روش سبکبار: تفاوت میان نسخه‌ها

روش سبکبار در کوهنوردی (اغلب در هیمالیانوردی) به روشی اطلاق می شود که در آن کوهنورد فقط با اتکا به توانایی های خود به انجام صعود می پردازد، به طوریکه تمام لوازم شخصی، غذا، چادر و غیره را با خود حمل می کند. در نقطه مقابل روش محاصره ای قرار دارد که در آن تعدادی کمپ های از پیش بر قرار شده وجود دارد که کوهنورد می تواند در موقع لزوم از آنها استفاده نماید. به علاوه در روش سبکبار از استفاده از طناب ثابت، اکسیژن کمکی، باربر ارتفاع یا گروه پشتیبانی امتناع می گردد. برخلاف روش محاصره ای که در آن هم هوایی ضمن برپایی کمپ ها و نصب طناب ثابت انجام می گیرد، در این روش رفت و برگشت از مسیر انجام نمی گیردنشده و کوهنورد به یکباره برای صعود تا قله اقدام می کند. به همین دلیل مراحل هم هوایی باید قبل از صعود نهایی انجام شده باشد.

از معایب این روش می توان به نداشتن گروه پشتیبان اشاره کرد. همچنین به دلیل آنکه طناب ثابت یا کمپ های از قبل برپا شده وجود ندارد که در مواقع بحرانی بتوان از آنها برای برگشت استفاده نمود کوهنوردی که با این روش به صعود می پردازد باید از آمادگی بالایی برخوردار باشد. کوهنوردانی که با این روش صعود می کنند در صورتیکه به هر دلیل نتوانند مسیر خود را ادامه دهند باید گزینه دیگری را برای بازگشت در نظر بگیرند مانند شب مانی اضطراری (احتمالا بدون وسایل مناسب)، فرود (با به جا گذاشتن وسایل فنی و کارگاه)، یا رفتن به مسیری دیگر از نقطه ای که در آن قرار دارند (احتمالا بدون داشتن اطلاعات کافی از مسیر بازگشت). اما