تفتیش عقاید: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
Kamrans2013 (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۷:
این نام از دوران [[قرون وسطی]] به یادگار مانده است و مخالف [[آزادی بیان]] و [[آزادی عقیده]] یا آزادی اندیشه است. تفتیش عقاید، به بیان دقیقتر عبارت بود از هیئتهای داوری بسیار مجهز که کلیسای کاتولیک میکوشید از طریق آنها به یکپارچگی دینی مورد نظر خود نائل شود.<ref name=inq>{{cite book|last=بکرش|first=دبورا|title=تفتیش عقاید|publisher=ققنوس|date=۱۳۸۷|isbn=9789643115050|language=فارسی}}</ref> این عمل توسط دستگاه کلیسا انجام می شد و متهمان بسیاری در دادگاه‌های تفتیش عقاید متهم به [[ارتداد]]، [[شرک]] و [[جادوگری]] می‌شدند. این افراد ابتدا برای اعترافگیری [[شکنجه]] میشدند. در صورت عدم اعتراف سرنوشت معلومی برای آنها متصور نبود، اگرچه اکثر مردم تاب شکنجه ها را نداشتند و اعتراف به اعمال کرده و ناکرده خود میکردند. سپس دستگاه تفتیش عقاید آنها را محکوم به مجازاتهای گوناگون و در بسیاری از مواقع به صورتهای غیر انسانی [[اعدام]] میکرد.<ref>[[شکنجه دولتی]]</ref>
== آغاز تفتیش عقاید ==
در دوران سده های میانه، همواره کلیسا در صدد تثبیت استیلای سیاسی خود بر اروپا بود . ولی تفتیش عقاید به شکل سازمان یافته متاخرتر پدید آمد. دستگاه پاپ همواره از به چالش کشیده شدن اقتدارش وحشت داشته و در قرون وسطای پسین، به علت افزایش فساد کلیسا و رشد سوادسواد، و جنبشهای بدعتگذارانه شدیدتر شد. تا آنکه نخستین نشانه های مقاومت شدید کلیسا در اواخر قرن دوازده هنگامی نمایان شد که در ناحیه ای در جنوب فرانسه به اسم لانگدوک، جنبش بدعتگذارانه عظیمی به وجود آمد که پیروانش خود را ''[[کاتاریسم|کاتار]]'' مینامیدند (به معنی پاک و خالص) .
=== اعتقادات [[کاتاریسم|کاتارها]] ===
[[کاتاریسم|کاتارها]] که مدعی عمل به مسیحیت راستین بودند، معتقد به بسیاری از آیینها و اعتقادات کلیسایی نبودند؛ مثلاً عشای ربانی را به جا نمی‌آوردند و معتقد به این نبودند که حضرت عیسی پسر خداوند است. آنها همچنین به دوزخ و برزخ اعتقاد نداشتند و معتقد بودند که آدمیان پس از مرگ، یا به بهشت میروند و یا اگر گناهکار باشند، به زندگی در کالبد حیوانات پست تر محکوم میشوند.<ref name=inq/>
خط ۱۸:
=== تفتیش عقاید پاپی ===
تفتیش عقاید پاپی دستگاه حقوقی تازه ای بود که زیر نظر مستقیم پاپ قرار داشت. پاپ مفتشانی را منصوب میکرد که وظیفه یافتن بدعتگذاران و مجازات آنان را داشتند. اکثر مفتشان دراویشی فقیر بودند که زندگی فقیرانه ای داشتند و در تجرد زنگی میکرده، از طریق صدقات مردم امرار معاش میکردند. فرق اصلی آنها با دیگر زاهدان آن دوره این بود که زیر نظر پاپ بودند و نه رییس یک صومعه. راهبان دو فرقه فرانسیسکن و دومینیکن نقش مهمی در گسترش تفتیش عقاید پاپی داشتند. در ابتدا آنها به خواست پاپ ، "''با فروتنی به دنبال بدعتکاران میرفتند و آنها را از لغزش باز میداشتند''". اما به زودی آشکار شد که خیل بزرگی از مردم با اقناع و تشویق به راه راست هدایت نمی‌شوند! پس اینوکنتیوس بهترین متفکران کلیسا را در سال 1215 جمع کرد و در چند شورا به این نتیجه رسیدند که تبعید بدعتگذاران و مصادره اموالشان مجازات مناسبی است.
در دوران پاپ گریگوریوس نهم، این اختیارات گسترده تر شد و سرانجام در سال 1252، کلیسا رسماً اعلام کرد که بدعتگذاران غیرنادم را برای اعدام از طریق سوزاندن تحویل مقامات سیاسی خواهد داد. این فتوا ضمناً استفاده از شکنجه برای اعتراف گیری را مجاز دانست.
 
== قربانیان سرشناس تفتیش عقاید ==
[[پرونده:Galileo before the Holy Office.jpg|چپ|بندانگشتی|350px|گالیله در دادگاه تفتیش عقاید]]