چاروق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''چاروق''' از صنايع دستي [[زنجان]] است و عبارت از پاپوش و پاي افزار است كه از قديم الايام مورد استفاده بوده و باشاكال مختلف و تهيه و ساخته مي شده و قسمت اعظم ساختمان آن درقديم از چرم بوده است. در فرهنگ معين تحت عنوان چاروق چنين نوشته شده است« چارق { تركي = چارغ = چاروق} كفش چرمي كه بندها بساق پا پيچيده مي شود. پا تا به ، پاليك.» درزير اين شرح زير چاپ شده است. دراصطلاح محلي تركي زنجان چاروق را ( چارخ) تلفظ ميكنند. چاروقي كه مورد نظر ماست و هم اكنون درزنجان بصورت يك صنعت دستي ظريف ساخته و عرضه ميشود با چاروقي كه در ادبيات ما از آن نام برده‌اند( چارقت دوزم كنم شانه سرت « مولوي» ) يا در قديم مورد استفاده بود، بكلي مغاير دارد و كاربرد آن نيز متفاوت است. اين چارق از صنايع هنري، دستي و تزئيني به شمار ميرود.اين چاروق ظريف فرم وشكل خاصي دارد و با مواد اوليه ويژه‌اي كه صرفا براي راه رفتن روي قالي و اطاقهاي مفروش ساخته مي شود كه سابقاً پشت بسته و بدون پاشنه بود. ولي چند سالي است كه بصورت نعلين و پانه دار ساخته مي شود و فقط كف آن از چرم و رويه آن برنگهاي مختلف از نخهاي ابريشمي و سيم گلابتون بافته و تزئين مي شود. استاد آزاد علي محمدي در زنجان در مورد سابقه چاروق دوزي ميگويد: چاروق دوزي از خيلي قديم متداول بود و كشاورزان خودشان آن ار از چرم خام درست ميكردند ولي بعدها چرم پخته بكار گرفته شد، ولي بصورت امروزي شايد كمتر از صد سال است كه توليد ميشود. قبل از همه در زنجان استاد كاري بود بنام جعفر كه در اين زمينه كار ميكرد. بعد از او شخصي بنام رضا اين كار را دنبال كرد و سپس آقاي اصغر خطيبي كه استاد من بود در اين زمينه فعاليت داشت كه تا ۶ سال پيش (از اين مصاحبه) تنها كارگاه چاروق دوزي زنجان را اداره ميكرد و من تنها شاگرد اين كارگاه بودم كه از ۱۸ سالگي با ايشان همكاري ميكردم و بعدها شاگرد ديگري نيز وارد كارگاه شد پس از ۷ سال شاگردي و كار با استاد رموز كار را آموختم و خود كارگاهي مستقل داير كردم و پنج سالي هست كه خودم در اين كارگاه فعلا تنهاكارگاه چاروق زني زنجان است كار ميكنم. ما قبلاً چاروق‌ها را بصورت پت بسته و بدون پاشنه درست ميكرديم و امروزه بصورت دمپائي و پاشنه بلند تهيه ميكنيم مگر اينكه كسي سفارش داده، ‌بخواهد بصورت سابق برايش بدوزيم.