نیوه‌مانگ: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Wikimortezaa (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
←موسیقی: عنصری از هویت فرهنگی: مصاحبه به بهمن قبادی |
||
خط ۴۳:
== موسیقی: عنصری از هویت فرهنگی ==
بهمن قبادی در برنامه آپارات [[بی‌بی‌سی فارسی]] عنوان نمود یک تهیه‌کننده [[انگلیسی]] پیشنهاد ساخت فیلمی به مناسبت دویست و پنجاهمین سالگرد تولد [[ولفگانگ آمادئوس موتسارت]]، آهنگساز [[اتریشی]] را به من داد. او گفت می خواهم در پروژه‌ای باشی که پنج فیلمساز از پنج نقطه دنیا پنج فیلم به همین مناسبت می‌سازند. من هم تصمیم گرفتم که یک مورتسارت امروزی درست کنم. به اعتقادم موتسارت یک شخص نیست، بلکه روحی است که در خیلی از آهنگسازهای امروزی می توانیم او را کشف کنیم. یکی از اینها ' مامو' هست که متاسفانه مدتی پش پیش فوت کرد. من خواستم موتسارت کردی بسازم در سرزمینی که موسیقی همچنان در بند است و زنان حق خواندن ندارند. در این فیلم هر سکانس قرار است که بخشی از شخصیت موتسارت را تعریف کند. او کسی بود که اعتقاد به جادو داشت، اعتقاد داشت که موسیقی می‌تواند معجزه کند. باور به مرگ داشت و مرگ دغدغه و مسئله اصلی‌اش بود. به همین خاطر من دو سه سکانس به مرگ اشاره می کنم.<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2013/07/130724_aparat_30_2013.shtml نیوه مانگ در آپارات - وبگاه بی‌بی‌سی فارسی - تاریخ بازدید ۱۳۹۲/۵/۵]</ref>
استاد مامو که کردی اصیل و غیرتمند است، قصد دارد به گونه‌ای شایسته و ماندگار همبستگی خود را با [[کردهای عراق]] ابراز کند؛ پس تصمیم می‌گیرد با اهدای موسیقی خود سهم خود را در شکوفایی فرهنگ کرد ادا کند.
سطر ۷۵ ⟵ ۷۷:
کابوس‌های خیالی مامو سرانجام تحقق می‌یابد، اما نه در عالم واقع، بلکه در هیأت کابوسی تیره‌تر: تابوت حامل او در مرزهای سه کشور کردنشین سرگردان است، و او سرانجام در آغوش مرگ لبخند می‌زند. کنایه به سرنوشت قومی سرگردان که برای مردن هم زمینی از آن خود ندارد.
فیلم «نیمهٔ ماه» در جشنواره‌های سینمایی بسیاری شرکت کرده و مورد ستایش قرار گرفته‌است.
== جوایز ==
* جایزهٔ بزرگ صدف طلایی (Golden Shell)، از پنجاه و چهارمین دورهٔ [[جشنواره بین‌المللی فیلم سن سباستین|جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم سن سباستین]]، [[اسپانیا]]، مهر ۱۳۸۵
| |||