فلسفه سیاسی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۴) +املا+مرتب+تمیز (۴،۷): + رده:فلسفه علوم اجتماعی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۲:
ظهور [[اسلام]] که هم بر پایه [[قرآن]] و هم پیامبر آن، [[محمد]]، بود به شدت توازن قوا را در نواحی مدیترانه ای درباره منشا قدرت تغییر داد. فلسفه مقدم اسلامی بر رابطه ای شدید میان دانش و دین تاکید داشت، و ساز و کار اجتهاد برای یافتن حقیقت بر تمام فلسفه های سیاسی که در پی یافتن منشا واقعی برای حکومت داری بودند، اثر گذاشت. این دیدگاه توسط فلاسفه منطق گرای [[معتزله]] به چالش کشیده شد، که دیدگاه هایی بیشتر یونانی داشتند و منطق را بالای وحی و مکاشفه قرار می دادند و در دید دانشمندان امروز به عنوان اولین شک گرایان نظری اسلامی شناخته می شوند. این دسته از دانشمندان معتزلی توسط عده ای از اشراف که آزادی عمل و فعالیت را مستقل از خلافت می دانستند، مورد حمایت واقع شدند. با این وجود در اواخر دوران باستان، دیدگاه های سنت گرایان اشعری درباره اسلامی پیروزی را در کل از آن خود کرد و بر آرای معتزلیان فائق آمد. بر طبق آرای اشعریان، منطق باید تحت فرمان و مطابق با قرآن و سنت باشد.<ref>{{cite book| last = Aslan| first = Reza| title = No god but God| url = http://books.google.com/?id=AkyupJn81RMC&pg=PA153| year = 2005| publisher = Random House Inc.| isbn = 978-1-58836-445-6| page = 153| quote = By the ninth and tenth centuries...}}</ref>
فلسفه سیاسی اسلامی، در واقع ریشه در منابع اولیه اسلام دارد، مانند قرآن و سنت که حرف ها و اعمال محمد بود. با این وجود، در آرای غربی این حوزه، حوزه ای بود که توسط فلاسفه بزرگ مسلمان مورد توسعه و رشد قرار گرفت، فیلسوف هایی نظیر [[کندی]]، [[فارابی]]، [[ابن سینا]]، [[ابن باجه]]، [[ابن رشد]] و [[ابن خلدون]]. مفاهیم سیاسی اسلام مانند [[قدرت]]، [[سلطان]]، [[امت]]، تعهد و حتا هسته های مرکزی قرآن مانند عبادت، دین، رب و الله ریشه های تحلیل های این دسته از اندیشمندان را در بر می گیرد. از این رو نه تنها آرای فلاسفه سیاسی مسلمانان بلکه بسیاری دیگر از آرای قضات و علما از آرا و اندیشه هایی سیاسی تشکیل شدهاند. برای مثال، ایده های
==== ابن خلدون ====
|