پل پوت: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
JYBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۴) +املا+مرتب+تمیز (۴،۷): + رده:نیروهای نظامی جنگ ویتنام
خط ۶:
| معروف به =
| زادروز = [[۱۹ مه]] [[۱۹۲۵ (میلادی)|۱۹۲۵]]
| شهر تولد = استان [[کامپونگ توم]]{{سخ}}
| کشور تولد = [[کامبوج]]
| تاریخ مرگ = [[۱۵ آوریل]] [[۱۹۹۸ (میلادی)|۱۹۹۸]]
خط ۲۲:
 
'''پل پوت''' ([[۱۹۹۸ (میلادی)|۱۹۹۸]] - [[۱۹۲۵ (میلادی)|۱۹۲۵]]) سیاست‌مدار کامبوجی، که جنبش [[خمر سرخ]] به رهبری او از [[۱۹۷۵ (میلادی)|۱۹۷۵]] تا [[۱۹۷۹ (میلادی)|۱۹۷۹]] بر [[کامبوج]] حکم راند.
پول پوت که یک [[مائوئیسم|مائوئیست]] بود در سال [[۱۹۷۵ (میلادی)|۱۹۷۵]] با یک کودتا بر علیه سینگهام پادشاه این کشور قدرت را به دست گرفت و در مدت ۴سال حکومت خمرهای سرخ '''دو میلیون نفر از جمعیت هشت میلیون''' نفری [[کامبوج]] را در کشتزارهای مرگ در گودال‌هایی که در زمین حفر کرده بودند، به رگبار بسته و سپس همانجا به خاک می‌سپاردند. سرنگونی خمرهای سرخ در سال [[۱۹۷۹ (میلادی)|۱۹۷۹]] با حمله ارتش [[ویتنام]] انجام گرفت.
 
== کودکی ==
خط ۳۲:
 
[[پرونده:Mural_painting_celebrating_Pol_Pot_in_Sundsvall.jpg|بندانگشتی|چپ|200px|داس و چکش علامت [[کمونیسم]]]]
پس از ناکامی در نمره گرفتن در سه سال متوالی در سال [[۱۹۵۴ (میلادی)|۱۹۵۴]] او را مجبور به برگشت به [[کامبوج]] کردند. او یکی از اولین اعضا دایره مارکسیستی بود که به کامبوج باز می‌گشت و به عنوان کارشناس دولتی به او وظیفه ارزیابی گروه‌های یاغی کامبوج که بر علیه دولت می‌جنگیدند را دادند. در سال [[۱۹۵۴ (میلادی)|۱۹۵۴]] منطقه شرقی [[کامبوج]] به دو تکه تقسیم شد. براساس معاهده صلح ژنو در همین سال مقرر شد که ویتنامی‌ها نیروهای خود را باید از کامبوج خارج سازند و بعد از این یکی از گروه‌ها به همراه ویتنامی‌ها به ویتنام رفت و بعدها همین افراد به عنوان نیروهای کادر نظامی [[ویتنام]] در جنگ آزادی [[کامبوج]] شرکت کردند و گروه دیگر که شامل پل پت می‌شدند، همان موقع به کامبوج بازگشتند. پس از استقلال [[کامبوج]] که توسط معاهده ژنو به دست آمده بود، جناح‌های چپ و راست بر ضد هم وارد میدان شدند و جنگ داخلی برای تصاحب قدرت در [[کامبوج]] در گرفت و سپس انتخابات تقلبی در سال [[۱۹۵۵ (میلادی)|۱۹۵۵]] بسیاری از چپهای کامبوج را از به دست آوردن قدرت به شیوه قانونی نا امید کرد. البته کمیته کمونسیتی نتوانست به خاطر ضعف‌هایی که حزب دارد، عملیات‌های شورشی را در آن زمان دنبال کند. در سال [[۱۹۵۶ (میلادی)|۱۹۵۶]] نیز با پوناری ازدواج کرد.
 
