ماهیچه اسکلتی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ماهیچه‌های اسکلتی''' {{به انگلیسی|Skeletal muscle}} یا مخطّط گروهی از عضلات بدن هستند که اصطلاحااصطلاحاً حرکات ارادی را انجام میدهندمی‌دهند. ماهیچه‌های اسکلتی از هزاران [[تار ماهیچه‌ای]] انقباض‌پذیر تشکیل شده‌است که بصورت موازی در کنار یکدیگر قرار گرفته و توسط غلافی از [[بافت همبند]] احاطه شده‌است.

تماس عصبی ماهیچه‌ای {{انگلیسی | Neuromuscular junction}} ناحیه‌ای است که هر صفحه انتهایی منشعب از [[نورون حرکتی تحتانی]] با قسمتی از غشاء یک فیبر عضله اسکلتی ارتباط سیناپسی ایجاد می‌کند. نورون‌های حرکتی آلفا که در ایجاد [[واحد حرکتی|واحدهای حرکتی]] شرکت می‌کنند، دستور نهایی را از [[دستگاه عصبی مرکزی]] جهت ایجاد انقباض عضلانی صادر می‌کنند. نورون‌های حرکتی تحتانی در انتهای مسیر خود که به عضلات اسکلتی ختم می‌شوند، منشعب شده و با ایجاد صفحات انتهایی در مجاورت فیبرهای عضلانی، پیام‌های عصبی را به عضلات بدن جهت عمل حرکتی منتقل می‌کنند. آزاد شدن استیل کولین از انتهای عصب با تحریک گیرنده های نیکوتینی عضله موجب ورود کلسیم به داخل سارکولما و انقباض فیبرهای عضلانی میشود.

بعضی از بیماری‌های عصبی ماهیچه‌ای(نوروماسکولار)به علت اختلال در ناحیه تماس عصبی ماهیچه‌ای ایجاد می‌شوند. کاهش میزان استیل کولین به علت اشکال در آزاد کردن آن، اختلال در ساختمان طبیعی چین‌های پس سیناپسی (از نظر عمق و تعداد) و خرابی گیرنده‌های استیل کولین از جمله عوامل ایجاد بیماری‌های مریوط به ناحیه تماس عصبی عضلانی محسوب می‌شوند. بیماری‌های میاستنی به دلیل اختلال در ناحیه تماس عصبی عضلانی ایجاد می‌شوند. ضعف عضلانی و خستگی زودرس در عضلات اسکلتی از علایم مهم این بیماری‌ها بوده که گاهی یک قسمت از بدن و یا می‌تواند چندین ناحیه از عضلات فرد را درگیر نماید.[[میاستنی گراویس]] از جمله بیماری‌های تماس عصبی عضلانی است.