مکتب باوهاوس: تفاوت میان نسخه‌ها

باهاوس؛ مدرسه ایمدرسه‌ای که یک سبک معماری شد

باهاوس نام یک مکتب معماری است که از نام [[مدرسه هنر و معماری باهاوس]] در [[آلمان]] گرفته شده است. این مدرسه معماری که از سال 1919۱۹۱۹ تا 1933۱۹۳۳ فعالیت می کرده است، پیشگام مدرنیسم در معماری بود و دستاوردهای آن هنوز نیز در رشته هایرشته‌های هنر و معماری به دانشجویان تدریس می شودمی‌شود. ساختمان و کارگاه هایکارگاه‌های این مدرسه در دو شهر [[دسائو]] و و[[ایمار]] آلمان از سال 1996۱۹۹۶ در فهرست [[میراث جهانی یونسکو]] ثبت شده است.

باهاوسمدرسه معماری باهاوس که در زبان آلمانی به معنی «خانه معماری» است، در دوران فعالیت چهارده ساله خود در آلمان، در سه شهر مختلف و تحت نظر سه آرشیتکت بزرگ که مدیریت باهاوس را نیز بر عهده داشته اند،داشته‌اند، فعالیت کرده است. این مدرسه ابتدا از سال 1919۱۹۱۹ تا 1925۱۹۲۵ در شهر وایمار، سپس از سال 1925۱۹۲۵ تا 1932۱۹۳۲ در دسائو و بالاخره از سال 1932۱۹۳۲ تا 1933،۱۹۳۳، یعنی زمانی که این مدرسه به دستور حکومت نازی آلمان تعطیل شد، در [[برلین]] فعالیت می کردمی‌کرد. مدیریت این مدرسه نیز به ترتیب بر عهده [[والتر گروپیوس]] (1919۱۹۱۹ تا 1928۱۹۲۸)، [[هانیس مه یر]] (1928۱۹۲۸ تا 1930۱۹۳۰) و [[میس وان دروهه]] (1930۱۹۳۰ تا 1933۱۹۳۳) بود.

باهاوس در سال 1919۱۹۱۹ توسط والتر گروپیوس در شهر سنتی و قدیمی وایمار تأسیس شد. هدف اولیه از تأسیس مدرسه باهاوس، ایجاد مکانی بود که ترکیبی از مدارس معماری، صنایع دستی (چون نجاری، آهنگری و...) و آکادمی هنری بود.

گروپیوس اعتقاد داشت که با پایان جنگ جهانی اول، دوره جدیدی از تاریخ آغاز شده است و قصد داشت در مدرسه باهاوس، سبک معماری جدیدی را که بازتابی از این دوران باشد، به وجود بیاورد. به اعتقاد گروپیوس، این سبک معماری که می شدمی‌شد اصول آن را به تمام کالاهای مصرفی تعمیم داد، باید ارزان، کارکردگرا و سازگار با تولید انبوه می بودمی‌بود. گروپیوس برای دستیابی به این هدف، می خواستمی‌خواست هنرمندان و صنعت گران را با هم متحد کند تا به محصولی کارکردی و قابل استفاده، و در عین حال با ارزش از لحاظ هنری، دست یابد. این ایده در بیانیه افتتاحیه مدرسه باهاوس به خوبی مشخص است: «ما در پی آنیم که جامعه تازه ایتازه‌ای از هنرمندان پدید آوریم تا در میان آن هاآن‌ها دیگر تعصب حرفه ایحرفه‌ای که اکنون چون دیواری بلند هنرمندان و صنعتگران را از هم جدا می سازد،می‌سازد، وجود نداشته باشد.»

برنامه ریزان مدرسه باهاوس هنرهای زیبا را از صنایع دستی کاربردی ممتاز و متفاوت نمی دانستند و بر این باور بودند که هنر و معماری مدرن باید پاسخگوی نیازها و اقتضائات جامعه صنعتی مدرن باشد و طراحی خوب باید از عهده آزمون هایآزمون‌های زیباشناختی و مهندسی برآید. ویژگی عمده سبک باهاوس تکیه هر چه بیشتر بر کارکردگرایی، بهره گیری بهینه از خواص مواد و مصالح صنعتی، احتراز از تزئینات تجملی در نمای ساختمان هاساختمان‌ها و فرآورده هایفرآورده‌های صنعتی بود. دستیابی به نوعی هماهنگی بین ضرورت هایضرورت‌های کارکردی و کیفیت زیباشناختی، خوش ساختی و خوش ترکیبی محصولات صنعتی از دیگر اهداف موسسان مدرسه باهاوس بود.

