|
|
[[پرونده:Rigveda MS2097.jpg|thumb|left|235px|یک دستنوشته ریگودا از سدهٔ نوزده به خط [[دواناگاری]].]]
'''ریگودا''' ([[{{به سانسکریت]]|ऋग्वेद ''ṛgveda''}} ऋग्वेद)مجموعهای از اشعار و سرودهای مذهبی [[آریاییانهند]]ی وبه کهنترین بخش کتابزبان [[وداهاسانسکریت ودایی]] است. اینو کتابیکی از چهار متن اصلی در دورهمجموعهٔ وداییسرودهای که([[شروتی]]) مقدس [[ایرانیانهندوئیسم]] ویعنی [[هندیانوداها]] باو کهنترین بخش آن است که احتمالاً حدود سالهای ۱۷۰۰ تا ۱۱۰۰ پیش از میلاد در منطقهٔ شمال باختری همشبهقاره میزیستند،هند نگاشتهتألیف شده است؛است. ریگودا از کهنترین متون به [[زبانهای هندواروپایی]] است و از نظر لفظزبانشناسی و معنامحتوایی شباهتپیوند بسیارینزدیکی با [[اوستا]] دارد. ریگودااین کتاب شامل ۱۰۱۷ قطعه شعر و ۱۰۵۰۰ بیت است و برخی از بیتهای آن امروزه نیز در دعاهای مراسم دینی هندو استفاده میشود و به این خاطر این متن یکی از کهنترین نوشتههای بشری است که هنوز کاربرد دارد.
ریگودا یکی از چهار متن اصلی در مجموعهٔ سرودهای ([[شروتی]]) مقدس [[هندوئیسم]] به شمار میآید که جمعاً [[وداها]] نامیده میشوند.
برخی از بیتهای ریگودا امروزه نیز در دعاهای مراسم دینی هندو استفاده میشود و به این خاطر این متن یکی از کهنترین نوشتههای بشری است که هنوز کاربرد دارد.
ریگودا یکی از کهنترین متون موجود در [[زبانهای هندواروپایی]] است و شواهد زبانشناسی نشان میدهد که باید در حدود سالهای ۱۷۰۰ تا ۱۱۰۰ پیش از میلاد در منطقهٔ شمال باختری شبهقاره هند تألیف شدهباشد.
== منابع ==
* {{یادکرد|فصل= |کتاب= سه گفتار درباره آریاییان|نویسنده=پیس مالوری|ترجمه= مسعود رجبنیا|ناشر=یزدان|چاپ= |شهر=تهران |کوشش= |ویرایش= |صفحه=۱۱۱ |سال=۱۳۷۰ |شابک= }}
{{متون هندو}}
[[رده:هند]]
[[رده:هندوگرایی]]
|