سولونف، ۱۹۷۲)
- خانه‌ای میان بیگانه‌ها (نیکیتا میخالکوف، ۱۹۷۴)
- اسیر عشق (نیکیتا میخالکوف، ۱۹۷۶)
- قطعه ناتمام برای پیانوی کوکی (نیکیتا میخالکوف، ۱۹۷۷)
- اهل سیبری (آندری کونچالوفسکی، ۱۹۷۸)
- سگ شکاری باسکرویل (ایگور ماسکینوف، ۱۹۸۰)
- تصویری از بازی‌های همسرم (ا. پانکراتف، ۱۹۸۲)
- عاشق بی‌رحم (الدار ریازانف، ۱۹۸۴)
- آفتاب‌سوخته (نیکیتا میخالکوف، ۱۹۹۴)
- آرایشگر سیبری (نیکیتا میخالکوف، ۱۹۹۸)
- مستشار دولتی (فیلیپ یانکووسکی، ۲۰۰۵)
- ژمورکی (آلکسی بالابانوف، ۲۰۰۵)
- عنصر نامطلوب (کشیشتف زانوسی، ۲۰۰۵)
- دوازده (نیکیتا میخالکوف، ۲۰۰۷)
منابعویرایش
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نیکیتا میخالکوف موجود است. |