واعظ واسطی
علی بن ابراهیم واسطی شهرت‌یافته به ابن معتوق، واعظ واسطی همچنین ابن ثردة (۱۳۱۹ -۱۳۴۹) شاعر و واعظ عراقی بود که در بیشتر در دمشق زیست و واعظ مسجد جامع اموی بود.
او را از «عقلای مجانین» دانسته‌اند که اندکی پس از خطابت، در خِرَدش نقصان شد و اوهام می‌دید، سپس در بیمارستان آن روزگار بستری گشت. او را شاعری نازک‌احساس و خوش‌گو ذکر کرده‌اند.[۱][۲][۳]
| ابن معتوق، واعظ واسطی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۳۱۹ / ۲۲ شعبان ۶۹۷ق واسط |
| درگذشت | ۱۳۴۹ / ربیع‌الثانی ۷۵۰ق دمشق |
| پیشه | شاعر و واعظ |
| آثار | اشعارش |
| سبک | در ادبیات عربی: «دورهٔ اول مملوکی» |
| عنوان | علاءالدین |
منابعویرایش
- ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۵. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۵۴. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ ابن حجر عسقلانی، شهاب‌الدین احمد (۱۹۳۰). [[الدرر الکامنة فی أعیان المائة الثامنة]]. حیدرآباد: دائرة المعارف العثمانیة. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک); تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک) - ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۷۷۸. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ واعظ واسطی موجود است. |
