اکبر اعلمی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۲۵:
 
== زندگی ==
اکبر اعلمی در مرداد ۱۳۳۳ در بندر شاه ([[بندر ترکمن]]) از خانواده‌ای از اهالی منطقهٔ [[هادی‌شهر]] در ساحل [[رود ارس]] در [[آذربایجان شرقی]] به دنیا آمد. پدرش از کارکنان راه‌آهن بود و در هنگام تولد او محل کارش در [[رودسر]] و بندر شاه بود و یک سال بعد برای همیشه به [[تهران]] منتقل شد. او اولین فرزند خانواده و صاحب ۵ برادر و ۳ خواهر نیز شد. کودکی و جوانی خود را در تهران گذراند و فعالیت ورزشی زیادی داشت به‌طوری‌که به گفته خودش اگر وارد سیاست نمی‌شد به ورزش قهرمانی روی می‌آورد. تا سال‌های آخر متوسطه وضعیت تحصیلی بسیار بدی داشت و در کلاس‌های چهارم ابتدایی و هفتم و هشتم (متوسطه) مردود شد. پس از گرفتن دیپلم در آزمون دانشکدهٔ خلبانی پذیرفته شد، اما پس از چند ماه وقتی متوجه شد فعالیت سیاسی در این دانشکده و با این شغل ناممکن است دانشکده را ترک کرد و به عنوان سرباز صفر به کرمان اعزام شد. پس از فتوای [[روح‌الله خمینی]] در مورد ترک خدمت سربازی با اسلحه از پادگان فرار کرده و مدتی متواری شد. با اوج‌گیری [[انقلاب ۱۳۵۷|انقلاب]] به تهران بازگشت و به همراه دوستانش گروهی مسلحانه سیاسی-فرهنگی به نام «صدای حق» را تشکیل داد و در ۸ دی یکی از درگیری‌های خیابانی به‌شدت آسیب دید و نزدیک به یک ماه در بخش زنان (برای جلوگیری از دستگیری) بیمارستان شفا یحیائیان بستری بود.<ref name=bio>[http://akbaralami.com/Public/ContentBody.aspx?ContentID=1922 بجای بیوگرافی:خلاصه ای از فراز و فرودهای زندگی من] وب‌سایت شخصی اکبر اعلمی{{سخ}}[http://akbaralami.com/Public/ContentBody.aspx?ContentID=1931 تحصیلات و مشاغل و مسئولیت‌های قبل و بعد از انقلاب] وب‌سایت شخصی اکبر اعلمی</ref>
 
در سال ۱۳۶۰ با دختری اهل تهران ازدواج کرد و صاحب ۱ پسر و چهار دختر شد. تحصیلاتش را در ۳ رشته؛ علوم اقتصادی با گرایش بانکداری ([[دانشگاه علامه طباطبائی]])، حقوق- علوم قضائی([[دانشکده علوم قضائی]]- ۱۳۶۶) و اقتصاد بین‌الملل (دانشگاه علامه طباطبائی- ۱۳۷۵) در مقطع کارشناسی ارشد ادامه داد. پس از انقلاب تا سال ۱۳۶۶ مسئولیت واحد سیاسی_فرهنگی سپاه تهران، مسئول حفاظت فرودگاه تهران، جانشین عملیاتی [[سرپل ذهاب]] در زمان فرماندهی [[اصغر وصالی]] و همزمان با آغاز [[جنگ ایران و عراق]] و واحد آموزش عقیدتی_سیاسی پادگان ولیعصر را برعهده داشت و ۳۳ ماه در جبهه حضور داشت که از ناحیه دست، شکم، پا و صورت آسیب دید و ۴۵٪ جانبازی دارد. در دانشگاه نیز عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی و مؤسسه علوم بانکی بود. از ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۸؛ فرماندار [[مغان]]، معاون اداره کل امور انتظامی [[وزارت کشور ایران|وزارت کشور]]، معاون اداره کل بازرسی وزارت کشور، معاون اداره کل دفتر مطالعات و تحقیقات سیاسی وزارت کشور و مدیر کل بازرسی [[بنیاد مستضعفان و جانبازان]] و مشاور سیاسی و اجتماعی سرپرست بنیاد بود. از سال ۶۹ تا ۷۸ روزنامه‌نگاری نیز می کرد و عضو هیئت تحریریه [[روزنامه سلام]] بود. در سال ۱۳۷۸ کاندیدای نمایندگی [[مجلس شورای اسلامی]] از حوزه [[تبریز]] شد که با حمایت جناح اصلاح‌طلب و با رأی اول به مجلس راه یافت. وی مدعی [[تقلب انتخاباتی|تقلب در این انتخابات]] است؛ به گفتهٔ او در بازشماری تصادف ۵ صندوق ۱۰۴۲ رأی او را منظور نکرده بودند «اما مسئولان امر با این توجیه که شما انتخاب شده‌اید چه تفاوتی می‌کند که با چند رای کمتر به مجلس بروید، بر تقلبات گسترده سرپوش گذاشتند!» در تمام دوران نمایندگی در دو مجلس [[مجلس ششم|ششم]] و [[مجلس هفتم|هفتم]] عضو «کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی» و دو سال رئیس [[شورای نظارت بر سازمان صدا و سیما]] بود.