== سال‌های شورش [[۱۹۶۸ (میلادی)|۱۹۶۸]]-[[۱۹۶۲ (میلادی)|۱۹۶۲]] ==
 
در ژوئن سال [[۱۹۶۲ (میلادی)|۱۹۶۲]] دولت کامبوج بسیاری از رهبران چپ را پس از انتخابات مجلس مورد تعقیب قرار داد. پیرو آن بسیاری از روزنامه‌های وابسته به این جناح نیز بسته شدند که تمام این اعمال باعث بسته و تنگ شدن فضا برای جنبش کمونیست‌ها شد. در [[ژوئیه]] [[۱۹۶۲ (میلادی)|۱۹۶۲]] نیز گروه‌های زیر زمینی کمونیستی دستگیر و در جریان حبسشان همه کشته شدند. همه این کشتارها و زندانی‌ها، باعث شد پل پوت به رهبری حزب کمونیست برسد و با کشته شدن [[تون ساموت]] محیط نیز برای او بهتر شد و یگانه رهبر و عامل حزب شد. در دیدار حزبی سال [[۱۹۶۳ (میلادی)|۱۹۶۳]] که هشت نفر از اعضا اصلی گرد هم آمده بودند، او را به دبیر کمیته اصلی حزب برگزیدند. پس از آن سال که نامش در لیست چپها گنجانیده شد، مجبور به مخفی شدن، شد و برای این کار به مرز [[کامبوج]] به [[ویتنام]] رفت تا مخفی گردد و در عین حال با [[ویتنامی|ویتنامی‌های]] [[کمونیست]] بر علیه [[ویتنام جنوبی]] بجنگد .
 
در اوایل سال [[۱۹۶۴ (میلادی)|۱۹۶۴]] ویتنام را ترغیب کرد تا به کامبوجی‌های کمونیست یاری برساند و آنها را در کمپ‌های ویتنام اسکان دهد. در همان ایام بود که کمیته کمونیستی تصمیم به انجام عملیات شورشی کرد و اندیشه‌های [[خمر سرخ]] نیز در همین ایام در مرزهای [[ویتنام]] و [[کامبوج]] شکل می‌گرفت. اما حزب به زودی به دو دسته تقسیم شد که دلیل این جدا شدن [[مارکسیست|مارکسیست‌ها]] بودند. این مارکسیست‌ها که بیشتر از مردم روستایی و بی سواد تشکیل می‌شدند به مثابه خون پیکره انقلاب تلقی می‌شدند.
خط ۵۱:
پس از خروج، ویتنام شمالی پادشاه [[کامبوج]] را به چین فرا خواند تا همراه پل پوت در مورد رسیدن به یک افق مشترک حرف بزنند. پس از خروج، [[ویتنام شمالی]] به دنبال تغییر حکومت در [[کامبوج]] پیش رفت و برای همین پل پوت که دیگر مانعی برای دستیابی به منابع [[ویتنام]] برای مقابله با دولت نداشت، را آزاد گذاشت و هر چه می‌خواست را در اختیارش قرار می‌داد. در زمان مذاکره نیز هم پادشاه و هم پل پوت در [[پکن]] بودند ولی نه دولت [[ویتنام]] و نه [[چین]]، هیچ کدام را از وجود دیگری آگاه نکرد و به این ترتیب نیز هیچ صلحی صورت نگرفت.
 
اوایل مارچ سال [[۱۹۷۰ (میلادی)|۱۹۷۰]] جنگ بزرگی بین نیروهای [[ویتنام]] و نیروی نظامی [[کامبوج]] رخ داد که طی آن نزدیک به ۴۰,۰۰۰۴۰،۰۰۰ سرباز ویتنامی به سرعت خاک کامبوج را اشغال کردند، در این جنگ پل پوت نقش بسیار ناچیزی را ایفا می‌کرد. در اکتبر همان سال پل پوت کمیته‌ای را تشکیل داد و در مورد جلوگیری از حمله‌های دیگر خارجی‌ها به [[کامبوج]] در آن صحبت کرد و همین امر کم کم پایه‌های ضد ویتنامی و خودکفایی به هر هزینه‌ای که ایدئولوژی‌های پل پوت برای آن ارزش قائل بودند را تامین می‌کرد که البته باید به کمک‌های مالی (سالیانه پنج میلیون دلار) [[چین]] به او نیز در این جا اشاره گردد.
 
