گیوک خان: تفاوت میان نسخه‌ها

''منکو تنکری کو چنداکورالغ اولوس ننگ تالوی نونک خان یرلغمز''

این مثالیست بنزدیک [[پاپ|پاپاء کلان]] فرستاده شد، بداند و معلوم کند ما نبشت دو زفان. ولایتهاء ''کرل'' کنکاش کردست، اوتکاوتکِ ایلی بندگی فرستادهفرستاده، از ایلچیان شما شنوده آمد. و اگر سخن خویش برسید، تو، کی پاپاء کلان، با ''کرل‌لان''، جمله بنفسِ خویش بخدمت ما بیائید؛بیایید؛ هر فرمان [[یاسا|یاساء]] کی باشد آن وقتآن‌وقت بشنوانیم.

دیگر گفته‌اید کی مرا در شیلم درآیدرآی، نیکو باشد،باشد؛ خویشتن مرا دانا کردی، اوتک فرستادی؛ این اوتک ترا معلوم نکردیم.

دیگر سخن فرستادی «ولایتهای [[مجار|ماجر]] و کرستان را جمله گرفتیت مرا عجب می‌آید ایشان را گناه چیست ما را بگوید» این سخن ترا هم معلوم نکردیم. فرمان خدای را چنگیز خان و قاآن هر دو شنوانیدن را فرستاد. فرمان خدای را اعتماد نکرده‌اند هم چنان که سخونسخونِ تو. ایشان نیز دل کلان داشته‌اند، گردن کشیگردن‌کشی کرده‌اند، رسولان ایلچیان ما را کشتند؛ آن ولایتها مردمان را خدای قدیم کوشت و نیست گردانید. جز از فرمان خدای کسی از قوت خویش چگونه کوشید، چگونه گیرد؛ مگر تو همچنان میگوئی که من ترسایم خدای را می‌پرستم زاری می‌کنم می‌یابم. تو چه دانی که خدای که را می‌آمورزد، در حق که مرحمت می‌فرماید. تو چگونه دانی که همچنان سخن می‌گوئی. بقوت خدای آفتاب بر آمدن و تا فرو رفتن جمله ولایتها را ما را مسلم کرد است می‌داریم. جز از فرمان خدای کسی چگونه تواند کردکوشتند.

اکنون شما بدل راستی بگوئیدبگوییت کی ایل شویم کوچ دهیم. تو بنفس خویشخویش، بر سرِ ''کرل‌لان''، همه جمله یک جاییک‌جای بخدمت و بندگی ما بیائید؛بیاید؛ ایلیِ شما را آنوقتآن‌وقت معلوم کنیم. و اگر فرمان خدای نگیرید و فرمان ما را دیگر کند شما را ما یاغی دانیم، همچنانهم‌چنان شما را معلوم می‌گردانیم و اگر دیگر کند آنرا ما می‌دانیم خدای داند.