'''واسال (باج گزار)'''نظام حکومتی فئودالیسم بر پایه وفاداری و خدمت نظامی استوار بود. در واقع وجه تسمیه فئودالیسم قول وفاداری میان نجبا در عهد باستان موسوم به '''سوگندهای فئودالی''' است. از دیر باز وقتی دو نجیب زاده چنین سوگندی یاد می‌کردند، آن که برتر یا قدرتمند تر بود، به عنوان لرد یا ارباب دیگری و طرف دوم نیز '''واسال (باج گزار)رعیت''' {{به انگلیسی|Vassal}} لرد شناخته می‌شد. واسال ععد می‌کرد که به لرد خود وفادار باشد، هرگاه که به دربار او فراخوانده می‌شود٬اطاعت کند و هر سال چند روز مشخص را٬که معمولا چهل روز بود٬به خدمت سپاه او در آید.
لرد نیز در ازای این وعده٬'''((وعده، تیول))''' یا بخشی از املاک موروثی خود را در اختیار واسال قرار می‌داد. تیول قطعه زمینی بود که واسال نیز به نوبه خود بر آن حاکم می‌شد. از دیرباز٬شان و قدرت هر نجیب زاده بر حسب وسعت و اهمیت تیولش تایین می‌شد. شهزادگان٬کنت ها٬دوک هاو دیگر لردهای بزرگ وواسال‌های پادشاه بودند و تیول آن‌ها سلطان نشینها، کنت نشینها یا دوک نشینها بود. این اعضای طبقه نجبای بلند پایه نیز با بستن عهد و پیمان‌های فئودالی و تقسیم تیولشان به تیول‌های کوچکتر، از وفاداری و خدمت نظامی لردهای کم اهمیت تر برخوردار می‌شدند. لرد‌هایلردهای کم اهمیت تر نیز به نوبه خود با تقسیم املاک دریافتی به تیول‌های کوچکتر٬سپاهیانی کوچک، متشکل از شوالیه‌هایی وقادار تشکیل میدادنند.<ref>مجموعه کتاب تاریخ جهان. انتشارات ققنوس</ref>