تا سال [[۱۹۷۳ (میلادی)|۱۹۷۳]] گروه خمر سرخ زیر کنترل پل پوت توانست دو سوم خاک [[کامبوج]] را تصرف کند و همچنین نیمی از مردم کامبوج نیز از او حمایت می‌کردند. در اواخر همان سال تصمیم مهمی را اتخاذ کرد که موجب آن پایتخت را تحت محاصره قرار می‌دهند و ارتباطش را با محیط بیرون قطع می‌کنند و تصمیم بعدی‌اش تحت فشار قرار دادن مردم برای ترک شهر و پیوستن به گروه خمر بود و یک سری [[پاکسازی|پاکسازی‌های]] اولیه بود. در همان موقع اقلیت چام برای مقابله با گروه خمر سرخ به میدان آمد تا از نفوذ بیشتر آنها جلوگیری کند ولی همه دستگیر، کشته و یا به دست شکنجه گران سپرده شدند. وقتی نیروهای خمر شهر [[کاراتی]] را در سال [[۱۹۷۱ (میلادی)|۱۹۷۱]] تصرف کردند تصمیم داشتند از تصویر نمادینی که برای شهرهای کمونیستی خود تصورکرده بودند استفاده و شهر را به آن صورت در بیاورند ولی هیچ گاه موفق نشده بودند، برای همین در یک اقدام یکباره پل پوت تصمیم گرفت مردم شهر را به روستاها و نواحی خارج شهر بفرستد تا در کاشت و تولید محصولاتی مانند [[برنج]] همکاری کنند و در [[مزارع اشتراکی]] کار کنند.
خط ۶۶:
بالاخره نیروهای خمر سرح توانستند در [[۱۷ آوریل]] سال [[۱۹۷۵ (میلادی)|۱۹۷۵]] پایتخت [[کامبوج]] را تسخیر کنند. پل خودش را برادر شماره یک می‌خواند و بالاخره در این زمان بود که نام خود را «پل پوت» گذارد که بر گرفته از نیروهای نهفته سیاست مداری ( Politique potentielle ) بود. دولت جدید شکل گرفت و خی سامفان به عنوان نخست وزیر برگزیده شد ولی چیزی نگذشته بود که پل پوت در ژانویه سال بعد او را مجبور کرد تا این پست را به او واگذار کند و قرار گرفتن در قدرت پایه ظهور دیکتاتوری به نام پل پوت و کشتارهای وسیع در کامبوج شد. در همان سال نیز قانون اساسی نیم بندی برای اداره کشور تصویب گشت . اسم کشور نیز به طور رسمی به [[جمهوری کامبوج]] تغییر نام یافت.
 
گروه خمر با مفهوم ایدئولوژیک «سال صفر» و هدف گیری گروه‌های بودایی، مسلمان، متفکرین تحصیل کرده در غرب، تحصیل کرده‌های داخلی، کسانی که کشورهای غربی و یا ویتنام رابطه داشتند، افراد ناتوان و چاق,چاق، [[چینی]] نژادها، [[لائوس|لائوسی‌ها]] و ویتنامی‌ها سعی در تحمیل نوعی ایدئولوژی [[پان کامبوجی]] را پایه ریزی کرد. آنها را در کمپ S-21 می‌برد و از آنها بر سر موضعی که بودند بازپرسی به عمل می‌آورد و این بازپرسی در بیشتر مواقع با شکنجه‌هایی مانند [[کشیدن ناخن]] با انبرک,انبرک، [[خفه کردن]] تدریجی، [[کندن پوست بدن]] و اعدام همراه بود.
 
او افراد را به سه گروه تقسیم کرده بود، گروه اول افراد کاملاکاملاً" راست، گروه دوم کاندیدها و گروه سوم ذخیره‌ها که گروه سوم را به منظور نابودی و کشتار لیست برداری می‌کردند و پیوسته از رادیوی سراسری [[کامبوج]] ادعا می‌کردند که تنها برای دوباره سازی مزارع اشتراکی به تعداد یک میلیون و یا دو میلیون نیاز است و بقیه بیهوده زندگی می‌کنند و '''ضرب المثل معروف خود پل پوت (نگهداری تو هیچ نفعی ندارد، نابودی تو نیز هیچ ضرری ندارد)''' نیز بوی غلیظی از کشتار را به مشام همه می‌رساند.
 
<blockquote>'''صدها هزار از مردم کامبوج که تحت نام ذخیره‌ها، طبقه بندی می‌شدند در مزارع مرگ با دست خودشان قبرهای دسته جمعی شان را می‌کندند و سپس سربازان پل پوت آنها را با اشیاء فلزی، پتک و چکش می‌زدند تا بمیرند و یا گاهی نیز همان طور زنده زنده بر روی آنها خاک می‌ریختند. '''</blockquote>
خط ۸۸:
{{پانویس}}
* {{چپ‌چین}}
Pol Pot. (۲۰۰۸,۲۰۰۸، August ۲۸). In Wikipedia, The Free Encyclopedia. Retrieved ۲۰:۳۶,۳۶، August ۲۹,۲۹، ۲۰۰۸,۲۰۰۸، from http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Pol_Pot&oldid=234741844
{{پایان چپ‌چین}}
{{شخصیت‌های جنگ سرد}}
خط ۹۴:
 
{{ترتیب‌پیش‌فرض:پوت، پل}}
 
[[رده:سیاستمداران اهل کامبوج]]
[[رده:انقلابیون]]
[[رده:بی‌خدایان]]
خط ۱۰۲:
[[رده:رهبران جنگ سرد]]
[[رده:زادگان ۱۹۲۵ (میلادی)]]
[[رده:سیاستمداران اهل کامبوج]]
[[رده:سیاست‌مداران اهل کامبوج]]
[[رده:شورشیان]]
[[رده:نجات‌یافتگان از سرطان]]
[[رده:نیروهای نظامی جنگ ویتنام]]
 
{{Link FA|es}}