احیاء علوم‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
 
کتاب '''احیاء علوم الدینعلوم‌الدین''' مشهور به '''احیاء العلوم''' از آثار شناخته‌شدهٔ '''[[ابوحامد محمد غزالی]]''' است. این کتاب که مضمون دینی، اخلاقی و عرفانی دارد همواره مورد توجه عالمان [[شیعه]] و [[سنی]] بوده‌است.
 
غزالی، احیاء علوم الدین را پس از کناره‌گیری از تدریس در [[نظامیه|مدرسهٔ نظامیه]] و در دوره‌ای که در شام و قدس و حجاز اقامت داشت نوشته‌است(حدود سال ۴۹۲ هجری-قمری ).
خط ۲۲:
 
=شرح و خلاصه نویسی=
بزرگترین شرحی که بر احیاء نوشته شده، مربوط به شرح زبیدی است که بیش از سه بار در کشورهای عربی زبان چاپ شده است. همچنین کتاب هشت جلدی معروف [[احیاء الاحیاء]] یا [[تهذیب الاحیاء]] (با نام کامل:"المحجه البیضاء فی احیاء الاحیاء" به همت فقیه شیعه اثناعشری، [[ملامحسن فیض کاشانی]] در قرن یازدهم هجری قمری نوشته شده است.ملا محسن [[فیض کاشانی]] که یک [[محدث]] ، [[عارف]] و [[فیلسوف]] شیعی است در نیمه دوم [[سده یازدهم هجری]] احیاء العلوم‌الدین را بازنویسی نموده و در تفسیر خود، [[احادیث شیعه]] را برای مطالب مرتبط با بحث می آورد. کتاب وی بارها در [[ایران]] و [[عراق]] و [[لبنان]] به طبع رسیده است<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = [[شیخ آقابزرگ تهرانی]]| نام = | پیوند نویسنده = | عنوان = [[الذریعه]]| ترجمه = | جلد =حرف الف و ت | سال = | ناشر = |مکان = | شابک = | صفحه = | پیوند = | تاریخ بازبینی = }}</ref>.
کتاب [[کیمیای سعادت]] خلاصه ای از احیاء است که غزالی آنرا در اواخر قرن پنجم هجری قمری نوشته است.
خط ۳۵:
* خدیو جم حسین، مقدمه ربع منجیات چاپ دوم ۱۳۷۷
* موٌلفات الغزالی، عبدالرحمن بدوی، چاپ قاهره ۱۹۶۰
 
[[رده:کتاب‌های اخلاق]]
[[رده:کتاب‌های عرفانی]]