حزب جمهوری‌خواه (ایالات متحده آمریکا): تفاوت میان نسخه‌ها

از این گروه تحت عنوان [[بنیادگرایان مسیحی]] نیز یاد می‌شود و روابط نزدیکی با محافظه‌کاران نوین دارند . مسیحیان راستگرا خواهان تقویت نهادهای مذهبی و حمایت‌های مالی دولت فدرال از کلیساها و موسسات مذهبی هستند. مخالفت با [[همجنس‌گرایی|همجنس‌گراها]]، [[سقط جنین]] و تحقیقات سلول‌های جنینی از جمله اهداف اصلی این جناح به‌شمار می‌آید. [[ایالت‌های جنوبی]] مرسوم به [[کمربند انجیلی]] پایگاه اصلی و دژ قدرتمند مسیحیان راستگرا به‌شمار می‌آیند. این جناح روابط بسیار نزدیکی با محافل یهودی در داخل و خارج از آمریکا دارد و به همین دلیل از آنان به عنوان [[مسیحیان صهیونی]] یاد می‌شود. هر چند که کلیه هواداران بنیادگرایی مسیحی از نگرش‌های [[جنگ آخرالزمانی]] پیروی نمی‌کنند. برخی از مسیحیان راستگرا از جمله مخالفین جدی یهودیان هستند و برخی دیگر شرط ظهور [[مسیح]] را نابودی [[مسجدالاقصی]] و احداث معبد یهودیان در [[بیت المقدس]] می‌دانند. سناتور سابق ترنت لات و جان اشکرافت وزیر دادگستری در دولت اول جورج دبلیو بوش از شاخص‌ترین چهره‌های مسیحیان راستگرا هستند. ائتلاف مسیحی به رهبری پت رابرتسون و فدراسیون ملی انجمن جمهوری‌خواهان بزرگ‌ترین سازمان‌های سیاسی این جناح محسوب می‌شوند.

با تأسیس حزب جمهوری‌خواه، نظام دوحزبی دموکرات _ ویگ Whig به سیستم سه حزبی تبدیل گشت و حزب جمهوری‌خواه به عنوان حزب سوم مطرح شد. این وضعیت دیرزمانی ادامه نیافت تا اینکه با افول مقبولیت حزب ویگ، جمهوری‌خواهان به حزب دوم و سپس حزب اول تبدیل شد. در نخستین [[انتخابات]] ریاست جمهوری پس از تأسیس حزب جمهوری‌خواه، نامزد این حزب جان فریمونت ۱۱۴ رأی [[مجمع انتخاباتی]] کسب کرد که خبر از مقبولیت این حزب در نزد افکار عمومی مردم آمریکا به ویژه در [[ایالت‌های شمالی]] می داد. ۴ سال بعد [[آبراهام لینکلن]] نامزد حزب جمهوری‌خواه در [[انتخابات ریاست جمهوری]] در سال ۱۸۶۰ ،۱۸۰ رأی الکترال به دست آورد. بدین ترتیب وی با فاصله بسیار زیاد از نامزد حزب دموکرات، وارد [[کاخ سفید]] شد. با پیروزی لینکلن دوران ۵۰ ساله حاکمیت سیاسی حزب جمهوری‌خواه، تنها ۵ سال بعد از تأسیس آن آغاز شد.

در پایان دوره ریاست جمهوری [[لیندون بنیز جانسون]]، ناکامی در [[جنگ ویتنام]] و رشد روحیه محافظه کاری در میان مردم، سبب شد تا جمهوری‌خواهان مجدداً به حکومت دعوت شوند. پیروزی [[ریچارد نیکسون]] در سال ۱۹۶۸ آغازگر عصر حیات دوباره روحیه جمهوری‌خواهی و محافظه کار بود. چنانچه بلافاصله پس از انتخاب او، کوشش هایی برای متوقف کردن رشد دولت رفاهی و غیرمتمرکز کردن حکومت به عمل آمد. وی در زمینه اقتصاد، از سیاست بازار آزاد و رقابت در دادوستد حمایت می کرد. دوره دوم ریاست جمهوری نیکسون با چهره ای کاملاً متفاوت آغاز شد. وی که با شعار پایان بخشیدن به جنگ ویتنام توانسته بود نامزد حزب دموکرات را در انتخاب سال ۱۹۶۸ شکست دهد، اکنون در پایان دوره اول ریاست جمهوری خود کاملاً در ماجرای جنگ ویتنام غرق شده بود. اما آنچه که دومین دوره ریاست جمهوری نیکسون را در [[تاریخ ایالات متحده آمریکا]] منحصر به فردمنحصربه‌فرد کرده است، ماجرای رسوایی [[واترگیت]] است.

ریگان در دوره دوم ریاست جمهوری خود که در سال ۱۹۸۴ آغاز شد، از یکسو با رکود اقتصادی و کسری عظیم بودجه و از سوی دیگر با رسوایی [[ایران - کنترا]] مواجه شد. اگرچه وی توانست به مراتب بهتر از نیکسون در مقابله با بحران سیاسی ایران - کنترا مقاومت کند، لیکن در ۲ سال باقی ماندهباقی‌مانده از دوره دوم ریاست جمهوری خود، هرگونه ابتکار عمل را از دست داد. وی تنها از طریق اعمال فشار بر [[میخائیل گورباچف]] رهبر اصلاح‌طلب اتحاد شوروی و کسب امتیازات بیشتر از مسکو توانست میزان مقبولیت حزب جمهوری‌خواه را در نزد افکار عمومی حفظ نماید. بدین ترتیب زمینه برای پیروزی جورج بوش معاون ریگان و نامزد حزب جمهوری‌خواه در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۸۸ مهیا گشت. در این انتخابات، جمهوری‌خواهان توانستند برای نخستین بار پس از جنگ جهانی دوم برای سومین بار در[[کاخ سفید]] مستقر شوند. پیروزی بوش بر مایکل دوکاکیس دموکرات در سال ۱۹۸۹ از جهت دیگری نیز حائز اهمیت است، زیرا برای اولین‌بار در قرن بیستم یک معاون رئیس جمهوری در انتخابات به پیروزی دست یافت و جانشین رئیس خود در کاخ سفید شد.اما به رغم این موفقیت، بوش موفق نشد حکومت خود را تجدید کند و در رقابت با بیل کلینتون دموکرات شکست خورد.