هوشنگ صمدی

نظامی ایرانی

هوشنگ صمدی (زادهٔ ۶ بهمن ۱۳۱۸ کلخوران، اردبیل) مشهور به ناخدا صمدی؛ ناخدا یکم تکاور بازنشستهٔ نیروی دریایی ارتش ایران است،[۱] که در طول جنگ ایران و عراق فرماندهی گردان تکاوران دریایی بوشهر را برعهده داشت.[۲][۳][۴]


هوشنگ صمدی
هوشنگ صمدی در آبادان، ۱۳۹۶
نام تولدهوشنگ صمدی کلخورانی
زاده۶ بهمن ۱۳۱۸ ‏(۸۴ سال)
شیخ کلخوران، اردبیل، ایران
شاخه نظامیارتش شاهنشاهی ایران
ارتش جمهوری اسلامی ایران
سال‌های خدمت۱۳۶۴–۱۳۳۷
درجه ناخدا یکم
یگاننیروی زمینی شاهنشاهی ایران
نیروی دریایی شاهنشاهی ایران
نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران
فرماندهیگردان ۱۴۴
گردان تکاوران دریایی بوشهر
تیپ یکم تفنگداران دریایی ایران
جنگ‌ها و عملیات‌ها

صمدی فعالیت نظامی را از سال ۱۳۳۷ در نیروی زمینی شاهنشاهی ایران آغاز کرد،[۵] در سال ۱۳۵۴ به نیروی دریایی شاهنشاهی ایران منتقل شد و همزمان با آغاز جنگ ایران و عراق به‌عنوان یکی از فرماندهان ارشد تیپ تفنگداران دریایی محسوب می‌شد. او در آغاز جنگ در حالی که بازنشستگی وی ابلاغ شده بود، به ارتش بازگشت و در سلسله عملیات‌های نبرد خرمشهر، حصر آبادان و آزادسازی خرمشهر به همراه دیگر تکاوران ارتش، نقش کلیدی ایفا کرد. در روزهای نخست جنگ، گردان تکاوران تحت امر او، به‌مدت ۳۴ روز در مقابل ارتش عراق از خرمشهر دفاع نمود، وی در این مدت ۸ بار مجروح شد.[۶] او در چندین نبرد دیگر همچون عملیات مروارید و عملیات ثامن‌الائمه نیز حضور فعال داشت. صمدی از جانبازان جنگ ایران و عراق محسوب می‌شود.[۷]

زندگی ویرایش

گفتگوی هوشنگ صمدی در برنامهٔ خشت خام[۸][۹]

هوشنگ صمدی در تاریخ ۶ بهمنِ ۱۳۱۸ در روستای شیخ کلخوران، اردبیل زاده شد. پدرش شیرعلی صمدی کلخورانی و مادرش قِزخانم نام داشتند.[۱۰] وی پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی، با مهاجرت به تهران، تحصیلات متوسطه را تمام کرد و پس از گرفتن دیپلم متوسطه به دانشکده افسری ارتش راه یافت. صمدی از سال ۱۳۳۷ به خدمت ارتش شاهنشاهی درآمد و از این سال فعالیت رسمی در نیروی زمینی ارتش را آغاز کرد. وی در سال ۱۳۵۴ به نیروی دریایی ارتش منتقل شد و جهت گذراندن آموزش‌های حرفه‌ای، به بریتانیا سفر کرد.[۱۱]

سردیس ناخدا صمدی ویرایش

در اسفندماه ۱۳۹۵ از سردیس ناخدا هوشنگ صمدی و کتاب خاطرات وی با نام «شهری که خرم ماند» در خرمشهر و با حضور حبیب‌الله سیاری فرمانده وقت نیروی دریایی ارتش، رونمایی شد.[۱۲][۱۳]

جایزه‌ها و نشان‌های افتخار ویرایش

این بخش شامل نشان‌ها و جایزه‌های رسمی هوشنگ صمدی است، که بر روی لباس همسان او نصب می‌شود، ولی جایزه‌های غیرنظامی و غیررسمی را در برنخواهد داشت.

آرم‌ها ویرایش

آرم‌های سینه  
دانشگاه فرماندهی و ستاد
 
آجا
نیروهای ویژه
 
نیروهای ویژه دریایی
 
چتربازی درجه ۳
آرم‌های بازو  
ستاد مشترک ارتش
 
تفنگداران دریایی
تکاوران دریایی
 
نیروی دریایی ارتش

جستارهای وابسته ویرایش

نگارخانه ویرایش

پانویس ویرایش

  1. «گرامیداشت آزادی خرمشهر با حضور تکاور بازنشسته ناخدا صمدی». خبرگزاری فارس. ۲ خرداد ۱۴۰۰.
  2. «گفتگو با ناخدا هوشنگ صمدی فرمانده مدافعان خرمشهر». خبرگزاری فارس. ۱۳ خرداد ۱۳۹۳.
  3. «ناخدا صمدی: وقتی می‌گویند ارتش در جنگ غافلگیر شد، دیوانه می‌شوم». خبرآنلاین. ۲۰۱۹-۰۹-۲۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۱۸.
  4. «توضیحات ناخدا صمدی درباره یک اظهارنظر جنجالی +فیلم». مشرق نیوز. ۲۰۱۷-۱۲-۰۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۱۸.
  5. «نگاهی به كتاب خاطرات هوشنگ صمدی در سالروز سقوط خرمشهر». روزنامه جام جم. ۵ آبان ۱۳۹۷.
  6. «روایت ناخدا هوشنگ صمدی از آزادسازی خرمشهر». خبرگزاری جماران.
  7. «ناخدای ناجی خرمشهر». خبرگزاری مشرق. ۳ خرداد ۱۳۹۵.
  8. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲ اوت ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۲ نوامبر ۲۰۱۹.
  9. http://www.aparat.com/v/HCuB5/خشت_خام_/_نوبت_بیست_و_هفتم_/_گفتگوی_حسین
  10. یاحسینی، قاسم. ۱۳۹۳، ص ۱۵؛ به گفته هوشنگ صمدی، در سال ۱۳۱۸ این روستا در فاصلهٔ حدوداً ۱٫۵ تا ۲ کیلومتری شهر اردبیل بود که امروزه بخشی از شهر اردبیل است.
  11. یاحسینی، ۱۳۹۳، ص ۱۰–۱۱
  12. «رونمایی از سردیس ناخدا صمدی در خرمشهر». خبرگزاری مشرق.
  13. «هیچ کشوری به اندازه کشور ما ارتش از ملت پشتیبانی نکرده است». defapress.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۱۸.

منابع ویرایش

  • یاحسینی، سید قاسم (۱۳۹۳). تکاوران نیروی دریایی در خرمشهر: خاطرات ناخدا یکم هوشنگ صمدی فرمانده گردان تکاوران در خرمشهر. تهران: سورهٔ مهر. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۱۷۵-۲۶۷-۴.
  • یاحسینی، قاسم (۱۳۹۴). «۴۰ نوار کاست شد یک کتاب». خردنامهٔ همشهری، ویژه‌نامهٔ پایداری. تهران: شرکت همشهری. خرداد (۱۴۱): صص ۵۴–۵۵.

پیوند به بیرون ویرایش