اکثریت مطلق دین باوران آواری مسلمان و از مذهب سنی شافعی هستند، ولی آن گونه که در منابع بسیاری نوشته شده است، دولت آوارها یعنی [[سریر (آوارها)|سریر]](سدهٔ ششم تا سیزدهمدوازدهم) قبلا مسیحی ([[کلیسای ارتدوکس شرقی|ارتودکس شرقی]]) بوده است. در کوهستان‌های سرزمین آوارها تاکنون چندین ویرانهٔ [[کلیسا]] و نمازخانهٔ مسیحیان یافت شده است. مشهورترین این بناها [[نمازخانهٔ داتون|نمازخانه‌ای در نزدیکی دهکدهٔ داتون]] در منطقهٔ [[شامیل]] است که مربوط به سدهٔ دهم میلادی می‌شود. در نزدیکی دهکده‌های اوراد، [[تیدیب]]، [[خونزاخ]]، گالا، [[تیندی]]، کوانادا، [[روگوجا]]، و آرامگاه‌های باستانی مسیحیان مربوط به سدهٔ هشتم تا دهم کشف شده است. در میانهٔ سده هفتم دین اسلام در نخستین گام‌هایش به درون سرزمین داغستان در منطقهٔ دربند آرام آرام و غیرسیستماتیک نفوذ خود را گسترش می‌داد و منطقه به منطقه به پیش می‌رفت به گونه‌ای که تا سدهٔ پانزدهم دیگر تا دورافتاده ترین نقاط داغستان گسترش پیدا کرده بود.
افسانه‌های تاریخی حکایت از بخش کوچکی از آوارها دارد که پیش از نفوذ اسلام یهودی بوده‌اند. در این افسانه از شخصی به نام جهودخان نام برده شده که ادعا می‌شود حاکم [[آندی]] بوده است. دانشمندان داغستانی این خرده اطلاعات را بازتاب ارتباط طولانی این مردمان با [[خزرها]] می دانند. در برخی از کنده کاری‌ها گاهی نشان ستارهٔ داوود دیده می‌شود که البته مدرکی دال بر این که این تصویرها را یهودیان کنده کاری کرده‌اند نمی‌باشد.
