پروتکل انتقال ابرمتن: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
افزودن بخش کدهای وضعیت |
جز ←ساختار کلی |
||
خط ۱۳:
پروتکل انتقال ابرمتن یک پروتکل درخواست و پاسخ در مدل [[مدل کارخواه-کارساز|کلاینت–سرور]] میباشد. برای مثال یک [[مرورگر وب]] می تواند یک ''کلاینت'' و نرمافزار موجود بر روی سرویسدهندهٔ وبسایت، یک ''سرور'' باشد. شروع این پروتکل از طرف کلاینت است که با ارسال یک درخواست HTTP به سمت سرور گفتوگو را آغاز میکند. سرور بر اساس درخواست ارسالی یا منبعی مانند یک فایل را در اختیار کلاینت میگذارد و یا عملیات خاصی را انجام میدهد. نتیجهٔ این عملِ سرور در بستهٔ پاسخ HTTP برای کلاینت ارسال میشود. بستهٔ پاسخ شامل اطلاعات وضعیت و احتمالاً محتویات منبع درخواست شده میباشد.
مرورگر وب یک نمونه از [[عامل کاربر]] {{به انگلیسی|User Agent}} است. از دیگر عوامل کاربر میتوان به [[خزندهی وب|خزندهٔ وب]]، نرمافزار های [[تلفن همراه|تلفنهای همراه]] و نرمافزار های دیگری که به وب متصل شده و از اطلاعات آن استفاده و یا صفحهای را نمایش میدهند، اشاره کرد.
پروتکل انتقال ابرمتن یک پروتکل [[لایهٔ کاربرد]] است که در [[مجموعه پروتکل اینترنت]] طراحی شده و مورد استفاده قرار میگیرد. این پروتکل با فرض اینکه [[لایه حمل|لایهٔ حمل (Transport Layer)]] زیرین آن قابل اعتماد است طراحی شده و معمولاً از [[قرارداد هدایت انتقال|پروتکل هدایت انتقال (TCP)]] به عنوان لایهٔ زیرین استفاده میکند. با این حال از این پروتکل بر روی لایههای غیرقابل اطمینان نیز استفاده میشود. مثلا در پروتکل SSDP، پروتکل انتقال ابرمتن بر روی [[قرارداد دادهنگار کاربر|پروتکل دادهنگار کاربر]] (یک پروتکل غیر امن) مورد استفاده قرار میگیرد.
|