فلوئوروسکوپی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فلوئوروسکوپی''' {{انگلیسی|Fluoroscopy}} یک روش تصویربرداریست که در علوم تشخیصی و [[فیزیک پزشکی]] کاربرد فراوانی دارد.

 

 

تکنیکهای فلوئوروسکوپی هنگامی مفید هستند که لازمست حرکتی مانند جابجایی مواد در مجرای گوارشی پس از بلعیدن مواد کنتراست زا (مثل باریم) مطالعه شود. در این روش به جای فیلم از صفحات شیشه‌ای فلورسانس قابل رؤیت استفاده می‌شود که باعث مرئی کردن تصویر در هنگام تشعشع رادیوگرافی می‌شود. در فلوئوروسکوپهای قدیمی رادیولوژیست تصویر فلورسانس تولید شده را در روی یک صفحه در طرف مقابل لامپ اشعه ایکس مشاهده می‌نمود. برای این کار، استفاده از یک اتاق تاریک و تطابق دید رادیولوژیست با تاریکی ضروری بود، زیرا روشنایی تصویر جهت رؤیت آن در روز کفایت نمی‌کرد. در فلوئوروسکوپهای مدرن، از لامپ تقویت کننده تصویر استفاده می‌شود. در تقویت کننده‌های تصویر، صفحه ورودی لامپ، ابتدا اشعه ایکس را تبدیل به نور مرئی و سپس بلافاصله توسط لایه فتوکاتد تبدیل به الکترون می‌کند. یک جریان الکترونی می‌تواند توسط اختلاف پتانسیل ایجاد شده در دو سر لامپ به سمت صفحه خروجی شتاب گیرد. صفحه خروجی نیز از جنس فلوئورسانس است تا تصویر نورانی شدیدی را ایجاد کند.