پرسش این بود که چند درصددرصدِ افراد حاضرند در چنین آزمایشی در نقشِ معلممعلّم به افراد شوکِ مرگبارِ ۴۵۰ ولت بدهند؟ میلگرام (۱۹۷۴) دریافت که همههمه‌ی افراد امکان اینکه شخصاً حاضر به انجام چنین کاری بشوند را رد می‌کنند.
پیش از انجام آزمایش، میلیگراممیلگرام از ۱۴ دانشجوی سال آخر روانشناسی دانشگاه ییل برای پیش بینی رفتار ۱۰۰ معلممعلّم فرضی نظر خواهی کرد. همههمه‌ی پاسخ‌دهندگانپاسخ‌دهندگانِ به نظر سنجی باور داشتند که تنها درصد خیلی کمی از معلمانمعلّمان (با رنج بین ۳ از صد و با میانگین ۱٫۲) آمادگی اعمال بیشترین شوک ممکن هستند. همچنین میلیگراممیلگرام به طور غیر رسمی از همکاران خود هم نظرسنجی به عمل آورد و به این نتیجه رسید که آنها، نیز، چنین باور دارند که تعداد بسیار کمی حاضر به گذشتن از مرز شوکهای بسیار قوی می باشندمی‌باشند. میلیگراممیلگرام همچنین از ۴۰ روانپزشک یک مدرسه پزشکی نظرسنجی به عمل آورد و آنها باور داشتند که با اعمالاِعمال شوک دهم، وقتی که شخص شوک گیرنده درخواست رهایی می کند،می‌کند، بیشتر افراد آزمایش را متوقف می کنندمی‌کنند. آنها پیش بینی کردند در شوک
۳۰۰ ولتی وقتی شخص شوک گیرنده از پاسخ دادن خودداری می کنندمی‌کنند تنها ۳٫۷۳ درصد از افراد ادامه خواهند داد و آنها باور داشتند که "تنها کمی بیش از یک دهم درصد از افراد بالاترین شوک را اعمالاِعمال خواهند کرد."
جالب است که روانپزشکانِ یک مرکز پزشکی مشهور نیز [[پیش بینی]] کردند که تنها ۱ نفر در هر ۱۰۰۰ نفر حاضر به دادن شوکِ ۴۵۰ ولتی خواهد بود.
اماامّا در حقیقت در نخستین سری از آزمایشهای میلیگراممیلگرام، ۶۵ درصداز شرکت کنندگان حاضر شدند به دیگران شوک ۴۵۰ ولتی وارد کنند. با اینکه داوطلب‌ها شدیداشدیداً مضطرب شده بودند، ولی نمی‌توانستند که [[اتوریته]] و مقام علمی پژوهنده (پروفسورِ روانشناسی) را رد کنند. اندکی از افراد از اعمال درد لذتلذّت هم میبردند، و با علاقه آن را انجام می‌دادند.
