از [[سده ۱۵ (میلادی)|سدهٔ پانزدهم میلادی]] الفباهای گوناگونی را برای نگارش آلبانیایی به کار برده‌اند. برای این کار از حروف ایتالیایی یا یونانی و گاه عربی بهره‌گرفته‌می‌شد. لهجهٔ توسک آلبانیایی را با [[الفبای یونانی]] و لهجهٔ چِگ را با [[الفبای لاتین]] می‌نوشتند. هردوی این لهجه‌ها را گاه با [[الفبای عربی]] که برای نگارش [[زبان ترکی عثمانی]] کاربرد داشت و نیز [[سیریلیک]] و برخی خط‌های بومی نیز می‌نوشتند.
در ۱۹۰۸ به طور رسمی زبان آلبانیایی برپایهٔ لهجهٔ چِگ استانداردسازی شد و الفبای لاتین نیز با اصلاحاتی جنبهٔ رسمی یافت. پس از [[جنگ جهانی دوم]] لهجهٔ توسک لهجهٔ رسمی و عیار آلبانیایی گردید.
== یادگیری زبان آلبانیایی برای فارسی زبان ها ==
[[پرونده:Doracak i Gjuhës Shqipe.jpg|بندانگشتی|چپ|یادگیری زبان آلبانیایی]]
یادگیری زبان آلبانی برای فارسی زبان ها دشوار است. این هم به جهت دشواری های تلفظی و گرامری و هم به جهت نبود منابع آموزشی است. با این وجود کتاب « آلبانیایی همراه » تنها کتاب آموزش زبان آلبانی در ایران است. مؤلف در این کتاب کوشیده است تا به روشی ساده مخاطب را با ابعاد زبان آلبانیایی آشنا سازد. از این نویسنده در گذشته نیز شاهد آثاری در حوزه بالکان نظیر «سرنوشت کوزوو» بوده ایم.<ref>http://political.ir/post-1080.aspx</ref>
در مقدمه کتاب آمده است: زبان آلبانیایی (به گویش آلبانیایی "جوها شچیپِ") زبانی از خانواده زبان‌های هند و اروپایی است که خاستگاه آن آلبانی و کوزوو است ولی در دیگر نقاط جهان نیز بدان سخن‌گفته می‌شود. در حال حاضر بیش از ده میلیون نفر در جهان به این زبان تکلم می‌کنند و اگرچه مرکز تجمع ایشان شبه جزیره بالکان است ولي آلبانی زبان ها در کشورهای آمریکا، استرالیا، ایتالیا، سویس، آلمان و سایر کشورهایی اروپایی نیز حضوری قابل توجه دارند و از اقلیت های قابل ملاحظه در این کشورها محسوب می شوند. این زبان به دو لهجه و گویش اصلی "گِگ" و "توسک" تقسیم می‌شود و هم اکنون گویش رسمی آلبانیایی گویش "توسک" و زبان نوشتاری آن لاتین است.<ref>http://www.shomanews.com/News/?Id=9016</ref>
کتاب آموزش زبان آلبانی در سه قسمت به شرح ذیل تالیف یافته است:قسمت اول: این بخش با هدف آموزش مکالمه؛ شامل صد و یک درس به زبان آلبانیایی است که با یادگیری الفبای این زبان و شیوه تلفظ و قرائت صحیح حروف آغاز و به تدریج به دروس دشوارتر ختم می‌شود. هر درس، بجز درس اول، در یک صفحه تنظیم شده تا کاربرد زبان آلبانیایی در موقعیت های مختلف زمانی و مکانی به سهولت قابل استفاده باشد.<ref>http://www.iranbalkan.net/view-12969.html</ref> قسمت دوم: این بخش از کتاب شامل 450 واژه مشترک مورد استفاده در زبان فارسی و آلبانیایی است. گفته می شود بیش از 700 لغت مشترک میان دو زبان آلبانیایی و فارسی وجود داد که البته همه آنها در زبان امروزی آلبانیایی و حتی فارسی کاربرد ندارد. قسمت سوم: این قست شامل 1200 واژه پرکابرد زبان آلبانیایی است.<ref>http://political.ir/post-1081.aspx</ref>
