به هر یک از اعضای سری‌های هارمونیک، که سری‌های نامتناهی واگرا هستند، هارمونیک، هماهنگ[۱] یا همساز می‌گویند. نامش از مفهوم فرازنواخت‌ها یا هارمونیک‌ها در سازهای موسیقی می‌آید: طول موج‌های فرازنواخت‌های ستونی از هوا (مانند آن چه در توبا است) یا رشته‌ای (زهی) مورد ارتعاش، از طول موج بنیادین آن ستون هوا یا رشته (زه) مشتق شده‌اند.

برآمدگی‌های یک رشته مرتعش، هارمونیک‌ها هستند.

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. «هماهنگ» [عمومی] هم‌ارزِ «harmonic, harmonique (fr.)»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر اول. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ هماهنگ)
  • مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی