تونل سالنگ: تفاوت میان نسخه‌ها

در زمانهای قدیم مردم از شمال به جنوب از طریق پنج راه سخت‌ گذر مانند [[بادغیس]] [[هرات]] از راه [[مرغاب]] و [[کونل نخوتک]]، از راه [[بامیان]] به [[مزارشریف]]، از راه [[خنجان]] به شمالی از راه [[بدخشان]] به [[پنجشیر]] و از [[بدخشان]] به [[نورستان]] انتقالات را اجرا مینمود. در آینده در هر کدام این راه تونل‏های ضرورت است. مفکوره وصل شمال به جنوب افغانستان پس از [[امیر شیرعلی خان]] پیدا شد. شاهان افغانی غرض دفاع وطن از تکنالوجی مدرن [[انگلیس]] از [[روسیه]] کمک بخواهند. وسایل روسی مدرن ضرورت یک [[سرک]] پخته را می‌کرد. در سالهای ۱۳۰۲-۱۳۰۸ [[امیر حبیب اله خان]] خواست تا از راه شبر سالنگ شمالی را با سالنگ جنوبی وصل نماید. کاراین سرک حذینههذینه ۴۰۰۰۰ طلا اشرفی و نقره نیکولای را برداشت. این سرک توسط اردوی افغانستان به قومندانی مهندس [[برگیت عبدالغیاث]] ساخته شد. این سرک فاقد قیر ریزی بود. بدین لحاظ نتوانسته بود جواب گوی نیازمندی‌های مردم شود. بخصوص در [[زمستان]] مشکلات خیلی زیاد باقی مانده بود. تونل سالنگ الی سال ۱۹۹۳ طور نارمل بروی ترافیک باز بود. در سال ۱۳۷۲ جنگی سختی بین [[عبدالرشید دوستم]] و [[احمدشاه مسعود]] درگرفت. [[احمدشاه مسعود|مسعود]] و [[بصیر سالنگی]] بمنظور جلوگیری از ورود قو‏ت‏های [[جنرال دوستم]] با انفجار بم در حوض بزرگ طبعی راه تونل سالنگ را مسدود و خیلی سخت‌گذر ساخت. در سال ۱۹۹۸ قسمت دهانه این تونل توسط قوت‏های [[جمعیت اسلامی]] انفجار داده شد تا [[طالبان]] نتوانند از این راه استفاده کنند. کار احیا این تونل پس از ۲۰۰۲ با همکاری [[بانک جهانی]] آغاز گردید. چون تونل در یک ارتفاع نهائی قرار دارند. راه که تا ارتفای نهائی می‌رسد. همه ساله بالاثر [[برف کوچ]] مسدود گردیده و تلفات انسانی را نیز با خود دارند. سردی این محل در زمستان الی منفی ۲۵-۳۰ درجه سانتی گرید می‌رسد.