'''صادق یا صادقی بیگ افشار گیلانی''' نقاش، خطاط، شاعر متخلص به صادقی و کتابدار [[شاه عباس]] بود.
او از بزرگان ایل ترک خدابنده لوی ترک قزلباش بود که در [[گیلان]] سکنی گزیده بود. او در نظم و نثر فارسی و ترکی جغتایی مهارت داشت.
او از نقاشهای مشهور زمان خود بود و تذکره‌ای از وی در باره مشاهیر زمان خود بر جای مانده است که در تبریز منتشر شده است.<ref>http://www.loghatnaameh.org/dehkhodaworddetail-2e7169cd3e124ad3b6a648dff6ca3ae2-fa.html</ref>
وی تذکره‌ای در احوال معاصرین خویش به ترکی نوشته است و چون در خطو نقاشی مهارتی داشت در «کتابخانهٔ دیوانی» ملازم بود.(تذکرهٔ وی به مجمع الخواص موسوم است و آقای دکتر خیام پور معلم دانشگاه تبریز آن را به فارسی ترجمه کرده و با اصل ترکی بسال ۱۳۲۷ هَ. ش. در یک جلد بطبع رسانیده است. مترجم دربارهٔ مؤلف آرد که: مؤلف کتاب «دانشمندان آذربایجان» گوید: صادقی افشار، صادق بیگ از اعاظم ایل خدابنده لو و از رجال دورهٔ شاه عباس کبیر است. این ایل در آغاز ظهور شاه اسماعیل اول به میل خویش از دیار شام به ایران آمد و در عراق و آذربایجان سکونت جست. صادقی بسال ۹۴۰ هَ. ق. در تبریز در محلهٔ ورجو (ویجویه) تولد یافت و بیست ساله بود که پدر وی به قتل رسید و صادقی مدتی را با امیرخان موصلوی و بدرخان و اسکندرخان افشار بسربرد، و در عهد شاه اسماعیل ثانی به کتابخانهٔ دولتی درآمد، و از طرف شاه عباس کبیر به منصب کتابداری سرفراز گردید. صادقی در نظم و نثر پارسی و ترکی شاعر ومنشی بود و در هر دو زبان سلیس و روان می‌نوشت. و ازآغاز عمر به صنایع نقاشی و طراحی رغبت داشت و نقاشی را نزد استاد معروف مظفرعلی نقاش (خواهرزادهٔ بهزاد) پسر مولانا حیدرعلی فراگرفت و از نقاشان بی نظیر عصرخود گردید. نقاشیهای او معروف است. میرزا طاهر نصرآبادی از ملا غروری شاعر آرد که: من قصیده‌ای در مدح صادقی گفتم و در قهوه خانه‌ای بر وی خواندم، هنوز قصیده به آخر نرسیده بود که مسودهٔ آن را از من گرفت و گفت بیش از این تاب شنیدن ندارم، سپس برخاسته لحظه‌ای بعد بیامد و پنج تومان به دستاری بسته با دو صفحهٔ کاغذ که خود از سیاه قلم طرحی کرده بود به من داد و گفت تجار هر صفحهٔ کار مرا به سه تومان می‌خرند که به هندوستان برند، مبادا ارزان بفروشی، و عذر بسیار خواست و برفت. در یک مجموعه از مجامیع کتابخانهٔ مدرسهٔ شرقی لنین گراد تصویری از صادقی موجود است، و در زیر آن این عبارت نوشته شده: «شبیه مرحوم مغفور تیمورخان ترکمان، در سنهٔ ۱۰۲ (؟) [بایستی هزار و دو یا هزار و بیست باشد] مرحوم صادقی بیگ افشار ساخته بود. بنده ٔکمینه معین مصوّر در سنهٔ ۱۰۹۵ به اتمام رسانید».
