فلوئوروسکوپی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Nightryder84 (بحث | مشارکتها) |
Nightryder84 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴:
یک فلوئوروسکوپ متشکل از یک مولد [[اشعه ایکس]] با جریان مولد بین ۱ تا ۵ میلی [[آمپر]] (و حتی کمتر) است که پرتوهای آن توسط نوعی گیرنده بنام [[دستگاه تقویت تصویر]] (Image Intensifier) دریافت و تقویت می‌شود. این دستگاه پرتوهای [[پرتو ایکس|ایکس]] عبوری از درون بدن بیمار را بصورت زنده (real-time) آشکارسازی می‌کند و سپس سیگنال‌های دریافت شده بتوسط یک سیستم تلویزیونی مدار بسته مشاهده و ضبط می‌گردند.
تکنیکهای فلوئوروسکوپی هنگامی مفید هستند که لازمست حرکتی مانند جابجایی مواد در مجرای گوارشی پس از بلعیدن مواد کنتراست زا (مثل باریم) مطالعه شود. در این روش به جای فیلم از صفحات شیشه‌ای فلورسانس قابل رؤیت استفاده می‌شود که باعث مرئی کردن تصویر در هنگام تشعشع رادیوگرافی می‌شود.
بدلیل توالی پرتوهای ایکس و خطرات احتمالی توام با آن در فلوروسکپی از دوزهای پایین استفاده می‌شود که در نتیجه منجر به بروز [[نوفه]] (quantum mottle) نسبتاً زیادی می‌شود.
==پیشینه==
در فلوئوروسکوپهای قدیمی رادیولوژیست تصویر فلورسانس تولید شده را در روی یک صفحه در طرف مقابل لامپ اشعه ایکس مستقیما مشاهده می‌نمود. برای این کار، استفاده از یک اتاق تاریک و تطابق دید رادیولوژیست با تاریکی ضروری بود، زیرا روشنایی تصویر جهت رؤیت آن در روز کفایت نمی‌کرد. در فلوئوروسکوپهای امروزی، از لامپ تقویت کننده تصویر و یا سیستم آرایه تخطی (فلت پانل) استفاده می‌شود. در تقویت کننده‌های تصویر، صفحه ورودی لامپ، ابتدا اشعه ایکس را تبدیل به نور مرئی و سپس بلافاصله توسط لایه فتوکاتد تبدیل به الکترون می‌کند. یک باریکه الکترونی می‌تواند توسط اختلاف پتانسیل ایجاد شده در دو سر لامپ به سمت صفحه خروجی شتاب گیرد. صفحه خروجی در آخر از جنس فلوئورسانس است تا تصویر نورانی شدیدی را ایجاد کند.
==طریقه کار==
| |||