کتابسنجی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱:
'''کتابسنجی''' نوعی روش پژوهش در [[علوم کتابداری و اطلاعرسانی]] است که به مطالعه یا سنجش کمّی متون و [[اطلاعات]] میپردازد. [[تحلیل استنادی]] و [[تحلیل محتوا]] دو روش رایج در حوزه کتابسنجی هستند. با این حال تحلیل استنادی تشکیل دهنده هسته اصلی علم کتابسنجی است.<br />
پريچارد در سال 1969 واژه كتاب سنجي را به مفهوم "مطالعه كميت پذير فرآيند ارتباطات مكتوب" به
پريچارد واژه ابداعي خود، "كتاب سنجي را اينگونه تعريف مي كند: "كاربرد روش هاي رياضي و آماري در بررسي و استفاده از كتاب ها و ديگر مواد مكتوب و مضبوط كتابخانه اي است".
بارزترين عامل رشد كتاب سنجي را مي توان در قوانين بنيادي زير يافت:
# 1- قانون "لوتكا" دربازه بازدهي علمي
# 2- قانون زبان شناسي "زيپف"
# 3- قانون پر اكندگي مقاله هاي علمي "بردفورد"<br />
اين سه قانون تجربي، موجب ترقي و پيشرفت سريع فعاليت هاي پژوهشي كتاب سنجي شده است
لاواني تقريبا بيشتر به كاربردهاي كتاب سنجي اشاره كرده و كاربردهاي اين روش را در زمينه هايي مانند انتخاب مواد، مطالعه الگوهاي انتشاراتي، معرفي حوزه هاي علمي، كهنگي متون، معرفي نويسندگان پركار، ارزيابي تاثير مواد برشمرده است
==منابع==
احمدلو، علي اكبر و عبدالباقر اماني (1387). "كتاب سنجي: تعاريف، مفاهيم و كاربردها". كتاب ماه،(تيرماه)، ص 35-37.
|