استادان باهاوس به شاگردان خود یاد می دادندمی‌دادند که همه چیز را بر مبنای نیازها طراحی کنند و از هیچ عنصری که فاقد کارکرد باشد و تنها جنبه زیباشناسانه داشته باشد استفاده نکنند. در مدرسه باهاوس تاریخ معماری جایی میان دروس دانشجویان نداشتند، چرا که در باهاوس قرار بود همه چیز بر مبنای اصول اولیه معماری و بدون توجه به آثار گذشتگان ساخته شود.

باهاوس در ابتدا برای تأمین بودجه خود به سوبسیدی که از جمهوری وایمار می گرفتمی‌گرفت وابسته بود. اما بعد از ایجاد تغییراتی در حکومت محلی وایمار، این مدرسه در سال 1925۱۹۲۵ به شهر دسائو که بافت صنعتی و شهری بیشتری داشت و با ایده هایایده‌های مدرن مدرسه یمدرسهٔ باهاوس هم خوان بود، منتقل شد. پس از انتقال مدرسه باهاوس به دسائو، بخش طراحی صنعتی این مدرسه که مشکل کمتری با حکومت محافظه کار محلی داشتند، در وایمار باقی ماندند. مدرسه طراحی صنعتی باهاوس بعدها نام خود را به دانشکده فنی معماری و مهندسی عمران تغییر داد و از سال 1996۱۹۹۶ به بعد نیز به نام دانشکده باهاوس آلمان خوانده می شودمی‌شود.

در سال 1927۱۹۲۷ سبک باهاوس و آثار آرشیتکت های مشهور آن نمایشگاه معماری اشتوتگارت را که با موضوع خانه سازی برگزار می شد،می‌شد، به شدت تحت تأثیر خود قرار داد. پس از گروپیوس، مدیریت باهاوس را هانس مه یر و سپس میز وان دروهه به عهده گرفتند. با قدرت رسیدن رژیم نازی هانازی‌ها در آلمان و افزایش فشار سیاسی بر این مدرسه، باهاوس در سال 1933۱۹۳۳ تعطیل شد. حزب نازی و دیگر گروه هایگروه‌های فاشیستی آلمان از ابتدا با فعالیت مدرسه باهاوس مخالف بودند و آن را سنگر کمونیسم می دانستندمی‌دانستند. نویسندگان نازی چون ویلهلم فریک و آلفرد روزنبرگ نیز در نوشته هاشاننوشته‌هاشان باهاوس را «غیرآلمانی» می نامیدندمی‌نامیدند و سبک مدرن آن را به باد انتقاد می گرفتندمی‌گرفتند. در واقع باهاوس یکی از مظاهر «هنر منحط» بود که هیتلر و حزب نازی آلمان کمر به نابودی آن بسته بودند.

از جمله مهم ترین ساختمان هاساختمان‌ها و آثاری که در طول فعالیت مدرسه باهاوس عمدتاً به دست استادان و مدیران مدرسه ساخته شد می توانمی‌توان به عمارت سامرفیلد و خانه اوته در برلین، خانه اوئرباخ در یانا و برج تریبیون در شیکاگو (که مدرسه باهاوس پس از برنده شدن در یک مسابقه بین المللی طراحی آن را بر عهده گرفت) اشاره کرد. اما مهم ترین بنایی که سبک معماری باهاوس در این دوره در آن متجلی شده است، ساختمان خود مدرسه در دسائو است که توسط والتر گروپیوس، مدیر وقت باهاوس، طراحی شده است.

پس از به قدرت رسیدن نازی هانازی‌ها و تعطیلی مدرسه باهاوس، مدیران و استادان مدرسه که همه از معماران طراز اول آن زمان بودند، به کشورهای مختلف در اروپای غربی، آمریکا و همچنین اسرائیل مهاجرت کردند. همچنین شماری از معماران باهاوس که به شیکاگو رفته بودند، باهاوس جدید را در این شهر تأسیس کردند و به تربیت معماران جوان ادامه دادند.