لیستریا: تفاوت میان نسخه‌ها

== بیماریزایی ==

ليستريا منوسيتوژنز عامل بیماری ليستريوز است که از بيماري های مشترك وحيوان می باشد. در بزرگسالان غير باردار، مننژيت اوليه، انسفاليت ، يا سپتی سمی ايجاد مي كند . بيماران مسن تر يا افرادي كه مستعد هستند و ايمني سلولي آن ها پايين است، مانند گيرندگان پيوند اعضاء، مبتلايان به لنفوم و ايدز افرادي هستند كه مشخصاً مستعد بيماري هستند . تمايل ليستريا مونوسيتوژنز به سيستم عصبي مركزي منجر به بيماري حاد مي شود كه معمولاً ميزان كشندگي آن بالاست بنحوی که در موارد اپیدمیک عفونت مواد غذایی میزان مرگ و میر 40-30 درصد و در افراد مستعد تا 75 درصد هم گزارش شده است [1]. و در بين افرادي كه از بيماري بهبود يافته اند، علايم نورولوژيك باقي مي گذارد . بارداري خطر ابتلا به ليستريوز را افزايش مي دهد . ليستريا مونوسيتوژنز در زنان باردار معمولاً باعث بيماري باكتريمي مشابه آنفولانزا مي شود كه اگر درمان نشود، مي تواند به التهاب جفت و يا پرده آمنيوتيك و عفونت جنين و در نهايت سقط، به دنيا آمدن نوزاد مرده و يا تولد زودهنگام منجر شود، چرا كه اين باكتري قادر به عبور از جفت است [17]. در عفونت لیستریوزیس در زنان باردار معمولا هیچ علامت مشخصی وجود ندارد یا فقط سابقه‌ای از بیماری شبه آنفولانزا و خود محدود شونده در مدت سه ماهه آخر بارداری وجود دارد. اما علایمی همچون تیره شدن مایع آمنیوتیك، دردكمر، تب و لرز، زایمان زودرس و التهاب كلیه و لگن می‌تواند از نشانه‌های لیستریازیس باشد.