تجارت خارجی و سرمایه‌گذاری در هند: تفاوت میان نسخه‌ها

تا زمان لیبرالیزاسیون در سال ۱۹۹۱، [[هندوستان]] تا حد زیادی از سطح بین المللی و بازارهای جهان منزوی شده بود تا بتواند اقتصاد نوپا خود را محافظت و پشتیبانی کند و به خودکفایی برسد. تجارت خارجی مشمول تعرفه واردات، مالیات صادرات و محدودیتهای کمیتی می‌شد، و این در حالی بود که [[سرمایه گذاری مستقیم خارجی]] به واسطه پایین بودن سهام ارزش ویژه، محدودیت‌های موجود بر سر راه انتقال تکنولوژی، تعهدات صادراتی و تاییدیه‌های دولتی محدود و کم شده بود؛این تاییدیه‌ها برای تقریبا ۶۰٪ از سرمایه گذاری‌های مستقیم خارجی در بخش صنعتی لازم و ضروری بود. هدف از اعمال محدودیتها آن بود که اطمینان حاصل شود که متوسط سالانه سرمایه گذاری خارجی در خلال سالهای ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۱ قریب به ۲۰۰ میلیون دلار بوده‌است و این میزان تضمین و تامین شود؛ بخش اعظمی از گردش‌های سرمایه شامل کمکهای خارجی، وام اقتصادی و سپرده‌های ‍‍]][[هندی‌های غیر مقیم| NDI]] تامین شده‌است. <ref name="tn-srinivasan">{{cite paper | author=Srinivasan, T.N. | title=Economic Reforms and Global Integration | date=۲۰۰۲ | version=[[۱۷ January]] [[۲۰۰۲]] | url=http://www.econ.yale.edu/%7Esrinivas/ec_reforms.pdf}}</ref>