عضدالدوله دیلمی: تفاوت میان نسخه‌ها

فناخسرو (پناه خسرو) در سال ۳۳۸ه ق / ۹۴۹ م پس از درگذشت عمویش [[عمادالدوله علی]]، هم به وصیت او، در حالی که سیزده سال سن داشت در [[شیراز]] به تخت نشست. در این هنگام پدرش [[رکن‌الدوله حسن]] هنوز زنده بود. رکن‌الدوله وارث لقب امیرالامرایی [[آل بویه]] گردید و فناخسرو عملاً تا مدتها نایب و عامل پدرش بود. به گواهی سکه‌ای که تاریخ سال ۳۴۰ ه ق / ۲-۹۵۱ م را دارد.<ref>مجموعه سکه‌شناسی برلین</ref> به زودی فناخسرو لقب ''عضدالدوله'' را از خلیفه بغداد دریافت کرد. هر چند که به نظر می‌رسد که در ابتدا قصد آن بود که لقب ''تاج‌الدوله'' به فناخسرو داده شود، اما ظاهراً عموی فناخسرو یعنی [[معزالدوله احمد]]، امیر آل بویه در بغداد، لقب ''تاج‌الدوله'' (تاج حکومت) را برای برادرزاده اش زیادی دانسته و لاجرم خلیفه به لقب عضدالدوله (بازوی حکومت) اکتفا کرده است<ref>رسوم دارالخلافه، هلال الصابی</ref>.

عضدالدوله در بغداد نیز کاخ با شکوهی برآورد و طرح جاه طلبانه‌ای برای بازسازی بغداد فراهم کرد. برای این مقصود به مالکین خانه‌های بغداد وام داد و پته‌هایی که به آنها داد شباهت عجیبی با اسکناسهای امروزی دارند. عضدالدوله همچنین در بغداد بیمارستان بزرگی برآورد که [[بیمارستان عضدی]] نام گرفت. این بیمارستان مجهز دارای داروخانه بزرگی نیز بوده است .

* مطالعات اجتماعی - ششم دبستان