کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی: تفاوت میان نسخه‌ها

دفترسیاسی (که از 1952 تا 1966 به عنوان هئیت رئیسه شناخته می‌شد) نهاد اصلی قانون‌گذاری و سیاست‌گذاری [[حزب کمونیست اتحاد شوروی]] بود. این نهاد از بالاترین اعضای کمیته مرکزی تشکیل می‌شد. در تئوری قرار بود "دفتر سیاسی کمیته مرکزی" به عنوان مشاور سیاسی کمیته مرکزی باشد که توسط خود این کمیته انتخاب می‌شود تا بین جلسات کمیته حزب را (و فقط حزب را!) رهبری کند. دفتر سیاسی به کمیته مرکزی پاسخ‌گو بود و انتخاب و عزل آن به عهده‌یعهدهٔ این کمیته بود.

در عمل اما دفتر سیاسی کمیته را زیر نفوذ داشت و اکثر تصمیمات مهم سیاسی را می‌گرفت و نقشی مهم‌تر از کنگره‌یکنگرهٔ حزب، شورای عالی و کمیته مرکزی داشت. کنترل این نهاد از حزب به درون خود دولت نیز کشیده شد زیرا اکثر کارمندان حزب مهم‌ترین پست‌های دولت را هم در اختیار داشتند و با نظم حزبی موجود نقش سیاست‌های دفتر سیاسی در تعیین روند سازمان‌های دولتی نیز تضمین شده بود. یکی از مثال‌هایی که کمیته مرکزی بر هیئت رئیسه (نام دفتر سیاسی در آن سال‌ها) فائق آمد شکست "گروه ضد حزب" در 1958 بود.

دفتر سیاسی اعضای کامل یا نامزد(بدون حق رای) داشت و اندازه‌یاندازهٔ آن در دوره‌های مختلف متفاوت بود. اما معمولا از 14 عضو کامل و هشت عضو نامزد تشکیل می‌شد. گرچه دفترسیاسی صدر رسمی نداشت اما دبیر کل حزب (که معمولا صدر کمیته مرکزی نیز بود) همیشه نقش اصلی در دفتر سیاسی را نیز داشت. عملا قدرت‌مندترین اعضای دفتر سیاسی آنانی بودند که در ضمن عضو دبیرخانه‌یدبیرخانهٔ کمیته‌ مرکزی حزب نیز بودند و دبیر کل حزب نیز قوی‌ترین عضو دفترسیاسی به شمار می‌آمد. اگر کسی تنها در یکی از این دو نهاد عضو بود از نفوذ چندانی برخوردار نبود. در تاریخ اکثر اعضای دفتر سیاسی مرد بوده‌اند و به ندرت زنی عضو این نهاد بوده است.

در سال 1990 [[کنگره‌یکنگرهٔ بیست و هشتم حزب کمونیست اتحاد شوروی|کنگره‌یکنگرهٔ بیست و هشتم حزب]] قدرت دفتر سیاسی را به پارلمان منتقل کرد و از آگوست 1991 دفتر سیاسی منحل شد.