سیاست‌های سبز: تفاوت میان نسخه‌ها

 

قدمت ایدئولوژی سبز در ایران به نوشته‌های [[زرتشت]] باز می‌گردد. زرتشتیان بر این باورند که جهان به شکل امانت در دست انسان هاست که باید آنرا در روز قیامت به شکل اولیه‌اش به [[اهورا مزدا]] پس بدهند. از این رو آموخته‌های زرتشتی انسان‌ها را به نگهداری از محیط زیست و [[عناصر چهارگانه]] فرا می خوانند. زرتشتیان معتقدند که حضرت زرتشت درخت [[سرو]] را با خود از بهشت به زمین آورد. درخت سروی که به اعتقاد زرتشتیان بدست حضرت زرتشت کاشته شد پس از حمله اعراب به ایران بدستور [[متوکل عباسی]] قطع و تنه آن با شتر به بغداد فرستاده شد. مولف برهان قاطع عمر این درخت را در آن زمان ۱۴۵۰ سال ذکر کرده است. در آن زمان ایرانیان شبانه تا آنجا که امکان داشت بذر و شاخه‌های این درخت را جمع کرده و در نقاط مختلف ایران کاشته‌اند و اکنون سروهای کهنسالی که در اقصی نقاط ایران وجود دارد می‌توانند به طریقی منشاء از این درخت گرفته باشند.

 

[[رده:سیاست‌های سبز]]

[[رده:جنبش‌های ضد جهانی‌سازی]]

[[رده:لیبرالیسم]]

 

[[ast:Ambientalismu]]

[[it:Ambientalismo]]

[[nl:Ecologisme]]